Eparchia barnaułska

Eparchia barnaułska

Барнаульская епархия

Sobór Opieki Matki Bożej w Barnaule
Państwo	Rosja
Kraj	Ałtajski
Siedziba	Barnauł
Data powołania	1994
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Metropolia	ałtajska
Sobór	Opieki Matki Bożej
Biskup diecezjalny	metropolita barnaułski i ałtajski Sergiusz (Iwannikow)
Biskup pomocniczy	biskup zariński Serapion (Dunaj)
Dane statystyczne (2015)
Liczba dekanatów	3
Liczba parafii	74
Liczba klasztorów	3
Położenie na mapie Barnauła Barnauł
Położenie na mapie Rosji Barnauł
Położenie na mapie Kraju Ałtajskiego Barnauł
53°20′05,9″N 83°47′25,1″E/53,334972 83,790306
Strona internetowa

Eparchia barnaułska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Do czasu podziału w 2015 obejmowała obszar Kraju Ałtajskiego^[1]. Jej obecnym biskupem ordynariuszem jest metropolita barnaułski i ałtajski Sergiusz (Iwannikow)^[1].

Historia

Prawosławie jest obecne na terytorium Kraju Ałtajskiego od momentu osiedlenia się tam pierwszych Rosjan. Pierwsze cerkwie zostały wzniesione w regionie w pierwszej połowie XVIII w.^[2]. Od 1830 Rosyjski Kościół Prawosławny prowadził akcję misyjną wśród rdzennych mieszkańców regionu, z główną siedzibą w Bijsku. Jej twórca, mnich Makary (Głuchariow), został po śmierci uznany za świętego^[2].

W 1834 ziemia ałtajska została włączona w jurysdykcję eparchii tomskiej, zaś w latach 1924–1929 stanowiła część eparchii nowosybirskiej. W 1930 powstała samodzielna eparchia barnaułska i bijska, która została zlikwidowana w 1938, w okresie prześladowań Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przez władze stalinowskie. Do 1994 ziemia ałtajska ponownie należała do eparchii nowosybirskiej^[2]. Na skutek prześladowań prawosławnych w Związku Radzieckim, z ponad 600 świątyń działających na ziemi ałtajskiej przed rewolucją październikową w 1945 istniały tylko trzy: sobór Opieki Matki Bożej w Barnaule, sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Bijsku oraz cerkiew św. Michała Archanioła w Rubcowsku^[2]. Władze zamknęły również wszystkie monastery i organizacje misyjne^[2]. Zwroty świątyń oraz budowa nowych obiektów kultu były możliwe dopiero od końca lat 80. XX wieku^[2]. W 1994 na nowo została powołana do życia eparchia barnaułska, której pierwszym ordynariuszem został biskup Antoni (Masendicz)^[2].

W październiku 2013 z eparchii barnaułskiej wydzielono eparchię gornoałtajską, obejmującą obszar Republiki Ałtaju^[1].

5 maja 2015 z eparchii wydzielono nowe administratury: eparchię bijską, eparchię rubcowską i eparchię sławgorodzką. Nowo powstałe eparchie wraz z macierzystą eparchią barnaułską weszły w skład utworzonej tego samego dnia metropolii ałtajskiej^[3].

W Barnaule działa seminarium duchowne oraz szkoła regentów chórów cerkiewnych^[1].

Podział administracyjny

Eparchia w 2015 dzieliła się na 3 dekanaty^[1]:

• dekanat barnaułski
• dekanat biełojarski
• dekanat zariński

W ramach dekanatów działały 74 parafie^[1].

Monastery

W 2010 eparchii barnaułskiej podlegały następujące klasztory^[1]:

• Monaster Ikony Matki Bożej „Znak” w Barnaule, żeński
• Monaster św. Jana Kronsztadzkiego w Kisłusze, żeński
• Skit Kazańskiej Ikony Matki Bożej i św. Jana Chrzciciela w Soroczim łogu, żeński

Przypisy