Era atomu
Wiek atomu (ang. atomic age), in. era atomu[1] – okres w historii powszechnej, który upłynął od zrzucenia bomby atomowej na Hiroszimę i Nagasaki (1945), pod koniec wojny na Pacyfiku (1937–1945).
Za jej początek uznaje się moment pierwszego praktycznego zastosowania energii uzyskanej z atomu na szeroką skalę – atak jądrowy na Hiroszimę 6 sierpnia 1945 roku. Niektórzy uznają zań moment pierwszej próby nuklearnej, przeprowadzonej 16 lipca 1945 roku w Nowym Meksyku.
Termin „era atomu” został po raz pierwszy użyty przez Williama L. Laurence'a, dziennikarza dziennika „New York Times”, który był obecny zarówno podczas pierwszego testu broni atomowej, jak i ataku jądrowego na Nagasaki.
Przypisy
- ↑ Ewa Balcerzak: Stanisław Lem. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1973, s. 57.
Media użyte na tej stronie
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Erikpatt z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC BY-SA 2.5
uploaded by photographer. username: erikpatt