Eparchia banjalucka

Eparchia banjalucka
Бањалучка епархиjа
Ilustracja
Sobór Chrystusa Zbawiciela w Banja Luce
Państwo

 Bośnia i Hercegowina

Część składowa

 Republika Serbska

Siedziba

Banja Luka

Data powołania

1900

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Sobór

Chrystusa Zbawiciela

Biskup diecezjalny

biskup banjalucki Efrem (Milutinović)

Dane statystyczne (1997)
Liczba kapłanów

78

Liczba osób zakonnych

23

Liczba dekanatów

7

Liczba parafii

98

Liczba klasztorów

5

Położenie na mapie Bośni i Hercegowiny
Ziemia44°46′20,2″N 17°11′30,4″E/44,772278 17,191778

Eparchia banjalucka – jedna z eparchii Serbskiego Kościoła Prawosławnego, z siedzibą w Banja Luce. Jej obecnym ordynariuszem jest biskup banjalucki Efrem (Milutinović), zaś funkcje katedry pełni sobór Chrystusa Zbawiciela w Banja Luce.

Historia

Eparchia została erygowana w 1900, jej terytorium wydzielono z metropolii Dabaru i Bośni, obejmowała Bośnię północną i zachodnią, gdzie funkcjonowało ponad 200 prawosławnych cerkwi i kaplic. W strukturach eparchii działały ponadto monastery Gomionica, Moštanica oraz Liplje. Początkowo eparchia podlegała Patriarchatowi Konstantynopolitańskiemu podobnie jak inne prawosławne administratury w Bośni pod okupacją austro-węgierską. W 1925 cały ten obszar uznany został za teren kanoniczny Serbskiego Kościoła Prawosławnego[1].

Przed II wojną światową eparchia banjalucka posiadała 205 parafii, z czego 103 dysponowały własnymi cerkwiami (łącznie budynków sakralnych na terenie administratury było 167). Placówki duszpasterskie obsługiwało 106 białych kapłanów i 6 hieromnichów. Funkcjonowały monastery Gomionica i Moštanica. Łączną liczbę wiernych oszacowano na 424 075 osób[1].

Terytorium administratury w czasie II wojny światowej znalazło się w granicach Niezależnego Państwa Chorwackiego (NDH), którego władze prowadziły agresywną politykę antyserbską i antyprawosławną. Według danych Synodu Biskupów Serbskiego Kościoła Prawosławnego do upadku NDH w 1945 na terenie eparchii zamordowanych zostało 100 tys. wiernych i 14 kapłanów, ponadto zniszczono jeden monaster i 64 cerkwie, zaś dalszych 21 świątyń parafialnych i trzy klasztory zostały poważnie uszkodzone. Z rąk ustaszy śmierć poniósł ordynariusz eparchii, biskup Platon, uznany następnie za świętego nowomęczennika[1].

W 1947 obrany został nowy biskup banjalucki i administratura wznowiła swoją działalność. Kolejne straty materialne eparchia poniosła w czasie wojny w Bośni i Hercegowinie w latach 1991–1995. Zniszczone wówczas zostały dwie cerkwie, trzy zaś poniosły znaczne straty. W 1997 w strukturach eparchii działało 98 parafii obsługiwanych przez 78 kapłanów oraz 5 klasztorów, w których życie mnisze prowadziły 23 osoby[1].

Biskupi banjaluccy[1]

Przypisy

Media użyte na tej stronie

Flag of the Republika Srpska.svg
Flag of the Serb Republic (not to be confused with the Republic of Serbia).
Japanese Map symbol (Church).svg
Japanese map symbol "Church". U+26EA
Храм Христа Спаситеља у Бањој Луци.jpg
Autor: Rade Nagraisalović, Licencja: CC BY-SA 4.0
Храм_Христа_Спаситеља_у_Бањој_Луци