Endel Puusepp
 | |
 pułkownik lotnictwa | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1928–1938 i 1941–1946 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | działacz polityczny |
| Odznaczenia | |
           | |
Endel Puusepp (ros. Э́ндель Ка́рлович Пу́сэп, ur. 18 kwietnia?/ 1 maja 1909 we wsi Noj w Kraju Krasnojarskim, zm. 18 stycznia 1996 w Tallinie) – radziecki lotnik wojskowy narodowości estońskiej, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1942)[1].
Życiorys
Skończył 8 klas szkoły i jeden kurs technikum pedagogicznego w Leningradzie, 1928-1938 i ponownie od 1941 służył w Armii Czerwonej. W 1929 ukończył Leningradzką Wojskowo-Teoretyczną Szkołę Sił Wojskowo-Powietrznych Armii Czerwonej, a w 1931 3 wojskową szkołę lotników im. Woroszyłowa w Orenburgu, od 1938 pracował w Zarządzie Lotnictwa Polarnego Głównego Zarządu Północnej Drogi Morskiej. W 1938 jako drugi pilot samolotu TB-3 (dowódcą był Michaił Wodopianow) uczestniczył w poszukiwaniach załogi samolotu Zygmunta Lewoniewskiego zaginionego w Arktyce, prowadząc rozpoznanie powietrzne nad północną Jakucją. Od 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako lotnik 412/432/746 pułku bombowców ciężkich 81 Dywizji Bombowców Dalekiego Zasięgu w stopniu kapitana. 10 sierpnia 1941 jako drugi pilot załogi dowódcy 81 Dywizji Lotniczej Wodopianowa wyleciał z aerodromu Puszkin w obwodzie leningradzkim na bombardowanie Berlina, a od kwietnia 1942 jako dowódca statku powietrznego przeprowadził 300 nocnych nalotów bojowych na ważne obiekty wojskowe na głębokich tyłach wroga, m.in. w Berlinie, Gdańsku i Królewcu. W maju 1942 jako dowódca załogi przewiózł na pokładzie bombowca TB-7 delegację państwową ZSRR z ministrem spraw zagranicznych Wiaczesławem Mołotowem do USA przez Niemcy, z postojem w Szkocji, Islandii i Kanadzie, kończąc misję lądowaniem z powrotem 12 czerwca 1942 na centralnym lotnisku w Moskwie. Od października 1942 do maja 1946 dowodził 890 pułkiem lotniczym dalekiego zasięgu w stopniu podpułkownika, następnie pułkownika. W marcu 1943 jako dowódca załogi przewiózł delegację władz ZSRR do Anglii i z powrotem. W 1946 przeszedł do rezerwy, następnie w stan spoczynku. Później był zastępcą przewodniczącego Prezydium Rady Najwyższej Estońskiej SRR, członkiem KC Komunistycznej Partii Estonii, ministrem ubezpieczeń społecznych Estońskiej SRR i przewodniczącym Republikańskiego Komitetu Obrońców Pokoju. Został wybrany deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 4 kadencji.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (20 czerwca 1942)
- Order Lenina (20 czerwca 1942)
- Order Czerwonego Sztandaru
- Order Suworowa III klasy
- Order Aleksandra Newskiego
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (trzykrotnie)
- Order Przyjaźni Narodów
- Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie)
- Order „Znak Honoru”
I medale.
Przypisy
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Военно-воздушных сил Красной Армии» от 20 июня 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 30 июня (№ 24 (183)). — С. 1.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Order of the Badge of Honour. The Soviet Union (USSR).
Soviet Medal For Combat Service Ribbon.
Ribbon bar of the Medal "For the Capture of Berlin". The Soviet Union (USSR).
Order of Suvorov ribbon, third class
Ribbon bar to the Order of Alexander Nevsky of the Soviet Union, 1942.
Flag of the Soviet Air Force
Autor: Васильев Кирилл Сергеевич (Kirill S. Vasilyev), Licencja: CC BY-SA 4.0
Союз Советских Социалистических Республик/Советский Союз/СССР
Вооруженные силы
Рабоче-Крестьянская Красная Армия (РККА)
Род войск: авиация
Знаки различия образца 1943г., погоны повседневные.
Воинское звание: Полковник.
Первичный источник:
- Указ Президиума Верховного Совета СССР «О введении погон для личного состава Красной армии» от 6 января 1943г., объявленный Приказом Народного Комиссара обороны СССР № 24 от 10 января 1943 г.
- Приказ Народного Комиссара обороны СССР № 25 от 15 января 1943 г .«О введении новых знаков различия и об изменениях в форме одежды Красной Армии»
Вторичный источник:
- Харитонов О.В. Иллюстрированное описание обмундирования и знаков различия Советской Армии (1918–1958), АИМ, Л., 1960.