Era paleofityczna

Era paleofityczna - era w dziejach rozwoju roślinności na Ziemi obejmująca interwał od środkowej części syluru po środkową część permu.

Cechuje się dominacją na lądach roślin zarodnikowych, takich jak skrzypy, widłaki i paprocie. Od dewonu obecną są też coraz liczniejsze rośliny nagonasienne, zwłaszcza paprocie nasienne, później także kordaity i pierwsze iglaste (Walchia, Lebachia).

Era paleofityczna znajduje się pomiędzy erą eofityczną a erą mezofityczną.

Bibliografia

• A. Jachowicz, S. Dybova-Jachowicz, 1994: Paleobotanika. Wyd. Uniw. Śląskiego, Katowice.