Enric Miralles

Enric Miralles
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1955
Sant Feliu de Codines

Data i miejsce śmierci

3 lipca 2000
Barcelona

Narodowość

hiszpańska

Praca
Styl

modernizm

Enric Miralles Moya (ur. 25 lutego 1955 w Sant Feliu de Codines (Katalonia), zm. 3 lipca 2000 w Barcelonie) – hiszpański modernistyczny architekt urodzony w Katalonii. Wielokrotnie nagradzany za swoją pracę.

Życiorys

Był nagradzanym hiszpańskim architektem. Jego żoną też była włoska architekt Benedetta Tagliabue. Studiował architekturę w Wyższej Szkole Technicznej Architektury na Uniwersytecie Politechnicznym w Katalonii. I później kontynuował naukę na Uniwersytecie Kolombii w Nowym Jorku. Swoją profesję rozpoczął u Alberta Viaplana (architekt kataloński). Pracował tam do roku 1983. W tym samym czasie był profesorem na Uniwersytecie Technicznym w Katalonii i na Uniwersytecie Kolumbii. Jego warsztat miał trzy etapy. Pierwszy (1983-1990) pracował ze swoją pierwszą żoną, Carme Piños. W drugim pracował sam (1990-1994). I w latach 1995-2000 zorganizował studio, które nazwał EMBT i rozpoczął pracę z Benedettą Tagliabue, swoją drugą żoną. W ostatnich latach swojego życia bardzo ważny był dla niego jego projekt. Dedykował go intensywnej formie w tym projekcie. Dotyczył dzieła, które dokładnie oddawało styl Mirallesa. W swoim krótkim życiu Miralles otrzymał wiele nagród. Np. Dwuletniego Złotego Lwa w Wenecji w 1996 roku. Był profesorem nadzorującym w wielu szkołach architektury, nie wyłączając w tym Harvardu. Wiele jego dzieł nie może być skończonych (Parlament Szkocki czy Budynek Gazu Naturalnego w Barcelonie (Torre Marenostrum). Jego żona Benedetta Tagliabue nadal prowadzi studio EMBT i stara się ukończyć prace swojego męża.

Twórczość

Miralles-Piños

  • Szkoła La Llauna
  • Pokrycie placu głównego w Parets del Vallés
  • Park Cmentarny w Igualadzie
  • Tiro con Arco (Łuk ze strzałą)
  • Hotelarskie Centrum Społeczne
  • Centro Social La Mina
  • Dom Garaua Agustíego
  • Szkoła domowa w Morelli
  • Pokrycie w Paseo Icaria
  • Dom Pogłosek

Enric Miralles

  • Siedziba Cyrku w Lectores
  • Centrum Gimnastyki Rytmicznej i Sportu
  • Miejski Pałac Sportu
  • Wieża Kontrolna Lotniska w Alicante
  • Most Przemysłowy dla trasy Camy-Nestlé
  • Aula na Uniwersytecie w Walencji
  • Powiększenie Muzeum Królewskiego w Kopenhadze
  • Muzeum Sztuki Współczesnej w Zaragozie
  • Powiększenie Rosenmuzeum w Steinfurth
  • Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Helsinkach
  • Szpital Geriatryczny w Palamós
  • Nowe dojście do Stacji w Takaoka
  • Pawilon medytacji w Unazuki
  • Audytorium w Kopenhadze
  • Kościół i Centrum Kościelne w Rzymie
  • Powiększenie fabryki szkła w Seele
  • Nowe centrum w Porcie w Bremerhaven
  • Małe niemiecki domy z drewna
  • Park publiczny i wypożyczalnia gier i zabawek w Mollet

EMBT

  • Renowacja rynku w Santa Caterina
  • Reforma chodnika na ulicy Mercaders
  • Renowacja domu w La Clota
  • Przystań (Saloniki,Grecja)
  • Renowacja Ratusza (Utrecht, Holandia)
  • Szkoła Architektury w Walencji
  • Dom Damge
  • Pałac Sportu w Chemnitz
  • Pałac Sportu w Lipsku
  • Laboratorium Uniwersyteckie w Dreźnie
  • ”Kolonihaven” (Domek z drewna)
  • Dom Klubu Golfowego w Fontanals
  • Poszerzenie Cmentarza w San Michele de Isola
  • Parlament Szkocki w Edynburgu – zakończony pośmiertnie
  • Biblioteca Publiczna w Palafolls
  • Muzeum Maretas w Lanzarote
  • Park Przekątnego Morza w Barcelonie
  • Park Świętej Róży w Mollet
  • Biblioteka Narodowa Japonii (Tokio, Japonia)
  • Sześć mieszkań w Borneo Eiland
  • Szkoła Muzyczna w Hamburgu
  • Miasteczko Uniwersyteckie na Uniwersytecie w Vigo
  • Trybunał Sprawiedliwości w Salerno
  • Budynek Gazu Naturalnego w Barcelonie - zakończony pośmiertnie
  • Folwark Moore
  • Ekrany Akustyczne w Gran Vía w Cortes Catalanas, Barcelona.
  • Plac bazaru (Las Huesas)

Bibliografia

Linki zewnętrzne