Enrique Guaita
Data i miejsce urodzenia | 11 lipca 1910 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 18 maja 1959 | ||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
|
Enrique Guaita także Enrico Guaita (ur. 11 lipca 1910 w Lucas González, zm. 18 maja 1959 w Buenos Aires) - argentyński piłkarz grający na pozycji prawoskrzydłowego.
Król strzelców Serie A sezonu 1934/35.
Życiorys
Kariera klubowa
Pierwszym klubem piłkarskim Guaity było Estudiantes La Plata. W pierwszej drużynie zadebiutował 12 kwietnia 1928 w spotkaniu przeciwko Independiente (4:4), w którym zdobył trzy gole. W trakcie gry dla Estudiantes współtworzył razem z Manuelem Ferreira, Alejandro Scopellim, Alberto Zozaya i Miguelem Laurim kwintet "Los Profesores" (Profesorowie), który w sezonie 1931 doprowadził zespół do trzeciego miejsca w ligowej tabeli, zdobywając przy tym rekordowe 104 gole[1].
W 1934 roku piłkarz przeniósł się do Włoch, zostając piłkarzem AS Romy. Wrazm z Nim do zespołu przeniósł się - jego kolega klubowy z Estudiantes - Alejandro Scopelli oraz pomocnik Andrés Stagnaro z Racing Clubu. Trio to uzyskało przydomek "Tre moschettieri" (Trzej muszkieterowie)[2]. Pierwszy sezon zakończył z 14 golami w 32 spotkaniach, a Roma zajęła piąte miejsce w lidze. Kolejny sezon był znacznie lepszy - Guaita z 27 bramkami został ligowym królem strzelców, które przyczyniło się do zajęcia przez Rome czwartego miejsce w lidze. Pamiętnym wyczynem było zdobycie przez Guaitę trzech bramek w spotkaniu z AS Livorno[3]. Po tym spotkaniu zawodnik zyskał pseudonim "Il Corsaro Nero" (Czarny Korsarz) od czarnego koloru strojów jakie Roma nosiła w tym sezonie[4].
Latem 1935 roku wybuchła wojna włosko-abisyńska, chcąc uniknąć powołania do armii, Guaita (razem ze Scopellim i Stagnaro) zdecydował się na powrót do Argentyny[2]. Po powrocie do ojczyzny został piłkarzem Racing Clubu, w którym spędził dwa sezony. W 1938 roku ponownie został piłkarzem Estudiantes, gdzie występował do końca kariery w 1940 roku.
Kariera reprezentacyjna
- Argentyna
W reprezentacji Argentyny zadebiutował w 1933 roku, kiedy rozegrał dwa spotkania przeciwko Urugwajowi[5]. Do kadry "Albicelestes" wrócił w 1937 zostając powołanym na turniej Copa América. Podczas rozgrywek rozegrał dwa spotkania przeciwko Brazylii i zdobył złoty medal[6].
- Włochy
W 1934 roku został powołany do reprezentacji Włoch na mecz przeciwko Austrii (2:4), w którym zdobył dwa gole[4][7]. Uczestnik Mistrzostw Świata 1934 - w trakcie turnieju pojawił się na boisku w czterech meczach i strzelił jedną bramkę w półfinałowym spotkaniu z Austrią. Łącznie w "Squadra Azzurra" rozegrał 10 spotkań i zdobył 5 bramek.
Śmierć
Po zakończeniu kariery został kierownikiem więzienia w Bahia Blanca[8]. Zmarł w biedzie i zapomnieniu w maju 1959 roku[8].
Przypisy
- ↑ Martín Estévez , Derrota digna: Estudiantes de La Plata (1928-1933): Los Profesores, Derrota digna, 10 stycznia 2008 [dostęp 2022-03-13] .
- ↑ a b Zapomniany prezes - Renato Sacerdoti, www.asroma.pl [dostęp 2022-03-12] .
- ↑ AS Roma - US Livorno, 2 gru 1934 - Serie A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2022-03-12] .
- ↑ a b GUAITA Enrico: ascesa e caduta del Corsaro Nero, Storie di Calcio, 21 grudnia 2015 [dostęp 2022-03-12] (wł.).
- ↑ Players Appearing for Two or More Countries
- ↑ Enrique Guaita / Albicelestes, www.albicelestes.com [dostęp 2022-03-12] .
- ↑ Włochy - Austria, 11 lut 1934 - Mecze towarzyskie, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2022-03-12] .
- ↑ a b GUAITA Enrico: ascesa e caduta del Corsaro Nero, Storie di Calcio, 21 grudnia 2015 [dostęp 2022-03-12] (wł.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Enrique Guaita en Estudiantes de La Plata (Imagen recortada de Los Profesores).