Eparchia perejasławska

Eparchia perejasławska
Ilustracja
(c) Sergiy Klymenko, CC BY-SA 3.0

Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego w Perejasławiu
Państwo

 Imperium Rosyjskie

Siedziba

Perejasław

Data powołania

X–XI w.

Data zamknięcia

1803

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Sobór

św. Michała Archanioła w Perejasławiu

Biskup diecezjalny

Hilarion (Kondratowski) (ostatni)

Eparchia perejasławskaprawosławna administratura z siedzibą w Perejasławiu, istniejąca między XI stuleciem a 1279 i ponownie od 1698 do 1803.

Historia

Według różnych źródeł została erygowana w 991[1], 992[2], na początku XI w.[2], w 1054 lub 1071[1]. Początkowo nosiła nazwę eparchia perejasławska[1]. Eparchia obejmowała ziemie perejasławską, suzdalską i smoleńską[2]. W 1089 w Perejasławiu wyświęcony został sobór św. Michała Archanioła, zbudowany na miejscu starszej cerkwi[2]. W latach 1269–1279 eparchia działała pod nawą eparchia perejasławska i sarajska, po czym została zlikwidowana[1].

Samodzielną eparchię perejasławską restytuowano w 1733. Administratura działała do 1785. Następnie Perejasław stał się siedzibą jedynie wikariuszy eparchii kijowskiej. Po raz ostatni eparchia perejasławska funkcjonowała w latach 1799–1803, po czym została przyłączona do eparchii połtawskiej i perejasławskiej. Współcześnie (2013) w strukturach metropolii kijowskiej istnieje wikariat perejasławsko-chmielnicki[1].

Biskupi perejasławscy[1]

Patriarchat Konstantynopolitański

  • Lew[3]
  • Mikołaj I, 1054–1072
  • Piotr, 1072–1082
  • Mikołaj II, lata nieznane
  • Efrem, 1089(?)–1100(?)
  • Symeon I, 1104
  • Łazarz, 1104–1117
  • Sylwester, 1118–1123
  • Mikołaj III, 1123
  • Jan, 1123–1125
  • Marek (Makary?), 1125–1134
  • Marceli, 1134–1135
  • Makary, 1135–1141
  • Eutymiusz, 1141–1155
  • Bazyli, 1156–1168
  • Antoni, 1168–1197
  • Paweł, 1198–1231
  • Symeon II, 1239
  • Teodor, 1239–1269
  • Teognost, 1269–1279

Rosyjski Kościół Prawosławny

Przypisy

  1. a b c d e f Переяслав-Хмельницкое викариатство. [dostęp 2013-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-17)].
  2. a b c d Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI–XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 22–24. ISBN 978-83-61209-55-3.
  3. ЕФРЕМ

Media użyte na tej stronie