Endoperydium
i – endoperydium; a – egzoperydium; g – gleba
Endoperydium lub okrywa wewnętrzna – wewnętrzna warstwa okrywy (perydium) w owocnikach niektórych grup grzybów i śluzowców. Występuje u grzybów dawniej zaliczanych do wnętrzniaków (np. u purchawek, tęgoskórów)[1].
Endoperydium stanowi ważną cechę diagnostyczną przy oznaczaniu gatunków. Może mieć różną barwę i różną grubość, być matowe lub połyskliwe. U purchawek jest cienkie, papierowate lub pergaminowate. Podczas dojrzewania zarodników zazwyczaj najpierw łuszczy się i odpada okrywa zewnętrzna (egzoperydium), potem dopiero endoperydium, które pękając odsłania znajdującą się w nim glebę. Sposób pękania endoperydium jest również ważną cecha diagnostyczną przy oznaczaniu gatunków. U licznych gatunków endoperydium pęka na szczycie owocnika w ten sposób, że powstaje otwór o postrzępionych brzegach i kształcie okrągłym, szczelinowatym lub nieregularnym. U nielicznych gatunków otwór taki tworzy się u podstawy owocnika wskutek jego oderwania się od sznura grzybniowego. Czasami endoperydium pęka wieloma szczelinami, całkowicie odsłaniając glebę. U tęgoskórów endoperydium pozostaje złączone z egzoperydium, cała ich okrywa pęka i rozpada się płatami[2].
Przypisy
- ↑ Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.
- ↑ Wanda Rudnicka-Jezierska: Grzyby (Mycota). Tom XXIII. Podstawczaki (Basidiomycetes): purchawkowe (Lycoperdales), tęgoskórowe (Sclerodematales), pałeczkowe (Tulostomatales), gniazdnicowe (Nidulariales), sromotnikowe (Phallales), osiakowe (Podaxales). Kraków: Instytut Botaniki PAN, 1991. ISBN 83-85444-01-7.
Media użyte na tej stronie
Figure caption: Astraeus hygrometricus. (left) Mature fructification. (right) Section of young fructification. i, i', i'', endoperidia; a', a'', exoperidia; g. gleba.