Enrico Gasparri

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	12 grudnia 1915
Konsekrator	Vittorio Amedeo Ranuzzi de’ Bianchi
Współkonsekratorzy	Donato Raffaele Sbarretti; Luigi Ermini
Konsekrowani biskupi
Antonio María Pueyo de Val	6 stycznia 1918
Manuel Gomes de Oliveira	15 kwietnia 1923
Justino José de Sant’Ana	20 stycznia 1925
Henrique César Fernandes Mourão	18 października 1925
Antônio Mazzarotto	23 lutego 1930
Salvatore Rotolo	31 października 1937

Enrico Gasparri
	Kardynał biskup
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	25 lipca 1871 ; Ussita
Data i miejsce śmierci	20 maja 1946 ; Rzym
	Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
Okres sprawowania	1933–1946
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	10 sierpnia 1894
Nominacja biskupia	9 grudnia 1915
Sakra biskupia	12 grudnia 1915
Kreacja kardynalska	14 grudnia 1925; Pius XI
Kościół tytularny	biskup Velletri

Enrico Gasparri (ur. 25 lipca 1871 w Ussicie, zm. 20 maja 1946 w Rzymie) – włoski kardynał, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej.

Kształcił się w Nepi i Rzymie, gdzie uzyskał doktoraty z teologii i utroque iure. Święcenia kapłańskie otrzymał 10 sierpnia 1894. Pracował duszpastersko w Wiecznym Mieście, a następnie służył od roku 1898 jako sekretarz swego stryja, przyszłego kardynała Pietro Gasparriego, który ówcześnie piastował funkcję delegata apostolskiego do Peru, Ekwadoru i Boliwii. W latach 1906-1915 pracował jako sekretarz w nuncjaturach w Portugalii, a następnie w Belgii i Brazylii. Od 1913 prywatny szambelan Jego Świątobliwości.

9 grudnia 1915 mianowany tytularnym arcybiskupem Sebaste i delegatem apostolskim do Kolumbii. Sakry udzielił mu przyszły kardynał Vittorio Amedeo Ranuzzi de’ Bianchi. Od roku 1917, po podniesieniu delegatury do rangi nuncjatury, został nuncjuszem w Kolumbii. W latach 1920-1933 nuncjusz w Brazylii. Na konsystorzu z grudnia 1925 ogłoszony kardynałem prezbiterem San Bartolomeo all'Isola. Poczyniono tu wyjątek, gdyż wedle Kodeksu Prawa Kanonicznego nie mógł zostać kardynałem duchowny, który posiadał wuja w kolegium (Pietro Gasparri został kardynałem w roku 1907). W roku 1933 powrócił do Rzymu i został prefektem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. W tym samym roku włączony został do grona kardynałów biskupów. Brał udział w konklawe 1939. Od 1942 wicedziekan Kolegium Kardynałów. Zmarł w swej rezydencji w Rzymie z powodu dolegliwości sercowych. Pochowany w Sacrofano.

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Enrico Gasparri

Bibliografia

Media użyte na tej stronie