Eqrem Libohova

Eqrem Libohova

Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1882 Gjirokastra
Data śmierci	1948
Premier Albanii
Okres	od 11 maja 1943 do 10 września 1943
Poprzednik	Maliq Bushati
Następca	Rexhep Mitrovica
Minister spraw zagranicznych Albanii
Okres	od 9 stycznia 1936 do 2 kwietnia 1939
Poprzednik	Fuat Asllani
Następca	Mihal Sherko

Eqrem Libohova (ur. 24 lutego 1882 w Gjirokastrze, zm. 7 czerwca 1948 w Rzymie^[1]) – albański polityk i dyplomata, dwukrotny premier rządu albańskiego, syn Ali Neki Paszy, młodszy brat Myfita Libohovy^[1].

Życiorys

Był synem gubernatora Gjirokastry Neki Paszy i Behixhe^[2]. Kształcił się w szkole Zosimaia w Janinie i w liceum Galatasaray w Stambule. Ze Stambułu wyjechał do Brukseli, gdzie studiował w Akademii Wojskowej. W latach 1904-1909 służył w kawalerii armii osmańskiej^[2]. Ze służby wojskowej przeszedł do administracji osmańskiej. Sprawował funkcję podprefekta na jednej z wysp Dodekanezu, prefekta Wlory, a wreszcie gubernatora Czamerii. W czasie I wojny bałkańskiej jako dowódca brygady walczył przeciwko wojskom greckim w rejonie Janiny, a następnie wycofał podległe mu oddziały na terytorium dzisiejszej Albanii^[2].

W latach 1914-1915 był adiutantem księcia Wilhelma Wieda, w stopniu majora, razem z którym opuścił Albanię po wybuchu wojny^[3]. Okres pierwszej wojny światowej spędził głównie na Korfu, współpracując z Esadem paszą Toptanim^[1]. Po jej zakończeniu powrócił do Albanii i w 1922 wyjechał do Rzymu by kierować tam poselstwem albańskim. W 1931 towarzyszył królowi Zogowi w czasie pobytu w Operze Wiedeńskiej, kiedy ten był celem zamachu. Sam został postrzelony w nogę przez zamachowców^[1].

W latach 1934-1936 był ministrem Albanii we Francji, akredytowanym także w Belgii^[3]. Jako rzecznik bliskiej współpracy z Włochami w latach 1936-1939 kierował resortem spraw zagranicznych. W tym czasie należał do ścisłego kierownictwa Albańskiej Partii Faszystowskiej. Po agresji włoskiej opuścił kraj razem z królem Zogu. W latach 1939-1941 przebywał poza krajem^[1]. W styczniu 1943, po dymisji rządu Mustafy Kruji strona włoska zwróciła się do Libohovy, aby ten jako wpływowy właściciel ziemski stanął na czele rządu. Jego gabinet przetrwał zaledwie trzy tygodnie. W 1943 po kapitulacji Włoch był zwolennikiem współpracy z Niemcami, na zasadach "ograniczonego zaufania". W 1944 z pomocą włoskiego generała Alberto Parianiego wyjechał z kraju i do końca życia pozostał we Włoszech, początkowo w Lecce, a następnie w Rzymie.

Był żonaty z Fezilet z d. Vlora, z którą miał dwoje dzieci: Ballkiza i Shenishę.

Przypisy

Bibliografia

• Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet : anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 162.
• Bernd J. Fischer: Albania at War 1939-1945. London: 1999. ISBN 1-85065-531-6.