Epsomit

Epsomit
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwysól gorzka rodzima, reichardtyt
Skład chemicznyMgSO4•7H2O (heptahydrat siarczanu magnezu)
Twardość w skali Mohsa2–2,5
Przełammuszlowy, bardzo kruchy
Łupliwośćdoskonała
Układ krystalograficznyrombowy
Gęstość minerału1,68 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwabiały, bezbarwny, szary, zielonkawy lub różowy
Rysabiała
Połyskszklisty

Epsomitminerał z gromady siarczanów o wzorze MgSO4•7H2O. Ten pospolity i szeroko rozpowszechniony minerał pod względem chemicznym to uwodniony siarczan magnezu.

Jego nazwa pochodzi stąd, że pierwotnie uzyskiwano go poprzez odparowywanie wód mineralnych mających źródła obok miejscowości Epsom w hrabstwie Surrey w środkowej Anglii.

Właściwości

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju izometrycznym, grubotabliczkowym, słupkowym, igiełkowym, włoskowym. Przyjmuje też postać słupów o przekroju kwadratu (pseudotetragonalnych). Występuje w skupieniach ziarnistych, włóknistych, ziemistych, igiełkowych, proszkowych. Tworzy konkrecje, nacieki, naskorupienia i wykwity. Jest kruchy, przezroczysty, bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie (ma słono-gorzki smak). Podgrzany (powyżej 150 °C) przechodzi w kizeryt. Zawiera domieszki niklu, żelaza, kobaltu, manganu, cynku.

Występowanie

Tworzy się w klimacie gorącym i suchym w wyniku odparowania wód słonych jezior magnezowo-siarczanowych. Czasami jest wynikiem ewaporacji morskiej. Na obszarach stepowych, w kopalniach kruszców, dolomitów, węgla kamiennego tworzy wykwity. Spotyka się go w złożach soli potasowej, i potasowo-magnezowej. Współwystępuje z takimi minerałami jak: kizeryt, sylwin, halit.

Miejsca występowania:

Zastosowanie

  • używany w przemysłach: chemicznym, farbiarskim, cukrowniczym (dodatek do cukru przeciw zbrylaniu się), papierniczym, tekstylnym (impregnat), garbarskim,
  • w medycynie (środek przeczyszczający),
  • poszukiwany przez kolekcjonerów,

Bibliografia

  • J.Parafiniuk – Minerały systematyczny katalog 2004 – TG ”Spirifer”, Warszawa 2005
  • A. Bolewski, A. Manecki – Mineralogia szczegółowa – Wydawnictwo PAE, Warszawa 1993
  • A. Bolewski – Mineralogia szczegółowa – Wydawnictwo Geologiczne, Warszawa 1965

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie