Eparchia pińska i łuniniecka

Eparchia pińska i łuniniecka

Пінская і Лунінецкая епархія

Cerkiew św. Teodora w Pińsku
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Siedziba	Pińsk
Data powołania	1989
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Egzarchat	Białoruski
Sobór	św. Barbary w Pińsku
Biskup diecezjalny	vacat
Dane statystyczne (2012[2])
Liczba kapłanów	166
Liczba dekanatów	8[1]
Liczba parafii	186[1]
Liczba klasztorów	1
Położenie na mapie obwodu brzeskiego Pińsk
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Pińsk
52°06′49,8″N 26°06′08,2″E/52,113833 26,102278
Strona internetowa

Eparchia pińska i łuniniecka na tle podziału administracyjnego Egzarchatu Białoruskiego

Eparchia pińska i łuniniecka – jedna z eparchii Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego. Obejmuje część rejonów obwodu brzeskiego^[2].

Eparchia nawiązuje do tradycji eparchii turowsko-pińskiej, powstałej w XI w. i działającej do unii brzeskiej, gdy przeszła w jurysdykcję Kościoła unickiego^[3]. Reaktywowana na początku XX wieku, w dwudziestoleciu międzywojennym funkcjonowała jako diecezja pińsko-poleska PAKP^[3]. W obecnym kształcie erygowana w 1989^[2].

W strukturach eparchii działa 186^[1] parafii dysponujących 193 obiektami sakralnymi, obsługiwanych przez 166 kapłanów. Administraturze podlega również żeński monaster św. Barbary w Pińsku^[2].

Biskupi

• Daniel (Juźwiuk), 1945–1950^[3]
• Paisjusz (Obrazcow), 1950–1952^[3]
• Konstantyn (Chomicz), 1989–1990^[4]
• Stefan (Korzun), 1990-2022^[5].

Dekanaty

• baranowicki (27 parafii)
• hancewicki (9 parafii)
• iwacewicki (25 parafii)
• janowski (20 parafii)
• lachowicki (7 parafii)
• łuniniecki (17 parafii)
• piński (45 parafii)
• stoliński (41 parafii)^[1]

Przypisy