Enter Air

Enter Air

Enter Air Spółka Akcyjna

IATA E4 ICAO ENT Znak ENTER AIR
Historia
Data założenia	15 października 2009
Rozpoczęcie działalności	25 kwietnia 2010
Lokalizacja
Państwo	Polska
Baza	Lotnisko Chopina w Warszawie
Węzeł rezerwowy	Port lotniczy Katowice-Pyrzowice
Główne porty lotnicze	Lotnisko Chopina w Warszawie Port lotniczy Katowice-Pyrzowice Port lotniczy Poznań-Ławica Port lotniczy Wrocław-Strachowice Port lotniczy Paryż-Roissy-Charles de Gaulle
Flota
Liczba samolotów	26
Liczba tras	10 regularnych 74 czarterowe
Przedsiębiorstwo
Siedziba	ul. Komitetu Obrony Robotników 74 02-146 Warszawa
Członkowie zarządu	Grzegorz Polaniecki Marcin Kubrak Andrzej Kobielski Mariusz Olechno
Kapitał zakładowy	12,24 mln zł
Slogan	Kolorowe Wakacje już w Samolocie!
Strona internetowa

Siedziba spółki przy ul. Komitetu Obrony Robotników 74 w Warszawie

Wnętrze Boeinga 737-400 SP-ENF linii Enter Air

Boeing 737-800, SP-ENW

Enter Air (kod linii ICAO: ENT) – polska, czarterowa linia lotnicza utworzona 15 października 2009^[1]. Działalność rozpoczęła 25 kwietnia 2010. Posiada cztery stałe bazy operacyjne w Polsce w Warszawie, Katowicach, Poznaniu i Wrocławiu. Dodatkowo ma dwie stałe, zagraniczne bazy w Paryżu i Zurychu, a także sezonowe bazy operacyjne m.in. w Manchesterze, Pradze, Londynie i Tel-Awiwie. Linia Enter Air współpracuje z największymi biurami podróży w Polsce, takimi jak: Rainbow Tours, TUI, Itaka, czy Coral Travel. Realizuje również połączenia na trasach spoza Polski dla zagranicznych biur podróży, co stanowi ponad jedną trzecią jej przychodów. Grupa lata łącznie do ponad 30 krajów i wykonuje przewozy do ponad 250 portów lotniczych^[2].

Historia

Enter Air utworzyli Marcin Kubrak (39,1% udziałów), Grzegorz Polaniecki (13,2% udziałów), Mariusz Olechno i Andrzej Kobielski, którzy poznali się w czasie pracy w Centralwings i zasiadają w zarządzie firmy. Pomysłodawcą spółki był Grzegorz Polaniecki. Enter Air powstał w wyniku przejęcia upadłej polskiej spółki słowackich linii Seagle Air^[3].

Spółka została utworzona 15 października 2009, a swój pierwszy sezon rozpoczął w kwietniu 2010 r. Powstaniu nowej linii lotniczej sprzyjała dobra, na tle Europy, kondycja polskiej gospodarki i przede wszystkim kondycja polskiego rynku czarterowego, który mimo kryzysu na świecie rósł o ponad 5% rok do roku.

Rejs inauguracyjny odbył się 25 kwietnia 2010 z lotniska Chopina w Warszawie na nowe lotnisko Enfidha, między Susą, a Tunisem w Tunezji. W sezonie zimowym 2011/2012 Enter Air rozpoczął swoje pierwsze regularne rejsy na Sri Lankę oraz do Bangkoku. W pierwszym okresie linia korzystała z dwóch samolotów typu B737-400, następne egzemplarze były to B737-800.

16 grudnia 2011 Enter Air przewiózł milionowego pasażera. 16 listopada 2011 na Gali Awionetka w Hotelu Marriott w Warszawie, Enter Air został wyróżniony jako Najlepsza Linia Lotnicza Roku 2011 za zbudowanie silnej linii lotniczej zarejestrowanej w Polsce^[4].

19 czerwca 2015 linie ogłosiły wejście na warszawską giełdę w celu pozyskania środków na zakup nowych samolotów. Tego samego dnia przewoźnik zamówił 4 samoloty (2× Boeing 737-800NG oraz 2× Boeing 737-8 MAX). Ostatecznie debiut grupy kapitałowej Enter Air na GPW nastąpił w 14 grudnia 2015. Dochód ze sprzedaży akcji przewoźnik przeznaczył na nowe samoloty. W 2016 r. spółka zaczęła wprowadzać do ruchu zamówione 18 sztuk Boeingów 737-800^[3].

W 2019 r. Enter Air nabył za 2 mln USD 49% udziałów w szwajcarskiej linii lotniczej Germania Flug AG, planując budowę nowej marki „Chair”^[5].

Kierunki lotów

Enter Air wykonuje połączenia do następujących portów lotniczych (stan z 11 listopada 2011^[6]):

Flota

Boeing 737-400 SP-ENF w Rotterdamie

Flota przewoźnika liczy obecnie 26 samoloty. Na dzień 10 lipca 2020, średni wiek maszyn linii to 16,4 lat^[7].

Samoloty B737-800 są skonfigurowane na 189 miejsc pasażerskich w jednej klasie. Na przełomie lipca-października 2012 r. wszystkie maszyny zostały zaopatrzone w fotele Recaro 3520 odkupione od Lufthansy.

Boeingi 737-800 Enter Air mają zasięg wystarczający by operować z jednym międzylądowaniem do portów na Dalekim Wschodzie (Kolombo, Phuket, Bangkok) i do Afryki środkowej (Mombasa). Maszyny SP-ENZ i SP-ENX zostały w październiku 2012 r. wyposażone w winglety.

Ostatnim samolotem starszej generacji Boeing 737-400 był samolot o znakach rejestracyjnych SP-ENI, który zakończył służbę u przewoźnika w październiku 2017 r.^[9]

Pod koniec 2018 r. zakupiono dwa samoloty Boeing 737 MAX, które po kilku miesiącach (w marcu 2019 r.) po dwóch katastrofach tego modelu linie zmuszone były zawiesić na czas nieokreślony z polecenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa (pol. • ang. • fr. • cz.)