Eric Esch
 | |
| Pseudonim | Butterbean |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 sierpnia 1966 Bay City, Michigan |
| Obywatelstwo | Stany Zjednoczone |
| Wzrost | 180 cm |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | ciężka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 90 |
| Zwycięstwa | 77 |
| Przez nokauty | 58 |
| Porażki | 9 (1 przez KO) |
| Remisy | 4 |
| Nieodbyte | 0 |
Eric Scott Esch, pseud. Butterbean (ur. 3 sierpnia 1966 w Bay City[1][2]) – amerykański bokser zawodowy wagi ciężkiej, a także kick-boxer i zawodnik MMA.
Kariera bokserska
15 października 1994 stoczył pierwszy pojedynek na zawodowym ringu. Po 4 rundach pokonał na punkty Tima Danielsa[2]. 15 grudnia 1995 w swym szesnastym pojedynku doznał pierwszej porażki. W 2. rundzie przegrał przez techniczny nokaut z Mitchellem Rose'em. Była to jedyna przegrana Escha przed czasem[2].
12 kwietnia 1997 Esch zdobył pas federacji IBA w kategorii superciężkiej, pokonując w 2. rundzie przez techniczny nokaut Eda White'a. Pięciokrotnie obronił zdobyty pas, pokonując kolejno: 16 stycznia 1998 Harry'ego Funmakera (po 4 rundach jednogłośnie na punkty), 13 lutego 1999 Patricka Grahama (techniczny nokaut w 3. rundzie), 31 lipca 1999 Esch Tima Burgoona (nokaut w 2. rundzie), 18 września 1999 Kenny'ego Cravena (techniczny nokaut w 2 rundzie), 4 marca 2000 George'a Linbergera (nokaut w 1. rundzie).
27 lipca 2002 zmierzył się z byłym mistrzem świata federacji WBC i IBF w kategorii ciężkiej Larrym Holmesem. Po 10 rundach Esch przegrał jednogłośnie na punkty. Była to jedyna walka "Butterbeana", której długość wynosiła 10 rund[2]. 15 października 2005 Esch stoczył rewanżowy pojedynek z George'em Linbergerem. Tym razem po 4 rundach przegrał niejednogłośnie na punkty[2]. Stawką pojedynku był pas federacji NABC w kategorii superciężkiej.
3 października 2009 Esch powrócił na zawodowy ring, po dwuletniej przerwie, by stoczyć swój ostatni bokserski pojedynek. Po 4 rundach przegrał niejednogłośnie na punkty z Harrym Funmakerem[2][3][4].
13 stycznia 2012 Esch po raz kolejny powrócił na zawodowy ring. Po 4-rundowej walce przegrał jednogłośnie na punkty z Curtem Allanem. Był to 90 pojedynek Escha w bokserskiej karierze zawodowej[5].
Kariera kick-bokserska
 | |
| Wzrost | 180 cm |
|---|---|
| Masa ciała | 206 (2011) kg |
| Styl walki | boks |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 6 |
| Zwycięstwa | 2 |
| Przez nokauty | 2 |
| Porażki | 4 |
29 czerwca 2003 Eric Esch stoczył swoją pierwszą walkę kick-bokserską, gdy zadebiutował w organizacji K-1, nokautując w 1. rundzie Japończyka Yūsuke Fujimoto[6]. 21 września 2003 w swoim drugim pojedynku Esch doznał porażki. Przegrał w 2. rundzie przez nokaut z Mikiem Bernardo[7]. Ostatnią walkę w K-1 stoczył w 2008, gdy podczas GP Hawajów został znokautowany przez byłego zawodnika UFC Wesleya Correirę.
29 lipca 2009 na gali Moosin II znokautował w 1. rundzie Koreańczyka Bo Lam Moona.
Kariera w MMA
31 grudnia 2003 Eric Esch stoczył swoją pierwszą walkę w formule MMA. Przegrał w 2. rundzie przez poddanie z Japończykiem Genki Sudo[8]. 9 grudnia 2005 Esch zanotował swoją pierwszą wygraną w MMA. W trzecim pojedynku zwyciężył swojego rodaka Walleya Keenbooma przez poddanie[9]. 18 września 2010 na XIV gali KSW w Łodzi zmierzył się z Mariuszem Pudzianowskim. Esch przegrał w 1. rundzie przez poddanie[10][11][12].
Występy w WWE
Eric Esch dwukrotnie wystąpił na galach wrestlerskich WWE. W 1997 podczas debiutu pokonał byłego amatorskiego boksera Marca Mero. W 1999, w swojej drugiej i jak na razie ostatniej walce, zwyciężył Barta Gunna[13].
Przypisy
- ↑ Profil Erica "Butterbeana" Escha (ang.). sherdog.com. [dostęp 2010-09-18].
- ↑ a b c d e f Profil Erica Escha (ang.). boxrec.com. [dostęp 2010-10-13].
- ↑ Gary D’Amato: Milwaukee hosts last fight for 'Butterbean' Esch (ang.). jsonline.com, 2009-10-02. [dostęp 2010-08-03].
- ↑ Michal Koper: Ostatnia przegrana Butterbeana. bokser.org, 2009-10-05. [dostęp 2010-08-04].
- ↑ Porażka 'Butterbeana' Escha. bokser.org, 2012-01-14. [dostęp 2012-02-21].
- ↑ K-1 BEAST II 2003 (ang.). k-1sport.de. [dostęp 2010-08-03].
- ↑ K-1 Survival 2003 Japan GP Final (ang.). k-1sport.de. [dostęp 2010-08-03].
- ↑ FF 1 – Royce Gracie Fightfest (ang.). sherdog.com. [dostęp 2010-08-03].
- ↑ K-1 – Premium 2003 Dynamite (ang.). sherdog.com. [dostęp 2010-08-03].
- ↑ Pudzian demoluje Butterbeana. bokser.org, 2010-09-19. [dostęp 2010-09-19].
- ↑ Pudzianowski pokonał Butterbeana!, sporty-walki.org, 19 września 2010 [dostęp 2010-09-19].
- ↑ Michael David Smith: Mariusz Pudzianowski TKOs Butterbean at KSW 14 (ang.). mmafighting.com, 2010-09-19. [dostęp 2010-09-19].
- ↑ XV Wrestlemania – Facts/Stats (ang.). wwe.com. [dostęp 2010-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-29)].
Linki zewnętrzne
- Profil Erica Butterbeana Escha w bazie boxrec.com [dostęp 2010-10-13]
- Profil Erica Escha w bazie k-1sport.de [dostęp 2010-10-13]
- Profil Erica Escha w bazie sherdog.com [dostęp 2010-10-13]
- Lista walk zawodowych Erica Escha [dostęp 2010-10-24]
Media użyte na tej stronie
Autor: Larry Burton on Picasa Web Albums, Licencja: CC BY-SA 3.0
Eric Esch at the Caesars Palace on October 19, 2006.
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Larry Burton on Picasa Web Albums, Licencja: CC BY-SA 3.0
Eric Esch at the Caesars Palace on October 19, 2006.