Emisja dwuprotonowa
Rozpad dwuprotonowy – przemiana jądra atomowego, podczas której emitowane są jednocześnie dwa protony ze stanu podstawowego. Jest to bardzo rzadki proces jądrowy, zachodzący dla nielicznych jąder protono-nadmiarowych (zawierających więcej protonów niż neutronów). Konkurencją dla tego rozpadu jest przemiana beta plus. Należy go wyraźnie odróżnić od dwóch kolejno zachodzących emisji protonów; jest on możliwy do zaobserwowania tylko wtedy, gdy pojedynczy rozpad protonowy jest wzbroniony z powodów energetycznych.
Rozpad ten po raz pierwszy został zaobserwowany w 2001 r., przez grupę M. Pfütznera z Uniwersytetu Warszawskiego, w laboratorium GSI w Darmstadt[1]. Badany był egzotyczny izotop żelaza – Fe-45. Obecnie znane są trzy izotopy, dla których zachodzi rozpad dwuprotonowy: Fe-45[2], Ni-48[3] i Zn-54[4][5].
Schemat rozpadu Fe-45:
Przypisy
- ↑ Marek Pfützner et al. First evidence for the two-proton decay of 45Fe. „European Physical Journal”. 14, s. 279–285, 2002. DOI: 10.1140/epja/i2002-10033-9.
- ↑ Krzysztof Miernik et al. Two-proton Correlations in the Decay of 45Fe. „Physical Review Letters”. 99, 2007. DOI: 10.1103/PhysRevLett.99.192501.
- ↑ Marcin Pomorski et al. First observation of two-proton radioactivity in 48Ni. „Physical Review C”. 83, 2011. DOI: 10.1103/PhysRevC.83.061303.
- ↑ Bertram Blank et al. First Observation of 54Zn and its Decay by Two-Proton Emission. „Physical Review Letters”. 94, 2005. DOI: 10.1103/PhysRevC.83.061303.
- ↑ P. Ascher et al. Direct Observation of Two Protons in the Decay of 54Zn. „Physical Review Letters”. 107, 2011. DOI: 10.1103/PhysRevLett.107.102502.
Linki zewnętrzne
| ||||||