Emilian Piasecki

Emilian Piasecki

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	28 maja 1894 Zasław
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 Charków
Przebieg służby
Lata służby	przed 1915–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	4 Dywizja Strzelców Polskich 31 Pułk Strzelców Kaniowskich 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej PKU Bydgoszcz Miasto KRU Bydgoszcz Miasto
Stanowiska	kwatermistrz pułku dowódca batalionu komendant PKU komendant rejonu uzupełnień
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Emilian Piasecki (ur. 28 maja 1894 w Zasławiu w Rosji, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w Zasławiu w Rosji, w rodzinie Władysława i Doroty z Mierzejewskich. Ukończył szkołę miejską.

W czasie I wojny światowej służył w latach 1915–1918 w armii rosyjskiej.

Wstąpił do Wojska Polskiego w 1919 roku. W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w 31 pułku Strzelców Kaniowskich i w 4 Dywizji Strzelców Polskich, jako młodszy oficer. Brał udział w walkach na Ukrainie oraz froncie litewsko-białoruskim^[1].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i w 1922 roku został zweryfikowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Służył dalej w 31 pułku piechoty w Łodzi^[2]. Z dniem 1 stycznia 1928 roku został awansowany na majora piechoty i przeniesiony do 56 pułku piechoty w Krotoszynie, gdzie służył na stanowisku oficera sztabowego pułku. W lipcu 1929 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza^[3], a w październiku 1932 roku przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu^[4]. W 1934 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Bydgoszcz Miasto celem odbycia praktyki poborowej. W sierpniu następnego roku został zatwierdzony na stanowisku komendanta PKU Bydgoszcz Miasto^[5][6]. W 1938 roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Bydgoszcz Miasto, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”.

Emilian Piasecki w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje na liście straceń nr 2719^[1].

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika^[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 1028
• Krzyż Walecznych
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 408.
• Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 200, 364.
• Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 70, 185.
• Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 34, 584.
• http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/6827.
• Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.