Enrique García

Enrique García
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1912
Santa Fe

Pozycja

lewy napastnik

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
?–1929La Rosa Santa Fe
1929–1931Brown Santa Fe
1931–1933Gimnasia y Esgrima Santa Fe
1933–1936Rosario Central
1936–1944Racing Club de Avellaneda233(78)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1935–1943Argentyna35(9)

Enrique García (ur. 20 listopada 1912, zm. 23 sierpnia 1969) — piłkarz argentyński noszący przydomek Chueco, napastnik (lewoskrzydłowy).

Urodzony w Santa Fe García w piłkę zaczął grać w miejscowym klubie Las Rosas. Jednocześnie był ministrantem w miejscowym kościele, a miejscowy ksiądz spodziewał się, że García zostanie duchownym. W 1929 roku został piłkarzem klubu Brown Santa Fe, skąd w 1931 roku sprzedany został do klubu Gimnasia y Esgrima Santa Fe, choć sam zainteresowany wolałby znaleźć się w drużynie Unión Santa Fe.

W 1933 roku García został piłkarzem klubu Rosario Central, gdzie, zdaniem współczesnych, współtworzył najlepszy prowincjonalny atak świata: Cegnotti-Gómez-Guzmán-Porto-García. W 1936 roku za rekordową sumę 38 931 peso przeszedł do klubu Racing Club de Avellaneda. Jako gracz klubu Racing wziął udział w turnieju Copa América 1937, gdzie Argentyna zdobyła tytuł mistrza Ameryki Południowej. García zagrał we wszystkich sześciu meczach - z Chile, Paragwajem, Peru, Urugwajem, Brazylią (zdobył zwycięską bramkę) oraz w decydującym o mistrzostwie barażu z Brazylią.

W 1937 roku razem z Racingiem zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Argentyny. Następnie wziął udział w turnieju Copa América 1941, gdzie Argentyna kolejny raz zdobyła mistrzostwo Ameryki Południowej. García zagrał w trzech meczach - z Ekwadorem, Urugwajem i Chile (zdobył bramkę). Ponadto w 1941 roku po raz drugi zdobył mistrzostwo Argentyny.

Wciąż jako gracz klubu Racing wziął udział w turnieju Copa América 1942, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. García zagrał we wszystkich sześciu meczach - z Paragwajem, Brazylią (zdobył bramkę), Ekwadorem (zdobył bramkę), Peru, Chile i Urugwajem.

García zakończył karierę piłkarską w Racingu w 1944 roku - rozegrał w barwach tego klubu 233 mecze i zdobył 78 bramek (z czego tylko dwie prawą nogą). W latach 1935-1943 rozegrał w reprezentacji Argentyny 35 meczów i zdobył 9 bramek.

W czasie swojej kariery na ogół znany był pod przydomkiem Chueco (czyli krzywonogi). Określano go także innymi przydomkami - El Poeta de la zurda (czyli poeta lewej strony), el Mago (czyli magik) lub el Imparable (niepowstrzymany). Mając niewysoką i lekko przygarbioną sylwetkę, García grał wyłącznie lewą nogą. Robił to znakomicie, wielokrotnie wzbudzając podziw widzów, gdy z łatwością ogrywał obrońców rywali. Oglądając jego fantastyczne popisy, dziennikarze pierwszy raz w dziejach mówili o wiązaniu nogą krawata. Zmarł 23 sierpnia 1969 roku - zapamiętany został, jako jeden z najznakomitszych lewoskrzydłowych graczy w dziejach argentyńskiego futbolu[1].

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ Racing te amo! Parte 2 - Taringa!, www.taringa.net [dostęp 2017-11-23] (hiszp.).

Linki zewnętrzne

Skład reprezentacji Argentyny na turniej Copa América 1937

Argentyna

Skład reprezentacji Argentyny na turniej Copa América 1941

Argentyna

Skład reprezentacji Argentyny na Copa América 1942

Argentyna

Trenerzy CA Belgrano
  • Flores (1934)
  • Fumero (1967)
  • Arraigada (1968)
  • García (1971–72)
  • Sanitá (1972)
  • Toledo (1973)
  • Juárez (1974)
  • Coria (1974)
  • Simes (1974)
  • Ferreiro (1975)
  • Ramos Delgado (1978)
  • Fumero (1980)
  • Viberti (1981)
  • Cocco (1984)
  • Correa (1985)
  • Cuellar (1985)
  • Marchetta (1987)
  • Maschio (1987)
  • Luque (1989–90)
  • Guyón (1990)
  • Biasutto (1990)
  • Alonso (1990–91)
  • Guyón (1991)
  • Biasutto (1991–92)
  • Trignani (1992)
  • Cocco (1992)
  • Areán (1992–94)
  • Nieto (1994[A])
  • Ramacciotti i Sbrissa (1994)
  • Guyón i Nieto (1994–95)
  • Guyón (1995)
  • Nieto (1995)
  • Marchetta (1996–97)
  • Blanco (1997)
  • Ceballe (1997[A])
  • Rezza (1998–99)
  • Nieto (1999)
  • Merlo (2000)
  • Batalla (2000)
  • Merlo (2000)
  • Vaca (2000[A])
  • Biasutto (2000)
  • Alfaro (2001)
  • Ramacciotti (2001)
  • Mac Allister (2002)
  • Cuellar (2002[A])
  • Ginarte (2002)
  • Guyón i Sosa (2002–03)
  • Labruna (2003)
  • Marchetta (2004)
  • Bonetto (2004)
  • Guyón (2004[A])
  • Craviotto (2005)
  • Solazzo (2005[A])
  • Zamora (2005)
  • Griguol (2005[A])
  • Ramacciotti (2005–06)
  • Griguol (2006)
  • Primo (2007)
  • Guyón (2007[A])
  • Ferraro (2007)
  • Guyón i Solazzo (2007[A])
  • Gómez (2007–08)
  • Giovagnoli (2008–09)
  • Primo i Martellotto (2009[A])
  • Labruna (2009)
  • Primo (2009)
  • Guyón (2009–10)
  • Sosa (2010)
  • Zielinski (2011–16)
  • González (2016)
  • Madelón (2016–17)
  • Méndez (2017)
  • Lavallén (2017–18)
  • Bernardi (2018)
  • Osella (2018–19)
  • Constantin (2019[A])
  • Berti (2019)
  • Constantin (2019[A])
  • Caruso Lombardi (2019–20)
  • Chumba i Orsi (2020–21[A])
  • González (2021)
  • Orfila (2021)
  • Constantin i Fernández (2021[A])
  • Farré (od 2021)
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n tymczasowo

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Enrique Garcia 1936.JPG
Enrique García in Rosario Central colours 1936, croped form a public domain image by King of the North East (talk)