Eparchia iwanofrankiwsko-halicka

Eparchia iwanofrankiwsko-halicka

Івано-Франківсько-Галицька єпархія

Sobór Świętej Trójcy w Iwano-Frankiwsku
Państwo	Ukraina
Obwód	iwanofrankiwski
Siedziba	Iwano-Frankiwsk
Data powołania	1990
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Kościół Prawosławny Ukrainy
Sobór	Świętej Trójcy
Biskup diecezjalny	metropolita iwanofrankiwski i halicki Joazaf (Wasyłykiw)
Biskup pomocniczy	biskup bohorodczański Teognost (Bodoriak)[1]
Dane statystyczne
Liczba kapłanów	148
Liczba parafii	175
Położenie na mapie Iwano-Frankiwska Iwano-Frankiwsk
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Iwano-Frankiwsk
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego Iwano-Frankiwsk
48°55′30,54″N 24°43′00,79″E/48,925150 24,716886
Strona internetowa

Eparchia iwanofrankiwsko-halicka – jedna z eparchii Kościoła Prawosławnego Ukrainy, z siedzibą w Iwano-Frankiwsku. Do 2018 r. była to eparchia iwano-frankiwska Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego^[2]. Jej obecnym ordynariuszem jest metropolita iwanofrankiwski i halicki Joazaf (Wasyłykiw)^[3], zaś funkcje katedry pełni sobór Świętej Trójcy w Iwano-Frankiwsku^[4].

Według danych z 2012 eparchia liczyła 175 parafii zgrupowanych w 11 dekanatach, obsługiwanych przez 148 kapłanów i diakonów oraz dwa klasztory.

Historia

Eparchia jest kontynuatorką tradycji istniejącej w I Rzeczypospolitej eparchii stanisławowskiej. Została powołana do życia w czasie pseudosoboru lwowskiego, po „dobrowolnej” samolikwidacji struktur Kościoła greckokatolickiego w ZSRR i przejęciu wszystkich jego parafii i świątyń przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Pseudosobór rozpoczął się w Archikatedralnym soborze św. Jura we Lwowie 8 marca 1946 r. W pierwszym etapie istnienia eparchia nosiła nazwę stanisławowska, zmienioną po nadaniu miastu Stanisławów nowej nazwy Iwano-Frankiwsk^[5].

Po 1990 zdecydowana większość cerkwi przejętych wówczas przez Patriarchat Moskiewski ponownie przeszła w ręce odrodzonej Cerkwi greckokatolickiej lub do Patriarchatu Kijowskiego^[5]. 22 stycznia 1990 r. na soborze w Haliczu większość prawosławnych wyszło z jurysdykcji Patriarchatu Moskiewskiego. Pierwszym biskupem nieuznającej jego zwierzchności eparchii iwano-frankiwskiej został Andrzej (Abramczuk). W 1992 r. administratura dołączyła do Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego. W październiku 1995 r. biskup Andrzej (Abramczuk) z niewielką liczbą kapłanów i wspólnoty przeniósł się do Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

W 1997 w obwodzie Iwanofrankowskim z eparchii iwano-frankiwskiej wyodrębniła się eparchia kołomyjsko-kosowska.

Po podziale parafii i dekanatów w eparchii iwano-frankiwskiej pozostało 11 dekanatów:

• bohorodczański,
• bołechowski,
• halicki,
• doliński,
• iwanofrankiwski,
• kałuski,
• rohatyński,
• rożniatowski,
• śniatyński,
• tłumacki,
• tyśmienicki.

W eparchii iwanofrankiwsko-halickiej są czynne dwa męskie klasztory:

• Monaster Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Maniawie
• Hołyński Monaster Świętego Objawienia NMP.

Biskupi iwano-frankowscy w jurysdykcji Patriarchatu Kijowskiego

• Andrzej (Abramczuk), 1990–1995
• Włodzimierz (Ładyka), 1996–1997
• Włodzimierz (Poliszczuk), 1997
• Joazaf (Wasyłykiw), 1997–2018

Biskupi iwanofrankiwscy i haliccy w jurysdykcji Kościoła Prawosławnego Ukrainy

• Joazaf (Wasyłykiw), od 2018

Przypisy

Bibliografia

• Oficjalna strona eparchii (ukr.)