Enrique de Aragón

Ten artykuł od 2011-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Henryk Aragoński (hiszp. Enrique de Aragón, ur. 1399, zm. po 19 maja 1445 w Calatayud) – wielki mistrz zakonu Santiago w latach 1409–1445, hrabia Alburquerque (od 1418 r.), markiz de Villena (od 1420 r.), hrabia Ampurias i Segorbe (od 1436 r.)

Trzeci syn Ferdynanda I, regenta Kastylii i Leónu oraz króla Aragonii, wnuk króla Jana I Kastylijskiego. Po wstąpieniu ojca na tron aragoński jego bracia i on byli określani jako Infanci Aragońscy (Infantes de Aragón).

Po śmierci ojca i przy wsparciu notabli oraz królowej wdowy bracia Henryk i Jan objęli faktyczne rządy w królestwie. Wykorzystując wyjazd brata do Nawarry, Henryk przechwytuje władzę, uzyskuje tytuł markiza de Villena i poślubia Katarzynę, córkę króla Jana II. Niemogący się z tym pogodzić Jan zawiązuje przymierze z wpływowym doradcą królewskim Alvaro de Luną wspólnymi siłami pokonują wojska Henryka w 1422 r. Po tym sukcesie rośnie władza Alvaro de Luny, co przestrasza Jana i skłania go do pojednania z bratem. Obaj bracia najeżdżają Kastylię, co powoduje konfiskatę kastylijskich majątków rodziny przez Alvaro de Lunę w imieniu króla Jana. Jednak kontrofensywa braci doprowadza do uwięzienia króla w 1441 r. Wówczas następca tronu kastylijskiego Henryk sprzymierza siły z Alvaro de Luną oraz Janem Pacheco i pokonuje infantów w 1445 r. w bitwie pod Olmedo. W wyniku zakażenia odniesionej w bitwie rany lewego nadgarstka Henryk Aragoński umiera w kilka dni po bitwie na zamku w Calatayud w Aragonii.

Wielcy mistrzowie zakonu Santiago Piotr Fernández (1170–1184) Ferdynand Díaz (1184–1186) Sancho Fernández (1186–1195) Gonzalo Rodríguez (1195–1204) Suero Rodríguez (1204–1206) Ferdynand González de Marañón (1206–1210) Piotr Arias (1210–1212) ) García González de Arauzo (1212–1217) Marcin Pelayo Barragán (1217–1221) García González de Candamio (1221–1224) Fernán Pérez Chacín (1224–1225) Piotr González Mengo (1225–1237) Rodrigo Íñiguez (1237–1242) Pelay Pérez Correa (1242–1275) Gonzalo Ruiz Girón (1275–1277) Piotr Núñez (1277–1286) Piotr Fernández Mata (1296–1293) Jan Osórez (1293–1311) Diego Múñiz (1311–1318) García Fernández (1318–1327) Vasco Rodríguez (1327–1338) Vasco López (1338) Alonso Meléndez de Guzmán (1338–1342) Fadrique Alfonso de Castilla (1342–1358) García Álvarez de Toledo (1359–1366) Gonzal Mexía (1366–1371) Ferdynand Osórez (1371–1383) Piotr Fernández Cabeza de Vaca (1383–1384) Rodrigo González de Mexia (1384) Pedro Muñiz de Godoy (1384–1385) Gercía Fernández de Villagarcía (1385–1387) Lorenzo Suárez de Figueroa (1387–1409) Enrique de Aragón (1409–1445) Álvaro de Luna (1445–1453) Jan II Kastylijski (1453 jako zarządzający) Alfons de Castilla (1453–1454) Henryk IV Kastylijski (1454–1462) Beltrán de la Cueva (1462–1463) Alfons de Castilla (po raz drugi, 1463–1467) Juan Pacheco (1467–1474) Rodrigo Manrique y Alonso de Cárdenas (1474–1476) Ferdynand Aragoński (1476–1477) Alonso de Cárdenas (1477–1493) Karol I Hiszpański (1516–1556) Filip II Habsburg (1556–1598) Filip III Habsburg (1598–1621) Filip IV Habsburg (1621–1665) Karol II Habsburg (1665–1700) Filip V Burbon (1700–1724) Ludwik I Burbon (1724) Filip V Burbon (1724–1746) Ferdynand VI Burbon (1746–1759) Karol III Burbon (1759–1788) Karol IV Burbon (1788–1813) Ferdynand VII Burbon (1813–1833) Izabela II Burbon (1833–1868) Alfons XII Burbon (1875–1885) Alfons XIII Burbon (1886–1941) Jan Burbon (1941–1975) Jan Karol I Burbon (1975–2014) Filip VI Burbon (od 2014)