Enryaku-ji
 Konpon-chūdō, główny budynek klasztoru | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | góra Hiei |
| Rodzaj klasztoru | |
| Właściciel | |
| Typ zakonu | męski |
| Założyciel klasztoru | |
| Materiał budowlany | drewno |
| Data budowy | |
| Data zburzenia | 1571 |
Położenie na mapie Kioto  | |
Położenie na mapie Japonii  | |
Położenie na mapie prefektury Kioto  | |
 35°04′14″N 135°50′28″E/35,070556 135,841111 | |
Enryaku-ji (jap. 延暦寺) – klasztor buddyjski szkoły tendai na górze Hiei w Ōtsu, w prefekturze Shiga. Jeden z największych zespołów świątyń buddyjskich w Japonii.
Historia klasztoru
Klasztor został założony w 805 roku przez mnicha Saichō (766–822), twórcę sekty tendai, której był główną bazą. Z czasem ogromnie się wzbogacił dzięki nadaniom ze strony możnowładców. Jednakże do dużego rozwoju ekonomicznego Enryaku-ji (oraz innych wielkich klasztorów) w okresie Heian przyczyniło się przede wszystkim masowe przechodzenie w ich opiekę rolników, rzemieślników i kupców. Praktyka ta miała na celu uniknięcie płacenia wysokich danin administracji cesarskiej. W późnym okresie Heian Enryaku-ji, jako jeden z pierwszych, nie tylko uzyskał ekonomiczną i militarną autonomię, ale też w istotny sposób wpływał na politykę państwową. Wyraźnym przykładem takiego stanu była rola jaką odegrał w czasie wojny Gempei. Dysponował własną armią mnichów-wojowników (sōhei), którzy często ścierali się w walce z wojskami innych klasztorów.
Na początku XIII wieku w klasztorze tym praktykował późniejszy mistrz zen Ryōnen Myōzen (1184–1225)[1]. Jako kilkunastoletni chłopiec studiował w tym klasztorze także późniejszy twórca szkoły sōtō i uczeń Ryōnena – Eihei Dōgen (1200–1253)[2]. Co więcej, w 1218 roku przyjął wskazania bodhisattwy w tym klasztorze uczeń Dōgena i spadkobierca jego Dharmy – Koun Ejō (1198–1280)[3].
W 1571 Enryaku-ji został całkowicie spalony przez Nobunagę Odę (1534–1582), któremu potęga kleru buddyjskiego przeszkadzała w sprawowaniu niepodzielnej władzy nad centralną częścią Honsiu. Większość z kilku tysięcy mieszkańców została zabita.
Obecne budowle pochodzą z rekonstrukcji prowadzonych od XVI wieku. Zespół świątynny jest podzielony na trzy rejony: Tōdō, Saitō, Yokawa. Każdy z nich posiada główny pawilon (chūdō) i kilka innych o różnym przeznaczeniu.
W 1994 kompleks został wpisany na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO jako część zespołu zabytkowego dawnego Kioto, Uji i Ōtsu.
Galeria
(c) 663highland, CC BY 2.5Konpon-chūdō, Konpon – pawilon centralny rejonu Tōdō
Daikō-dō, Pawilon Nauki
Kanchō-dō, Pawilon Inicjacji
Monju-rō, brama wejściowa
Shō-rō, Dzwonnica
Tō-dō, Pawilon Wschodu
(c) I, KENPEI, CC-BY-SA-3.0Amida-dō, Pawilon Amidy
Kaidan-in, Pawilon Święceń
Tenpōrin-dō, główny pawilon rejonu Saitō
Ninai-dō, łącznik pomiędzy dwoma pawilonami
Jōgyō-dō
Yokawa-chūdō, pawilon centralny rejonu Yokawa
Przypisy
Bibliografia
- Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.
| Kulturowe |
| ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przyrodnicze |
|
- ↑ Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Niemcami, Indiami i Szwajcarią.
Media użyte na tej stronie
Autor: , Licencja: CC BY-SA 4.0
Autor: Maximilian Dörrbecker (Chumwa), Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Japan
Equirectangular projection.
Geographic limits to locate objects in the main map with the main islands:
- N: 45°51'37" N (45.86°N)
- S: 30°01'13" N (30.02°N)
- W: 128°14'24" E (128.24°E)
- E: 149°16'13" E (149.27°E)
Geographic limits to locate objects in the side map with the Ryukyu Islands:
- N: 39°32'25" N (39.54°N)
- S: 23°42'36" N (23.71°N)
- W: 110°25'49" E (110.43°E)
- E: 131°26'25" E (131.44°E)
Symbol klasztoru do legendy mapy
Flag of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Kanchodo of Enryakuji Buddhist temple, Otsu, Shiga prefecture, Japan
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Daikodo of Enryakuji Buddhist temple is a Japan's Important Cultural Property in Otsu, Shiga prefecture, Japan. It was rebuilt in 1634.
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Jogyodo of Enryakuji Buddhist temple, Otsu, Shiga prefecture, Japan. It was rebuilt in 1595.
Autor: Lincun, Licencja: CC BY-SA 3.0
Map of Kyoto Prefecture, Japan.
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Ninaido's contact passage of Enryakuji Buddhist temple, Otsu, Shiga prefecture, Japan. It was rebuilt in 1595.
(c) 663highland, CC BY 2.5
The Konponchudo of Enryaku-ji Buddhist temple (Japan's National Treasure), Otsu, Shiga prefecture, Japan. It was rebuilt in 1642.
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Monjuro of Enryakuji Buddhist temple, Otsu, Shiga prefecture, Japan
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Kaidanin of Enryakuji Buddhist temple is a Japan's Important Cultural Property in Otsu, Shiga prefecture, Japan. It was rebuilt in 1678.
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Shoro of Enryakuji Buddhist temple, Otsu, Shiga prefecture, Japan
Autor: PlusMinus, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Enryakuji yokawachudou , siga japan
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Tenhorindo of Enryakuji Buddhist temple, Otsu, Shiga prefecture, Japan. It was built in 1347.
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Konponchudo of Enryakuji Buddhist temple (Japan's National Treasure), Otsu, Shiga prefecture, Japan. It was rebuilt in 1642.
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Toto of Enryakuji Buddhist temple, Otsu, Shiga prefecture, Japan