Eocene

Eocene
Poprzednie nazwy

Fort McHenry, Vacoil, Schulau

Bandera Wielka Brytania
Port macierzystyLondyn
OperatorSocony Vacuum Transportation Co Ltd., Montreal
Dane podstawowe
Typzbiornikowiec
Historia
StoczniaBethlehem Shipbuilding
Data wodowania1922
Data zatonięcia20 maja 1942
Dane techniczne
Nośność (DWT)4216[1]
Liczebność załogi34

Eocenezbiornikowiec transportujący złoto Banku Polskiego z Konstancy do Stambułu podczas II wojny światowej.

Historia

Zwodowany w sierpniu 1922 w stoczni w Baltimore pod nazwą „Fort McHenry” dla US Shipping Board; jego nośność wynosiła 4216 ton. W 1923 przemianowany na „Vacoil”, w 1929 sprzedany niemieckiej firmie Deutsche Vacuum Oel AG i przemianowany na „Schulau”. W 1935 sprzedany Wielkiej Brytanii, zarejestrowany w Hongkongu[2] dla amerykańskiej kompanii naftowej Socony Vacuum[3] i nazwany „Eocene”. W 1941 przetransferowany do ministerstwa transportu wojennego (ang. Ministry of War Transport).

20 maja 1942 roku statek został zaatakowany, gdy płynął w konwoju AT-46 z Aleksandrii do Tobruku, z ładunkiem 1980 ton benzyny i 3700 ton wody. U-Boot U-431 wystrzelił w jego kierunku dwie torpedy, zatapiając go w okolicy As-Sallum. Cała załoga (43 osoby) została uratowana przez trawler ZOP HMS „Cocker”[1].

Transport polskiego złota

Z uwagi na zbliżające się zagrożenie dla dóbr polskich we wrześniu 1939 roku, zdecydowano się na transport polskiego złota (75 ton) z Warszawy. Akcją dowodzili: pułkownik Ignacy Matuszewski, major Henryk Floyar-Rajchman oraz pułkownik Adam Koc, który zrezygnował z udziału w akcji. Opuścił on Matuszewskiego i Rajchmana podczas działań prowadzonych w Łucku.

Złoto zostało załadowane na „Eocene” w Konstancy. Płynąc do Stambułu brytyjski kapitan Robert Brett, trzymał statek możliwie blisko brzegu, aby w przypadku storpedowania osadzić go na mieliźnie i uratować złoto[2]. Do Stambułu statek wpłynął 16 września 1939[2], skąd złoto przetransportowano koleją do Bejrutu a stamtąd przepłynęło na pokładzie dwóch niszczycieli do Tulonu[3].

Przypisy

  1. a b Eocene (ang.). uboat.net. [dostęp 2013-08-22].
  2. a b c Janusz Wróbel: Wojenne losy polskiego złota. IPN Łódź. [dostęp 2013-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-27)].
  3. a b Wojciech Surmacz. Porwane złoto II RP. „Forbes”, 2012-12-17. 

Bibliografia

  • Sławomir Koper: Polskie piekiełko. Obrazy z życia elit emigracyjnych 1939-45, Warszawa 2012.

Media użyte na tej stronie

Civil Ensign of the United Kingdom.svg
Red Ensign, Civil Ensign of the United Kingdom