Emilien Tardif

Emilien Tardif

Prezbiter
Kraj działania	Dominikana
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1928 Saint-Zacharie, Kanada
Data i miejsce śmierci	8 czerwca 1999 Córdoba, Argentyna
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Misjonarze Najświętszego Serca Jezusowego
Śluby zakonne	8 września 1952
Prezbiterat	24 czerwca 1955

Emilien Tardif MSC (ur. 6 czerwca 1928 w Saint-Zacharie, zm. 8 czerwca 1999 w Cordobie) – kanadyjski misjonarz, charyzmatyczny zakonnik, Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Urodzony Saint-Zacharie w prowincji Quebec w Kanadzie był dziewiątym z czternaściorga dzieci. Należał do zgromadzenia Misjonarzy Najświętszego Serca Jezusowego (śluby wieczyste złożył 8 września 1952). Po cudownym uzdrowieniu z gruźlicy (czerwiec 1973) na skutek modlitwy 5 osób z grupy charyzmatycznej, zaczął interesować się Ruchem Odnowy Charyzmatycznej. Od chwili uzdrowienia aż do śmierci poświęcił swoje życie ewangelizacji. Jego nauczaniu towarzyszyło wiele cudownych uzdrowień oraz nawróceń. W czasie swojej posługi odwiedził 71 krajów na wszystkich kontynentach. Zmarł w Argentynie na atak serca^[1].

Dzieła

• Dom Zwiastowania w Santo Domingo
• Szkoła ewangelizacji im. Jana Pawła II
• Wspólnota Sług Jezusa Żyjącego, założona w 1982

Polskie publikacje

• Jezus żyje, Szczecin 1990, ISBN 83-7041-020-0
• Jezus jest Mesjaszem, Łódź 1991, ISBN 83-850-22-10-4
• Charyzmat uzdrawiania, Kraków 1995, ISBN 83-86106-02-6

Przypisy