Eparchia moskiewska obwodowa

Eparchia moskiewska
(obwodowa)

Московская епархия (областная)

Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej
Państwo	Rosja
Miasto wydzielone	Moskwa
Siedziba	Moskwa
Data powołania	1325; 1918 (restytucja)
Data zamknięcia	13 kwietnia 2021
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Cerkiew	Zaśnięcia Matki Bożej w Monasterze Nowodziewiczym w Moskwie
Biskup diecezjalny	metropolita kruticki i kołomieński Juwenaliusz (Pojarkow); ostatni
Biskup pomocniczy	ostatni biskupi pomocniczy: biskup widnowski Tichon (Niedosiekin), biskup sierpuchowski Roman (Gawriłow), biskup zarajski Konstantyn (Ostrowski), biskup bałaszyski Mikołaj (Pogriebniak), biskup łuchowicki Piotr (Dmitrijew)
Dane statystyczne (2014)
Liczba kapłanów	1430
Liczba dekanatów	48
Liczba parafii	1126
Liczba klasztorów	24
Położenie na mapie Moskwy Moskwa
Położenie na mapie Rosji Moskwa
55°43′36,5″N 37°33′27,6″E/55,726806 37,557667
Strona internetowa

Eparchia moskiewska obwodowa, ros. Московская епархия (областная) – historyczna^[1] eparchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jej ostatnim ordynariuszem był metropolita kruticki i kołomieński Juwenaliusz (Pojarkow), który rezydował w Monasterze Nowodziewiczym w Moskwie. Funkcję katedry pełniła cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Monasterze Nowodziewiczym w Moskwie.

Historia^[2]

Eparchia moskiewska obwodowa, znana również jako metropolia kruticka, była kontynuatorką tradycji eparchii sarajskiej, a następnie sarskiej i podońskiej. Biskupi sarajscy rezydowali od 1261 w Saraju, sprawując opiekę duchową nad ruskimi jeńcami w niewoli tatarskiej oraz przybywającymi do Ordy. Biskupstwo odgrywało znaczącą rolę w kontaktach dyplomatycznych między Ordą a Księstwem Moskiewskim.

Nazwę eparchii zmieniono oficjalnie na sarską i podońską między r. 1459 a 1461, jednak tytuł taki używany był przez biskupów sarajskich już w XIV w. Biskupi sarscy i podońscy byli od drugiej połowy XIV w. najbliższymi współpracownikami metropolity moskiewskiego. Po ustanowieniu w 1589 Patriarchatu Moskiewskiego biskupi sarscy i podońscy przybrali tytuł metropolitów krutickich; stara nazwa równolegle pozostawała w użyciu. Metropolita kruticki nadal był najbliższym współpracownikiem patriarchy. Metropolia została zlikwidowana w 1788. Restytuował ją w 1918 patriarcha moskiewski i całej Rusi Tichon. Od 1945 do końca działalności eparchii metropolita kruticki był stałym członkiem Świętego Synodu. Jego zadaniem według statutu wewnętrznego Cerkwi było wspieranie Patriarchy Moskiewskiego i całej Rusi w zarządzaniu eparchią moskiewską, podlegały mu struktury poza miastem Moskwa (w samym mieście działa eparchia moskiewska miejska).

Postanowieniem Świętego Synodu z 13 kwietnia 2021 r., w miejsce eparchii moskiewskiej obwodowej utworzono metropolię moskiewską, którą podzielono na pięć eparchii: bałaszyską, kołomieńską, odincowską, podolską i siergijewoposadzką^[1].

Statystyki^[2]

Według danych z grudnia 2014 w eparchii funkcjonowało 1126 parafii w 48 dekanatach:

• dekanat bałaszyski
• dekanat bogorodski
• dekanat bronnicki
• dekanat chimkowski
• dekanat czechowski
• dekanat dmitrowski
• dekanat dołgoprudnieński
• dekanat domodiedowski
• dekanat dubnieńsko-tałdomski
• dekanat istriński
• dekanat iwantiejewski
• dekanat jegorjewski
• dekanat kaszyrski
• dekanat kliński
• dekanat kołomieński
• dekanat krasnogorski
• dekanat likino-dulowski
• dekanat lubieriecki
• dekanat łosino-pietrowski
• dekanat łotoszyński
• dekanat łuchowicki
• dekanat maliński
• dekanat możajski
• dekanat mytiszczański
• dekanat naro-fomiński
• dekanat odincowski
• dekanat oriechowo-zujewski
• dekanat oziorski
• dekanat pawłowskoposadzki
• dekanat podolski
• dekanat puszkiński
• dekanat ramieński
• dekanat rogaczowski
• dekanat ruzski
• dekanat siergijewoposadzki
• dekanat sieriebrianoprudzki
• dekanat sierpuchowski
• dekanat sołniecznogorski
• dekanat stupiński
• dekanat szachowski
• dekanat szaturski
• dekanat szczołkowski
• dekanat widnowski
• dekanat wołokołamski
• dekanat woskriesieński
• dekanat zarajski
• dekanat zwienigorodzki
• dekanat żukowski

W wyżej wymienionych dekanatach oraz w 24 klasztorach służyło 1430 kapłanów i 110 diakonów. Kandydaci do służby w eparchii kształcili się w seminarium duchownym w Kołomnie.

Monastery^[3]

Eparchii podlegały następujące klasztory:

Męskie

• Bierłukowska Pustelnia św. Mikołaja
• Monaster św. Katarzyny w Widnym
• Monaster Świętych Borysa i Gleba w Dmitrowie
• Starogołutwiński Monaster Objawienia Pańskiego w Kołomnie
• Guslicki Monaster Przemienienia Pańskiego
• Monaster św. Mikołaja Piesznoskiego
• Pustelnia Wniebowstąpienia św. Dawida
• Monaster Opieki Matki Bożej i św. Bazylego w Pawłowskim Posadzie
• Monaster św. Mikołaja w Radowicach
• Monaster Wysocki
• Monaster Narodzenia Matki Bożej w Starym Bobrieniewie
• Łużecki Monaster Narodzenia Matki Bożej i św. Teraponta w Możajsku

Żeńskie

• Skit św. Serafina z Sarowa i Ikony Matki Bożej „Znak” w Bitiagowie
• Monaster Przemienienia Pańskiego i Złożenia Szaty Matki Bożej w Blachernie w Diedieniewie
• Monaster Trójcy Świętej i św. Marii w Jegorjewsku
• Brusieński Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Kołomnie
• Nowogołutwiński Monaster Trójcy Świętej w Kołomnie
• Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Kołockim
• Monaster Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Kołyczewie
• Monaster św. Aleksandra Newskiego w Makłakowie
• Monaster Nowodziewiczy w Moskwie
• Borodiński Monaster Przemienienia Pańskiego w Siemionowskim
• Monaster Władyczny Wprowadzenia Bogurodzicy do Świątyni w Sierpuchowie
• Biełolesocki Monaster Trójcy Świętej w Stupinie

Przypisy