Emmanuelle Béart
| ||
 (c) Georges Biard, CC BY-SA 3.0 Béart na 68. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes, 2015. | ||
| Imię i nazwisko | Emmanuelle Marie Hélène Béart | |
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 sierpnia 1963 Gassin, Var | |
| Zawód | aktorka | |
| Współmałżonek | Daniel Auteuil | |
Emmanuelle Marie Hélène Béart[1][2] (ur. 14 sierpnia 1963 w Gassin) – francuska aktorka filmowa i telewizyjna, ambasador dobrej woli UNICEF[3].
Życiorys
Wczesne lata
Urodziła się w Gassin, niedaleko Saint-Tropez[4] na Francuskiej Riwierze, w departamencie Var. Jej ojcem był poeta, kompozytor i piosenkarz Guy Béart (1930-2015)[5], a jej matką aktorka i modelka włosko-greckiego pochodzenia Geneviève Galéa[6]. Jej ojciec opuścił dom, gdy była jeszcze młoda. Wychowywana została przez matkę w Cogolin i Beauvallon, w pobliżu Sainte-Maxime. Ze związku matki z Jean-Yves Cerieix urodziła się trójka przyrodniego rodzeństwa - Sarah, Ivan i Mikis Cerieix. Ze innego związku z fotografem i dziennikarzem Jeanem-Jacques’em Guespinem miała przyrodniego brata Oliviera. Emmanuelle przejawiała buntowniczy temperament[7]. Marzyła o zostaniu aktorką i często udawała się na wagary.
W 1980 roku, w wieku 17, opuściła dom i przez 15 dni przebywała w Montrealu (Kanada) u przyjaciela rodziny ojca. Uczyła się języka angielskiego i francuskiego w Collège International Marie de France. Poznała reżysera Roberta Altmana, który zachęcił ją, aby została aktorką. W 1983 roku w Paryżu[8] poznawała tajniki aktorstwa pod kierunkiem Jeana-Laurenta Cocheta.
Kariera
W wieku 8 lat trafiła na ekran w dreszczowcu René Clémenta I nadzieja dla śmierci (La course du lièvre à travers les champs, 1972) u boku Jeana-Louisa Trintignant, Aldo Raya i Roberta Ryana, a mając 12 lat wystąpiła w filmie Dzieci jutra (Demain les mômes, 1975). Jej ulubioną aktorką była Romy Schneider.
Jej pierwsza większą rolą była Hélène w komediodramacie Pierwsze pragnienie (Premiers désirs, 1983) z Patrickiem Bauchau. Jako Constanza w dramacie Zakazana miłość (Un amour interdit, 1984)[9] z Brigitte Fossey i Fernando Reyem została nominowana do nagrody Césara dla najbardziej obiecującej aktorki 1985. Za rolę Manon Cadoret w dramacie Claude’a Berriego Manon u źródeł (Manon des sources, 1986) wg powieści Marcela Pagnola z Yvesem Montandem otrzymała Cezara dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej.
Zasiadała w jury sekcji "Cinéfondation" na 51. MFF w Cannes (1998) oraz w jury konkursu głównego na 57. MFF w Cannes (2004).
Życie prywatne
Od połowy lat 80. była związana z aktorem Danielem Auteuilem, za którego wyszła za mąż 10 września 1993. Mają córkę Nelly (ur. 18 kwietnia 1992). Jednak 21 września 1995 doszło do rozwodu. Ze związku z kompozytorem Davidem Moreau ma syna Johana (ur. 17 kwietnia 1996)[10]. W 2001 związała się z producentem filmowym Vincentem Meyerem, który 15 maja 2003 popełnił samobójstwo. 13 sierpnia 2008 poślubiła reżysera Michaëla Cohena, z którym adoptowała syna Surifela (ur. 2010). W 2011 roku rozwiodła się.
Filmografia
| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1972 | La course du lièvre à travers les champs | dziecko | René Clément |
| 1976 | Demain les mômes | Lila | Jean Pourtalé |
| 1980 | Le grand Poucet (TV) | Grive | Charles-Henri Lambert |
| 1983 | Pierwsze pragnienie (Premiers désirs) | Hélène | David Hamilton |
| 1984 | Raison perdue (TV) | Sonia Mornant | Michel Favart |
| Ukryte uczucia (L’Amour en douce) | Samantha Lepage, call-girl | Édouard Molinaro | |
| Zacharius (TV) | Judith | Claude Grinberg | |
| Zakazana miłość (Un amour interdit) | Constanza | Jean-Pierre Dougnac | |
| 1986 | Cinéma 16 (serial TV) - odc. La femme de sa vie | Justine | Michel Favart |
| Et demain viendra le jour (TV) | Judith | Jean-Louis Lorenzi | |
| Manon u źródeł (Manon des sources) | Manon | Claude Berri | |
| 1987 | Randka z aniołem (Date with an Angel) | Angel | Tom McLoughlin |
| 1988 | Na lewo od windy/I kto tu kłamie? (À gauche en sortant de l'ascenseur) | Eva | Édouard Molinaro |
| 1989 | Les jupons de la révolution (serial TV) | Marie-Antoinette | Caroline Huppert |
| 1990 | Kapitan Fracasse (Captain Fracassa's Journey) | Isabella | Ettore Scola |
| 1991 | Piękna złośnica (La belle noiseuse) | Marianne | Jacques Rivette |
| Nie całuję (J'embrasse pas) | Ingrid | André Téchiné | |
| 1992 | Serce jak lód (Un coeur en hiver) | Camille | Claude Sautet |
| 1994 | Piekło (L'Enfer) | Nelly | Claude Chabrol |
| 1995 | Francuzka (Une Femme Française) | Jeanne | Régis Wargnier |
| Nelly i pan Arnaud (Nelly et Monsieur Arnaud) | Nelly | Claude Sautet | |
| 1996 | Mission: Impossible | Claire Phelps | Brian De Palma |
| 1998 | Don Juan | Elvire | Jacques Weber |
| Złodziej życia (Voleur de vie) | Alda | Yves Angelo | |
| 1999 | Czas odnaleziony (Le temps retrouvé) | Gilberte | Raúl Ruiz |
| Gwiazdkowy deser (La Bûche) – (1999) | Sonia | Danièle Thompson | |
| 2000 | Ścieżki uczuć (Les Destinées sentimentales) | Pauline Pommerel | Olivier Assayas |
| 2001 | Próba generalna (La Répétition) | Nathalie | Catherine Corsini |
| 2002 | 8 kobiet (8 femmes) | Louise | François Ozon |
| W poszukiwaniu Debry Winger (Searching for Debra Winger) | w roli samej siebie | Rosanna Arquette | |
| 2003 | Zabłąkani (Les Égarés) | Odile | André Téchiné |
| Historia Marii i Juliena (Histoire de Marie et Julien) | Marie Delambre | Jacques Rivette | |
| Nathalie... | Nathalie / Marlène | Anne Fontaine | |
| 2005 | D’Artagnan i trzej muszkieterowie (D’Artagnan et les trois mousquetaires, TV) | Milady de Winter | Pierre Aknine |
| Piekło (L'Enfer) | Sophie | Danis Tanović | |
| 2006 | Zbrodnia (A Crime) | Alice Parker | Manuel Pradal |
| Le Héros de la famille | Léa O’Connor | Thierry Klifa | |
| 2007 | Świadkowie (Les témoins) | Sarah | André Téchiné |
| 2008 | Disco | France Navarre | Fabien Onteniente |
| Vinyan | Jeanne Bellmer | Fabrice Du Welz | |
| Z miłości do gwiazd (Mes stars et moi) | Isabelle Séréna | Laetitia Colombani | |
| 2010 | Nous Trois | Marie | Renaud Bertrand |
| Ça commence par la fin | Gabrielle | Michaël Cohen | |
| 2011 | Ma compagne de nuit | Julia | Isabelle Brocard |
| 2012 | Bye Bye Blondie (Żegnaj blondyneczko) | Frances | Virginie Despentes |
| Télé gaucho | Patricia Gabriel | Michel Leclerc | |
| 2013 | Par exemple, Électre | Chrysothemis | Jeanne Balibar, Pierre Léon |
| 2014 | My Mistress | Maggie/ kochanka | Stephen Lance |
| 2014 | Les Yeux jaunes des crocodiles | Iris Dupin | Cécile Telerman |
| 2015 | Beyond the Known World | Louise | Pan Nalin |
Nagrody i odznaczenia
- Officier de L'Ordre des Arts et des Lettres (2012) przyznany przez rząd francuski.
Przypisy
- ↑ Personalidade: Emmanuelle Béart (França) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2017-04-16].
- ↑ Emmanuelle Béart (ang.). Listal. [dostęp 2016-04-29].
- ↑ International Goodwill Ambassadors who served in 2005 (ang.). UNICEF. [dostęp 2012-11-13].
- ↑ Artista Emmanuelle Béart (14 de Agosto de 1963) (port.). Filmow. [dostęp 2017-07-28].
- ↑ Emmanuelle Béart (fr.). AlloCiné. [dostęp 2017-07-28].
- ↑ Emmanuelle Béart (cz.). ČSFD.cz. [dostęp 2017-07-28].
- ↑ Emmanuelle Béart (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-04-16].
- ↑ Emmanuelle Beart - Bio, Facts, Family (ang.). Famous Birthdays. [dostęp 2017-07-28].
- ↑ Un amour interdit (fr.). Cinémathèque Française. [dostęp 2017-07-28].
- ↑ Cassandra Jardine (2004-05-17): 'Sometimes, I am like a whore' (ang.). The Daily Telegraph. [dostęp 2017-07-28].
Linki zewnętrzne
- Emmanuelle Béart w bazie IMDb (ang.)
- Emmanuelle Béart w bazie Filmweb
- Emmanuelle Béart w bazie Notable Names Database (ang.)
Media użyte na tej stronie
(c) Georges Biard, CC BY-SA 3.0
Emmanuelle Béart au festival de Cannes