Enez
| ||
 Położenie dystryktu Enez na terytorium prowincji Edirne | ||
| Państwo |  Turcja | |
|---|---|---|
| Prowincja | Edirne | |
| Burmistrz | Ahmet Çayir | |
| Powierzchnia | 438,18[1] km² | |
| Populacja (2012) • liczba ludności • gęstość | 3723 24 os./km² | |
Położenie na mapie Turcji  | ||
 40°44′N 26°04′E/40,733333 26,066667 | ||
| Strona internetowa | ||
.jpg)
Enez (tur. Enez, gr. Αἶνος, łac. Aenus) − miasto, a także jeden z 9 dystryktów prowincji Edirne w Turcji, znajdujące się w północno-zachodniej części kraju.
Według danych na rok 2010, liczba ludności miasta Enez wynosiła 3826 mieszkańców, a w roku 2012 wynosiła 3723 mieszkańców. Urząd burmistrza miasta pełni obecnie Ahmet Çayir.
Lokalizacja
Miasto Enez położone jest na lewym (wschodnim) brzegu rzeki Hebrus, która nieopodal ma swoje ujście, i płynie przez Zatokę Saros wprost do Morza Egejskiego. Enez znajduje się na grzbiecie skały otoczonej szerokimi bagnami. W czasach starożytnych miasto leżało na końcu lądowego szlaku handlowego łączącego Morze Czarne z Morzem Egejskim. Enez było wówczas portem handlowym w którym handlowano głównie zbożem, drewnem i owocami produkowanymi w środkowej i wschodniej Tracji[2].
Historia
Starożytność
Według starożytnych przekazów, założycielem, i pierwszym właścicielem miasta Enez jest mityczny Ajneus, syn boga Apolla i jednocześnie ojciec Kyzikosa. Kolejnym mitycznym władca miasta był Poltys - syn Posejdona.
Wczesne chrześcijaństwo i okres bizantyjski
Jako chrześcijańskie biskupstwo, Enez (Aenus) było początkowo sufraganią biskupstwa w Trajanopolis, jednak w czasach Notitiae Episcopatuum (ok. 640 roku), stało się autokefalicznym biskupstwem bez sufraganii. W roku 1626 biskupstwo w Enez (Aenus) zostało przemianowane na biskupstwo tytularne i jako takie wymienianie jest w watykańskim roczniku Annuario Pontificio[3].
Enez było w roku 1091 miejscem bitwy pod Lebunion, w której Bizantyjczycy i Połowcy pokonali Pieczyngów.
W 1355 roku, miasto Enez stało się własnością genueńskiej rodziny Gattilusio, którzy byli także twórcami i właścicielami państwa na wyspie Lesbos oraz właścicielami Lemnos, Thasos (1414–1462) i wyspy Samotraka (1355–1457). Miastem i sąsiednimi wyspami rządziło trzech Gattilusich: Niccolò Gattilusio, Palamede Gattilusio, oraz Dorino II Gattilusio.
Po kłótni między wdową po Giorgio Gattilusio i Dorino II Gattilusio, ostatecznie pod koniec stycznia 1456 roku, miasto zostało zajęte przez osmańskiego sułtana Mehmeda II Zdobywcę[4].
W 1460 roku, po włączeniu Despotatu Morei pod panowanie Imperium Osmańskiego, a ostatni despota Morei, Tomasz Paleolog otrzymał miasto Enez jako apanaże (wraz z częściami wysp Tasos i Samotraka). Pozostał on w posiadaniu miasta aż do roku 1467, kiedy to popadł w niełaskę sułtana[5].
Nowożytność
Na podstawie traktatu pokojowego podpisanego w Londynie 30 maja 1913 roku Imperium Osmańskie utraciło wszystkie terytoria europejskie za linią łącząca Enez i Midye nad Morzem Czarnym oraz Kretę[6].
Przypisy
- ↑ Regional Statistics. tuikapp.tuik.gov.tr. [dostęp 2015-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Simon Hornblower, Antony Spawforth, Esther Eidinow (editors), The Oxford Classical Dictionary 2012 ), "Aenus" ISBN 978-0-19954556-8
- ↑ Annuario Pontificio 2013 (Libreria Editrice Vaticana 2013 ISBN 978-88-209-9070-1), s. 888
- ↑ William Miller "The Gattilusj Lesbos (1355-1462)", Byzantinische Zeitschrift '22' (1913) , s. 431f
- ↑ Steven Runciman: pamiętasz stolica Bizancjum: Historia Mistra i Peloponezu. Tauris Parke wydrukowanej, 2009, s. 83. ISBN 978-1-84511-895-2.
- ↑ 30 maja 1913 roku, w Londynie został podpisany pokój kończący I Wojnę Bałkańską (pol.). Historykon.pl, 2016-05-30. [dostęp 2017-02-17].
Media użyte na tej stronie
Autor: Bahatur, Licencja: CC BY-SA 3.0
Loсation of byzantine town Aenus (Thrace) (modern Enez, Turkey)
