Erazm Kretkowski (1508–1558)
Dołęga | |
Rodzina | Kretkowscy herbu Dołęga |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | Anna z Pampowskich |
Erazm Kretkowski herbu Dołęga (ur. 1508, zm. 16 maja 1558 w Padwie) – polski podróżnik i dyplomata, kasztelan brzeskokujawski, kasztelan gnieźnieński i starosta pyzdrski, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1538 roku[1].
Rodzina
Syn Mikołaja (zm. 1519/1520), wojewody inowrocławskiego i Anny Pampowskiej, córki Ambrożego, wojewody sieradzkiego. Brat: Lasoty (zwanego też Sylwerstrem) Kretkowskiego (zm. 1568), kasztelana bydgoskiego i kruszwickiego, Grzegorza (zm. 1590), kasztelana kruszwickiego, brzeskokujawskiego, wojewody brzeskokujawskiego, Andrzeja i Mikołaja.
Pełnione urzędy
Kasztelan brzeskokujawski od 1538 roku. Nominowany na wojewodę Brześcia Kujawskiego w 1545, jednak nominacja ta została unieważniona. Od 1546 roku pełnił stanowisko starosty Pyzdr. Był przełożonym na cłami wielkopolskimi (1547). Od 1551 piastował urząd kasztelana gnieźnieńskiego.
Podróże
Za młodu studiował w Padwie we Włoszech. Później dużo podróżował jako poseł Zygmunta Augusta, dotarł na dwór sułtana, do Kairu i Indii.
Epitafium
Epitafium znajdujące się na jego grobie w Padwie autorstwa Jana Kochanowskiego pt. Epitaphium Cretcovii w przekładzie Władysława Syrokomli (przytacza je Józef Ignacy Kraszewski w Kartkach z podróży 1858-1864) brzmi:
- Tutaj grób Kretkowskiemu, tu port jego nawie,
- Gdy wszystką niemal ziemię zwędrował ciekawie –
- Niezmordowany pielgrzym, ciekawy, ochoczy,
- Był gdzie Dniestr szumnie pędzi, gdzie się Ganges toczy,
- Widział Istr dwuimienny, Ren i Tagus sławny
- oglądał przy źródlisku Nil siedmiorękawny
- Dziś poszedł w wieczny Olimp – i z tamtej wyszyni
- patrząc sobie na ziemię krotochwile czyni.
- Gdy wszystką niemal ziemię zwędrował ciekawie –
Wzmianka o źródłach Nilu oznacza najprawdopodobniej, że Kretkowski dotarł do miejsca, gdzie rozpoczyna się delta rzeki – Nil dzieli się tam na siedem odnóg. Prawdziwe źródła Nilu odkryto dopiero w 1861 roku.
Może również chodzić o źródła Nilu Błękitnego w Etiopii odwiedzanej w XVI w. przez poselstwa portugalskie (komentarz Sławomir Dzieniszewski).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 139.
Bibliografia
- Marek Arpad Kowalski , Kolonie Rzeczypospolitej, Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2005, ISBN 83-11-10285-6, OCLC 69278111 .