Eparchia brzeska i kobryńska

Eparchia brzeska i kobryńska
Брестская и Кобринская епархия
Ilustracja
Sobór św. Szymona Słupnika w Brześciu
Państwo

 Białoruś

Siedziba

Brześć
224000 Беларусь, г.Брест, ул.Советских пограничников, 35

Data powołania

6 marca 1839;
marzec 1941;
31 stycznia 1990

Data zamknięcia

1900;
1948;
funkcjonuje nadal

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Egzarchat

Białoruski

Sobór

św. Szymona w Brześciu

Biskup diecezjalny

arcybiskup brzeski i kobryński
Jan (Choma)

Dane statystyczne (2020)
Liczba kapłanów

210

Liczba dekanatów

9

Liczba parafii

203

Liczba klasztorów

4

Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Położenie na mapie Białorusi
Ziemia52°05′06,904″N 23°41′27,002″E/52,085251 23,690834
Strona internetowa
Eparchia brzeska i kobryńska na tle podziału administracyjnego Egzarchatu Białoruskiego

Eparchia brzeska i kobryńska – eparchia Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego obejmująca Brześć i obszar dzisiejszych rejonów obwodu brzeskiego: bereskiego, brzeskiego, drohiczyńskiego, kamienieckiego, kobryńskiego, małoryckiego, prużańskiego i żabineckiego. Katedralnym soborem diecezji jest sobór św. Szymona w Brześciu, zaś konkatedrą – sobór św. Aleksandra Newskiego w Kobryniu.

W 2020 r. eparchia liczyła 203 parafie, 224 cerkwie i 230 duchownych (w tym 210 prezbiterów, 20 diakonów)[1].

Historia

Patriarchat Konstantynopolitański

Eparchia brzeska i kobryńska nawiązuje do tradycji chrztu Rusi i diecezji działającej na terenie ziemi brzeskiej, leżącej wówczas w księstwie turowskim. W połowie XII w. wraz z przejściem Brześcia pod władzę książąt halicko-wołyńskich tutejsi prawosławni znaleźli się pod jurysdykcją biskupów halicko-włodzimierskich, używających tytułu biskupów włodzimiersko-wołyńskich i brzeskich. Brzeska cerkiew św. Mikołaja zaczęła pełnić funkcje centrum protopopii. Tu odbyły się m.in. synody biskupów ruskich z udziałem niższego duchowieństwa i świeckich (sobory) w 1590, 1594, 1596. W efekcie ostatniego z nich doszło do unii brzeskiej, której jednym z głównych architektów był ówczesny biskup włodzimierski i brzeski Hipacy Pociej. Zlikwidowano wówczas eparchię prawosławną, a w jej miejsce utworzono unicką diecezję włodzimierską, która przejęła większość parafii i cerkwi poprzedniej diecezji prawosławnej. Miejscowi dyzunici, wśród których czołową rolę odgrywały brzeskie bractwa cerkiewne oraz Atanazy Brzeski, ihumen monasteru św. Symeona, uznawali zwierzchnictwo prawosławnych biskupów łuckich, mohylewskich i mińskich.

Patriarchat Moskiewski

Na podstawie rozejmu w Andruszowie i traktatu Grzymułtowskiego prawosławni w Rzeczypospolitej Obojga Narodów znaleźli się pod protektoratem Rosji, a w 1686 patriarcha Konstantynopola oficjalnie uznał przejęcie jurysdykcji nad nimi przez Patriarchat Moskiewski. Tymczasem w ramach greckokatolickiej diecezji włodzimierskiej w 1765 utworzono biskupstwo brzeskie, które po III rozbiorze Rzeczypospolitej (1795) i podziale terytorium diecezji włodzimiersko-brzeskiej między monarchię Habsburgów, Imperium Rosyjskie i Królestwo Prus zostało skasowane. W 1798 powołano jednak samodzielną unicką diecezją brzeską.

Rosyjska polityka likwidowania Kościoła unickiego spowodowała, że diecezja brzeska częściowo (1808), a następnie całkowicie (1828) weszła w skład diecezji wileńskiej. Po synodzie połockim i likwidacji unii brzeskiej w guberniach zachodnich w 1839 wszystkich unitów na tych terenach podporządkowano Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu, którego struktury administracyjne znacznie się rozrosły.

6 marca 1839 utworzono eparchię brzeską, podporządkowaną 22 stycznia 1840 prawosławnej eparchii wileńskiej i litewskiej. Biskupi sufragani brzescy byli powoływani do 1900, kiedy z eparchii wileńskiej i litewskiej wydzielono eparchię grodzieńską i brzeską.

Okres międzywojenny

Po I wojnie światowej, w latach 1921–1939 osiem dekanatów z obszaru ziemi brzeskiej wchodziło w skład w diecezji poleskiej w ramach Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

II wojna światowa

Po zajęciu ziem wschodnich II Rzeczypospolitej przez ZSRR reaktywowano wikariat brzeski w ramach eparchii grodzieńskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego (24 marca 1941). Biskupem brzeskim został wówczas Benedykt (Bobkowski). Wkrótce jednak te tereny znalazły się pod okupacją III Rzeszy. Wówczas ziemia brzeska znalazła się w jurysdykcji Ukraińskiego Autonomicznego Kościoła Prawosławnego.

Okres powojenny

Po wyzwoleniu Białorusi spod okupacji niemieckiej w 1944 utworzono niezależną eparchię brzeską w ramach Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W 1948 na skutek nacisków władz sowieckich eparchia brzeska została zlikwidowana i włączona do eparchii grodzieńskiej, a w 1952 do mińskiej i białoruskiej.

W ramach Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego eparchia brzeska została reaktywowana 31 stycznia 1990 przez wydzielenie z terytorium eparchii pińskiej zachodniej części obwodu brzeskiego.

Biskupi brzescy

  • Kategoria:Biskupi brzescy

Dekanaty

W 2020 r. w skład eparchii wchodziło 9 dekanatów:[1]

Cerkwie

  • Kategoria:Cerkwie eparchii brzeskiej i kobryńskiej

Monastery

Na terenie eparchii działają cztery monastery:[1]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Брестская и Кобринская епархия

Bibliografia

Biskupi eparchii brzeskiej i kobryńskiej
Eparchia
Wikariat
Eparchia

Media użyte na tej stronie

Brest oblast location map.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Позиционная карта Брестской области

Цилиндрическая равноугольная проекция с координатами краёв:

  • С: 53.45° с.ш.
  • Ю: 51.4° с.ш.
  • З: 23.1° в.д.
  • В: 27.7° в.д.
Japanese Map symbol (Church).svg
Japanese map symbol "Church". U+26EA