Emilian Piasecki

Emilian Piasecki
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1894
Zasław

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

przed 19151940

Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

4 Dywizja Strzelców Polskich
31 Pułk Strzelców Kaniowskich
56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej
PKU Bydgoszcz Miasto
KRU Bydgoszcz Miasto

Stanowiska

kwatermistrz pułku
dowódca batalionu
komendant PKU
komendant rejonu uzupełnień

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Emilian Piasecki (ur. 28 maja 1894 w Zasławiu w Rosji, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w Zasławiu w Rosji, w rodzinie Władysława i Doroty z Mierzejewskich. Ukończył szkołę miejską.

W czasie I wojny światowej służył w latach 1915–1918 w armii rosyjskiej.

Wstąpił do Wojska Polskiego w 1919 roku. W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w 31 pułku Strzelców Kaniowskich i w 4 Dywizji Strzelców Polskich, jako młodszy oficer. Brał udział w walkach na Ukrainie oraz froncie litewsko-białoruskim[1].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i w 1922 roku został zweryfikowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Służył dalej w 31 pułku piechoty w Łodzi[2]. Z dniem 1 stycznia 1928 roku został awansowany na majora piechoty i przeniesiony do 56 pułku piechoty w Krotoszynie, gdzie służył na stanowisku oficera sztabowego pułku. W lipcu 1929 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[3], a w październiku 1932 roku przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[4]. W 1934 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Bydgoszcz Miasto celem odbycia praktyki poborowej. W sierpniu następnego roku został zatwierdzony na stanowisku komendanta PKU Bydgoszcz Miasto[5][6]. W 1938 roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Bydgoszcz Miasto, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”.

Emilian Piasecki w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje na liście straceń nr 2719[1].

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b BETA Księgi Cmentarne, ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-05-08].
  2. Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 215, 421.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 210.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 96.
  6. Historia WKU w Bydgoszczy błędnie podano, że major Piasecki był komendantem PKU Bydgoszcz-Miasto w latach 1926-1936.
  7. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 408.
  • Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 200, 364.
  • Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 70, 185.
  • Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 34, 584.
  • http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/6827.
  • Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.

Media użyte na tej stronie

PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).