Engelbrekt Engelbrektsson
 | Ten artykuł od 2011-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
.png) Pomnik Engelbrekta Engelbrektssona w Örebro | |
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1390 |
|---|---|
| Data śmierci | 1436 |
.png)
Engelbrekt Engelbrektsson (ur. ok. 1390, zm. 27 kwietnia lub 4 maja 1436 na wyspie Engelbrektsholm na jeziorze Hjälmar) – szwedzki bohater narodowy i mąż stanu, przywódca powstania chłopskiego w latach 1434–1436, przeciwko rządom Eryka Pomorskiego, króla unii kalmarskiej i urzędników duńskich w Szwecji[1].
Życiorys
Engelbrektsson najprawdopodobniej wywodził się z niemieckiego rodu. Był wolnym chłopem, pochodził ze znajdującego się w środkowej części kraju regionu Dalarna.
Engelbrektsson jak wielu innych Szwedów był niezadowolony z nieprawości i wykroczeń popełnianych przez duńskich urzędników oraz wysokich podatków obowiązujących w kraju. W 1434, przy wsparciu górników i chłopów z jego rodzinnych stron, rozpoczął powstanie, nazwaną później rebelią Engelbrektssona, która z czasem ogarnęła cały kraj. W 1435 został obwołany dowódcą narodowych sił zbrojnych (Rikshövitsman) przez Parlament Stanowy (Ståndsriksdagen) w Arboga. Z czasem władza Engelbrektssona uległa zmniejszeniu, co było spowodowane konfliktami z arystokracją, która chciała wykorzystać powstanie dla własnych celów. Zwycięskie walki rebeliantów doprowadziły do ugody z królem i rewizji postanowień unii kalmarskiej, czego skutkiem były m.in. detronizacja Eryka Pomorskiego w 1439 i osiągnięcie suwerenności przez Szwecję.
Engelbrekt Engelbrektsson został zamordowany na przełomie kwietnia i maja 1436[a] przez szwedzkiego feudała Månsa Bengtssona.
Uwagi
- ↑ Dokładna data śmierci Engelbrekta Engelbrektssona nie jest znana.
Przypisy
- ↑ Kazimierz Lepszy, Stanisław Arnold, Słownik biograficzny historii powszechnej do XVII stulecia., Warszawa 1968, s. 116.