Erazm Rozwadowski

Erazm Rozwadowski
porucznik
Data urodzenia

1806

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1880
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego

Jednostki

5 Pułk Strzelców Konnych

Główne wojny i bitwy

powstanie listopadowe,
powstanie styczniowe

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Erazm Rozwadowski
Rodzina

Rozwadowscy herbu Trąby

Ojciec

Kazimierz Rozwadowski herbu Trąby

Matka

Anna Golejewska herbu Kościesza

Żona

Maria Szeliska herbu Szeliga

Dzieci

Stanisław

Rodzeństwo

Antoni, Wincenty, Wiktor

Erazm Rozwadowski herbu Trąby (ur. 1806, zm. 8 czerwca 1880 we Lwowie) – polski oficer, ziemianin, działacz społeczny i obywatelski.

Życiorys

Urodził się w 1806[1]. Wywodził się z gałęzi szlacheckiej rodu Rozwadowskich herbu Trąby[2]. Był prawnukiem Macieja (ur. 1647, podstoli radomski), wnukiem Ignacego (1702-1777) oraz najmłodszym synem Kazimierza (ur. 1748 lub 1757, zm. 1836, pułkownik wojsk polskich) i Anny z domu Golejewskiej herbu Kościesza (córka Józefa Golejewskiego, brygadiera wojsk polskich)[3][2]. Miał braci Antoniego (ur. 1794 lub 1795, zm. 1855, oficer, powstaniec listopadowy), Wincentego (1799-1849, rotmistrz wojsk polskich, powstaniec listopadowy), Wiktora (1812-1858, porucznik wojsk polskich, powstaniec listopadowy, ojciec Tomisława)[4][5]. Jego rodzina mieszkała w Różyskach[6].

Mając 19 lat w 1825 został oddany przez ojca do służby w Warszawie w szeregach 5 pułku strzelców konnych gwardii pod dowództwem gen. Zygmunta Kurnatowskiego[7]. Odbył musztrę w Modlinie, po czym kadetem był w 5 pułku[6]. W 1927 został skierowany do szkoły podchorążych i pozostawał tam do 1829[6]. Po wybuchu powstania listopadowego w 1830 wraz z trzema braćmi został wyprawiony przez ojca do liniowej służby wojskowej[8]. W grudniu 1830 wraz z innymi podchorążymi został mianowany na stopień oficerski, awansowany na podporucznika w dywizjonie płk. Franciszka Czarnomskiego[6]. Miał za zadanie sformowanie, umundurowanie i wymusztrowanie dwóch szwadronów, z przeznaczeniem do służby w korpusie gen. Józefa Dwernickiego[6]. U jego boku walczył od bitwy pod Stoczkiem (14 lutego 1831) do bitwy pod Boremlem (18/19 kwietnia 1831), gdzie odniósł rany[6]. Tam też zabił gen. Płuchowa i wziął do niewoli mjr. Piotrowskiego, za co został odznaczony Krzyżem Wojskowym Orderu Virtuti Militari[6]. Następnie wraz z korpusem gen. Dwernickiego przeszedł do Galicji[6]. Leczył się z ran w domu rodziców w Różyskach, po czym powrócił do służby w armii powstańczej[6]. Został awansowany na porucznika[1].

Po upadku powstania wrócił w rodzinnej strony i osiadł na własnym gospodarstwie[6]. Udzielał się w życiu obywatelskim i społecznym[6]. Po wybuchu powstania styczniowego w 1863 został mianowany przez Rząd Narodowy naczelnikiem obwodu tarnopolskiego[6].

Po ustanowieniu autonomii galicyjskiej (1867) jako właściciel dóbr Hładki wybrany z grupy większych właścicieli ziemskich był członkiem Rady c. k. powiatu tarnopolskiego do około 1870[9][10][11], ponownie od około 1874 do około 1876[12][13]. Był czynnym członkiem oddziału tarnopolsko-skałacko-zbarasko-trembowelskiego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego[14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24][25][26].

Był żonaty z Marią z domu Szeliską herbu Szeliga[1] (formalnie ona figurowała jako właścicielka dóbr tabularnych Hładki[27]). Mieli syna Stanisława (1840-1893, ojciec Marii, która została żoną swojego krewnego Jana Emanuela Rozwadowskiego)[28]. Zmarł 8 czerwca 1880 we Lwowie[6][1]. Nazajutrz został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[6][29].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Almanach 1908 ↓, s. 814.
  2. ↑ a b Almanach 1908 ↓, s. 813.
  3. ↑ Życiorysy 1880 ↓, s. 57.
  4. ↑ Życiorysy 1880 ↓, s. 57-60.
  5. ↑ Almanach 1908 ↓, s. 813, 817.
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Życiorysy 1880 ↓, s. 60.
  7. ↑ Życiorysy 1880 ↓, s. 59-60.
  8. ↑ Życiorysy 1880 ↓, s. 59.
  9. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 455.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 281.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 287.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 301.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876, Lwów 1876, s. 306 [zarchiwizowane z adresu 2016-11-11].
  14. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866. Lwów: 1866, s. 474.
  15. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 823.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 545.
  17. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 588.
  18. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 519.
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 517.
  20. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 578.
  21. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876, Lwów 1876, s. 588 [zarchiwizowane z adresu 2016-11-11].
  22. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 564.
  23. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 552.
  24. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 547.
  25. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 553.
  26. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 569.
  27. ↑ Konrad Orzechowski: Przewodnik statystyczno topograficzny i skorowidz obejmujący wszystkie miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi W.X. Krakowskiem i X. Bukowinie, według najświeższych skazówek urzędowych. Kraków: 1872, s. 25.
  28. ↑ Almanach 1908 ↓, s. 814, 816.
  29. ↑ Józef Białynia Chołodecki: Cmentarzyska i groby naszych bohaterów z lat 1794-1864 na terenie wschodniej Małopolski. Lwów: 1928, s. 17, 34.

Bibliografia