Erazm Kretkowski (1508–1558)

Erazm Kretkowski

Dołęga
Rodzina

Kretkowscy herbu Dołęga

Data urodzenia

1508

Data śmierci

1558

Ojciec

Mikołaj Kretkowski

Matka

Anna z Pampowskich

Erazm Kretkowski herbu Dołęga (ur. 1508, zm. 16 maja 1558 w Padwie) – polski podróżnik i dyplomata, kasztelan brzeskokujawski, kasztelan gnieźnieński i starosta pyzdrski, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1538 roku[1].

Rodzina

Syn Mikołaja (zm. 1519/1520), wojewody inowrocławskiego i Anny Pampowskiej, córki Ambrożego, wojewody sieradzkiego. Brat: Lasoty (zwanego też Sylwerstrem) Kretkowskiego (zm. 1568), kasztelana bydgoskiego i kruszwickiego, Grzegorza (zm. 1590), kasztelana kruszwickiego, brzeskokujawskiego, wojewody brzeskokujawskiego, Andrzeja i Mikołaja.

Pełnione urzędy

Kasztelan brzeskokujawski od 1538 roku. Nominowany na wojewodę Brześcia Kujawskiego w 1545, jednak nominacja ta została unieważniona. Od 1546 roku pełnił stanowisko starosty Pyzdr. Był przełożonym na cłami wielkopolskimi (1547). Od 1551 piastował urząd kasztelana gnieźnieńskiego.

Podróże

Za młodu studiował w Padwie we Włoszech. Później dużo podróżował jako poseł Zygmunta Augusta, dotarł na dwór sułtana, do Kairu i Indii.

Epitafium

Epitafium znajdujące się na jego grobie w Padwie autorstwa Jana Kochanowskiego pt. Epitaphium Cretcovii w przekładzie Władysława Syrokomli (przytacza je Józef Ignacy Kraszewski w Kartkach z podróży 1858-1864) brzmi:

Tutaj grób Kretkowskiemu, tu port jego nawie,
Gdy wszystką niemal ziemię zwędrował ciekawie –
Niezmordowany pielgrzym, ciekawy, ochoczy,
Był gdzie Dniestr szumnie pędzi, gdzie się Ganges toczy,
Widział Istr dwuimienny, Ren i Tagus sławny
oglądał przy źródlisku Nil siedmiorękawny
Dziś poszedł w wieczny Olimp – i z tamtej wyszyni
patrząc sobie na ziemię krotochwile czyni.

Wzmianka o źródłach Nilu oznacza najprawdopodobniej, że Kretkowski dotarł do miejsca, gdzie rozpoczyna się delta rzeki – Nil dzieli się tam na siedem odnóg. Prawdziwe źródła Nilu odkryto dopiero w 1861 roku.

Może również chodzić o źródła Nilu Błękitnego w Etiopii odwiedzanej w XVI w. przez poselstwa portugalskie (komentarz Sławomir Dzieniszewski).

Zobacz też

Przypisy

  1. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 139.

Bibliografia

  • Marek Arpad Kowalski, Kolonie Rzeczypospolitej, Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2005, ISBN 83-11-10285-6, OCLC 69278111.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie