Eric Radford
 Meagan Duhamel i Eric Radford na igrzyskach olimpijskich 2018 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Reprezentacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 188 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Konkurencja | Pary sportowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Partner sportowy | Vanessa James | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Trener | Julie Marcotte | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | CPA St. Leonard | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Rekordy życiowe ISU | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Eric Radford (ur. 27 stycznia 1985 w Winnipeg) – kanadyjski łyżwiarz figurowy, startujący w parach sportowych z Vanessą James, a wcześniej z Meagan Duhamel. Mistrz olimpijski z Pjongczangu (2018, drużynowo), wicemistrz olimpijski z Soczi (2014, drużynowo) i brązowy medalista olimpijski z Pjongczangu (2018, w parach sportowych), uczestnik igrzysk olimpijskich (2022), dwukrotny mistrz świata (2015, 2016), dwukrotny mistrz czterech kontynentów (2013, 2015), multimedalista finału Grand Prix (zwycięstwo w 2014 roku) oraz 7-krotny mistrz Kanady. Zakończył karierę sportową 25 kwietnia 2018 roku, ale wrócił do rywalizacji z James w 2021 roku.
Życie prywatne
Radford urodził się w Winnipeg w prowincji Kanady Manitoba, ale dzieciństwo spędził w Red Lake w Ontario. Jego rodzicami są Rick, inspektor górniczy oraz Valerie, była nauczycielka. W związku z treningami łyżwiarskimi wielokrotnie się przeprowadzał. Studiował muzykę na York University, gdzie zdobył certyfikat klasy 9. Royal Conservatory of Music. Radford potrafi grać na fortepianie, komponuje i pisze muzykę. W 2014 roku zarejestrował się jako członek Towarzystwa Kompozytorów, Autorów i Wydawców Muzycznych Kanady. W związku ze swoimi zainteresowaniami, Radford skomponował autorską muzykę do programu dowolnego w sezonie 2016/17 dla swojego kolegi z reprezentacji Kanady, Patricka Chana[1].
W grudniu 2014 dokonał publicznego coming outu jako gej w wywiadzie dla Outsports. Został jednocześnie pierwszym łyżwiarzem figurowym, który wyjawił swoją orientację seksualną w czasie kariery amatorskiej na najwyższym poziomie oraz został pierwszym otwartym gejem, który został mistrzem świata (tytuł w 2015 roku)[2] W 2018 roku został ambasadorem programu #OneTeam Kanadyjskiego Komitetu Olimpijskiego walczącego z homofobią w sporcie[3].
10 czerwca 2017 zaręczył się z hiszpańskim łyżwiarzem figurowym, który występował w parach tanecznych, Luisem Fenero[4] Radford i Fenero wzięli ślub 16 lipca 2019 w Hiszpanii[5].
Kariera
Eric Radford rozpoczął naukę jazdy na łyżwach w wieku 8 lat zainspirowany występem Nancy Kerrigan na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1992[6]. Debiutował w zawodach juniorskich jako solista i startował w tej konkurencji w latach 2002–2005, jednocześnie od 2003 do 2005 r. występując w parach sportowych z Sarah Burke. W zawodach seniorskich wystąpił po raz pierwszy z Rachel Kirkland, z którą jeździł w latach 2005–2009. Następnie przez jeden sezon współpracował z Anne-Marie Giroux, ale ich jedynym występem były mistrzostwa Kanady na których zajęli 8. miejsce.
Partnerstwo z Duhamel
W sezonie 2010/11 Radford zadebiutował w parze z Meagan Duhamel[7]. Podczas mistrzostw Kanady zdobyli srebrny medal i kwalifikację na dwie docelowe zawody sezonu. Na mistrzostwach czterech kontynentów 2011 wywalczyli srebro, zaś na mistrzostwach świata 2011 podczas programu dowolnego Duhamel uderzyła Radforda w nos łokciem na początku tańca podczas obrotu w powietrzu. Duhamel proponowała przerwanie tańca po dostrzeżeniu krwi, ale Radford zadecydował, że nie potrzebuje przerwy[8]. W kolejnym sezonie zaczęli regularnie stawać na podium zawodów z cyklu Grand Prix oraz rozpoczęli dominację w zawodach krajowych, która była nieprzerwana przez następne siedem lat. W 2013 r. zostali mistrzami czterech kontynentów i brązowymi medalistami mistrzostw świata w kanadyjskim London[9]. Kolejny brązowy medal na mistrzostwach świata wywalczyli rok później[10]. W swoim pierwszym występie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 zajęli siódme miejsce w konkurencji par sportowych, zaś w zawodach drużynowych zdobyli srebrny medal z reprezentacją Kanady[11].
W sezonie 2014/15 byli niepokonani w sześciu zawodach międzynarodowych. Wywalczyli drugi tytuł mistrzów czterech kontynentów, pierwszy tytuł mistrzów świata i zwyciężyli w finale Grand Prix[12]. W sezonie 2015/16 potwierdzili dominację swoim drugim tytułem mistrzów świata i zwycięstwami w zawodach Grand Prix oraz Challenger Series, ustępując jedynie rosyjskiemu duetowi Stołbowa/Klimow podczas finału Grand Prix. W sezonie 2016/17 zwyciężali w zawodach Grand Prix, a w jego finale zdobyli brązowy medal. Podczas mistrzostw czterech kontynentów 2017 przegrali jedynie z Chińczykami Sui Wenjing/Han Cong.
Sezon 2017/18 rozpoczęli od podium na zawodach z cyklu Challenger Series i Grand Prix. Podczas finału Grand Prix w Nagoi zdobyli brązowy medal i byli wymieniani w szerokiej czołówce jako pretendenci do medalu olimpijskiego. Podczas swoich drugich Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018 w Pjongczangu zaprezentowali się w zawodach drużynowych, gdzie razem z drużyną Kanady zostali mistrzami olimpijskimi[13]. W tańcu krótkim zajęli drugie miejsce za Rosjanami, zaś w programie dowolnym byli najlepsi. Był to ich największy sukces w karierze i drugi medal olimpijski. W konkurencji par sportowych zdobyli 76.82 pkt za program krótki i 153.33 pkt za program dowolny, co pozwoliło im wywalczyć brązowy medal olimpijski przegrywając jedynie z duetem Sawczenko/Massot i Wenjing/Cong.[14] Duhamel i Radford zdecydowali się nie brać udziału w mistrzostwach świata 2018 przez co występ na igrzyskach był ich ostatnim w karierze[15]. Obydwoje zakończyli karierę 15 lutego 2018 r., a oficjalne potwierdzenie wystosowano 25 kwietnia 2018 r.[16] Po zakończeniu kariery Radford chce zająć się kompozycją muzyki do programów łyżwiarskich oraz karierą trenerską.
Osiągnięcia
Pary sportowe
Z Vanessą James
Z Meagan Duhamel
| Zawody | 10–11 | 11–12 | 12–13 | 13–14 | 14–15 | 15–16 | 16–17 | 17–18 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Międzynarodowe[18] | |||||||||||||||||
| Igrzyska olimpijskie | 7 | 3 | |||||||||||||||
| Mistrzostwa świata | 7 | 5 | 3 | 3 | 1 | 1 | 7 | WD | |||||||||
| Mistrzostwa czterech kontynentów | 2 | 4 | 1 | 1 | WD | 2 | |||||||||||
| GP Finał Grand Prix | 5 | 4 | 5 | 1 | 2 | 3 | 3 | ||||||||||
| GP NHK Trophy | 1 | 1 | 1 | ||||||||||||||
| GP Skate America | 3 | ||||||||||||||||
| GP Skate Canada International | 5 | 3 | 2 | 3 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||
| GP Trophée Eric Bompard | 3 | 2 | 2 | ||||||||||||||
| CS Autumn Classic International | 1 | 2 | |||||||||||||||
| CS Finlandia Trophy | 1 | ||||||||||||||||
| Autumn Classic International | 1 | ||||||||||||||||
| Nebelhorn Trophy | 3 | ||||||||||||||||
| Krajowe[18] | |||||||||||||||||
| Mistrzostwa Kanady | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||
| Zawody drużynowe[18] | |||||||||||||||||
| Igrzyska olimpijskie | 2 | 1 | |||||||||||||||
| World Team Trophy | 3T 2P | 2T 2P | |||||||||||||||
| Team Challenge Cup | 1T 1P | ||||||||||||||||
Z Anne-Marie Giroux
| Zawody | 09–10 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Krajowe | |||||||||||||||||
| Mistrzostwa Kanady | 8 | ||||||||||||||||
Z Rachel Kirkland
| Zawody | 05–06 | 06–07 | 07–08 | 08–09 | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Międzynarodowe | |||||||||||||||||
| GP Skate Canada International | 6 | ||||||||||||||||
| Nebelhorn Trophy | 4 | 7 | |||||||||||||||
| Krajowe | |||||||||||||||||
| Mistrzostwa Kanady | 2J | 5 | 5 | 7 | |||||||||||||
Z Sarah Burke
| Zawody | 03–04 | 04–05 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe | ||||||||||||||||||
| JGP w Czechach | 6 | |||||||||||||||||
| JGP na Węgrzech | 5 | |||||||||||||||||
| Krajowe | ||||||||||||||||||
| Mistrzostwa Kanady | 4J | |||||||||||||||||
Soliści
| Zawody | 02–03 | 03–04 | 04–05 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe | ||||||||||||||||||
| JGP w Czechach | 11 | |||||||||||||||||
| JGP w Kanadzie | 13 | |||||||||||||||||
| Copenhagen Trophy | 3J | |||||||||||||||||
| Triglav Trophy | 5J | |||||||||||||||||
| Krajowe | ||||||||||||||||||
| Mistrzostwa Kanady | 4J | 1J | 15 | |||||||||||||||
Przypisy
- ↑ PJ Kwong: Patrick Chan finds soul in new long program. CBC Sports, 2018-06-30. [dostęp 2018-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-28)]. (ang.).
- ↑ Cyd Zeigler: Eric Radford: Olympic figure skater, medal-winning family man. And gay.. Ouspodrts, 2014-12-04. [dostęp 2018-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-26)]. (ang.).
- ↑ John Paul Brammer: Gay athletes make history at Winter Olympics. NBC News, 2018-02-12. [dostęp 2018-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-26)]. (ang.).
- ↑ Cyd Zeigler: Eric Radford and Luis Fenero are figure skating’s hot gay power couple. Outsports, 2018-02-13. [dostęp 2018-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-17)]. (ang.).
- ↑ Cyd Zeigler: Olympian Eric Radford married Luis Fenero in a beautiful Spanish wedding. Outsports, 2019-07-16. [dostęp 2019-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-26)]. (ang.).
- ↑ Bruce Arthur: ‘Skating was always there’: Eric Radford’s road to becoming the first openly gay man to win gold at the Winter Olympics. The Star, 2018-02-14. [dostęp 2018-04-30]. (ang.).
- ↑ Randy Pascal: Meagan Duhamel heads to worlds for pairs championship. sudbury.com, 2011-04-20. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ Randy Starkman: Canadian skater bloody but unbowed at championships. The Star, 2011-04-27. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ Tatjana Flade: Duhamel and Radford seize gold at 2013 Four Continents. Golden Skate, 2013-02-10. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ Meagan Duhamel, Eric Radford take bronze at figure skating worlds. CBC Sports, 2014-03-27. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ By Asif Hossain: Canada skates to silver in first Olympic team figure skating event. olympic.ca, 2014-02-09. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ Meagan Duhamel, Eric Radford win Grand Prix Final pairs event. CBC Sports, 2014--12-14. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ Canada win gold in team figure skating. olympic.org, 2018-02-12. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ Rosie Dimanno: Bronze medal feels like gold to Canadians Duhamel and Radford. The Star, 2018-02-14. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ 'That part of my life is definitely complete' – Meagan Duhamel retires with 3 Olympic medals, 2 world titles. CBC News, 2018-02-16. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ Pair Champions Meagan Duhamel and Eric Radford Retire from Competitive Skating. Skate Canada, 2018-04-25. [dostęp 2018-04-29]. (ang.).
- ↑ a b Competition Results – Vanessa JAMES / Eric RADFORD. ISU. [dostęp 2021-09-18]. (ang.).
- ↑ a b c Competition Results – Meagan DUHAMEL / Eric RADFORD. ISU, 2018-06-25. [dostęp 2018-09-01]. (ang.).
Bibliografia
- International Skating Union Biography – Vanessa James / Eric Radford. ISU. [dostęp 2021-09-18]. (ang.).
- International Skating Union Biography – Meagan Duhamel / Eric Radford. ISU. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-18)]. (ang.).
- 1908:
Ulrich Salchow - 1920: Gillis Grafström
- 1924: Gillis Grafström
- 1928: Gillis Grafström
- 1932:
Karl Schäfer - 1936: Karl Schäfer
- 1948:
Dick Button - 1952: Dick Button
- 1956: Hayes Alan Jenkins
- 1960: David Jenkins
- 1964:
Manfred Schnelldorfer - 1968: Wolfgang Schwarz
- 1972:
Ondrej Nepela - 1976:
John Curry - 1980: Robin Cousins
- 1984: Scott Hamilton
- 1988: Brian Boitano
- 1992:
Wiktor Petrenko - 1994:
Aleksiej Urmanow - 1998: Ilja Kulik
- 2002: Aleksiej Jagudin
- 2006: Jewgienij Pluszczenko
- 2010: Evan Lysacek
- 2014:
Yuzuru Hanyū - 2018: Yuzuru Hanyū
- 2022: Nathan Chen
- 1908: Madge Syers
- 1920: Magda Julin
- 1924: Herma Plank-Szabó
- 1928:
Sonja Henie - 1932: Sonja Henie
- 1936: Sonja Henie
- 1948:
Barbara Ann Scott - 1952: Jeanette Altwegg
- 1956: Tenley Albright
- 1960: Carol Heiss
- 1964:
Sjoukje Dijkstra - 1968: Peggy Fleming
- 1972: Beatrix Schuba
- 1976: Dorothy Hamill
- 1980:
Anett Pötzsch - 1984: Katarina Witt
- 1988: Katarina Witt
- 1992: Kristi Yamaguchi
- 1994:
Oksana Bajuł - 1998: Tara Lipinski
- 2002: Sarah Hughes
- 2006: Shizuka Arakawa
- 2010:
Kim Yu-na - 2014: Adelina Sotnikowa
- 2018: Alina Zagitowa
- 2022: Anna Szczerbakowa
- 1908:
Anna Hübler / Heinrich Burger - 1920:
Ludowika Jakobsson / Walter Jakobsson - 1924: Helene Engelmann / Alfred Berger
- 1928:
Andrée Joly / Pierre Brunet - 1932: Andrée Brunet / Pierre Brunet
- 1936:
Maxi Herber / Ernst Baier - 1948:
Micheline Lannoy / Pierre Baugniet - 1952: Ria Falk / Paul Falk
- 1956: Sissy Schwarz / Kurt Oppelt
- 1960:
Barbara Wagner / Robert Paul - 1964:
Ludmiła Biełousowa / Oleg Protopopow - 1968: Ludmiła Biełousowa / Oleg Protopopow
- 1972: Irina Rodnina / Aleksiej Ułanow
- 1976: Irina Rodnina / Aleksandr Zajcew
- 1980: Irina Rodnina / Aleksandr Zajcew
- 1984: Jelena Wałowa / Oleg Wasiljew
- 1988: Jekatierina Gordiejewa / Siergiej Grińkow
- 1992: Natalja Miszkutionok / Artur Dmitrijew
- 1994: Jekatierina Gordiejewa / Siergiej Grińkow
- 1998: Oksana Kazakowa / Artur Dmitrijew
- 2002: Jelena Bierieżna / Anton Sicharulidze i
Jamie Salé i David Pelletier - 2006: Tatjana Tot´mianina / Maksim Marinin
- 2010:
Shen Xue / Zhao Hongbo - 2014: Tetiana Wołosożar / Maksim Trańkow
- 2018: Alona Sawczenko / Bruno Massot
- 2022: Sui Wenjing / Han Cong
- 1976: Ludmiła Pachomowa / Aleksandr Gorszkow
- 1980: Natalja Liniczuk / Giennadij Karponosow
- 1984: Jayne Torvill / Christopher Dean
- 1988: Natalja Biestiemjanowa / Andriej Bukin
- 1992: Marina Klimowa / Siergiej Ponomarienko
- 1994: Pasza Griszczuk / Jewgienij Płatow
- 1998: Pasza Griszczuk / Jewgienij Płatow
- 2002: Marina Anisina / Gwendal Peizerat
- 2006: Tatjana Nawka / Roman Kostomarow
- 2010: Tessa Virtue / Scott Moir
- 2014: Meryl Davis / Charlie White
- 2018: Tessa Virtue / Scott Moir
- 2022: Gabriella Papadakis / Guillaume Cizeron
|
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Figure skating
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
.svg)
The Canadian Red Ensign used between 1921 and 1957.
This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The only change is making the maple leaves green from red. This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The most recent version of this image has changed the harp into one with a female figure; see [http://flagspot.net/flags/ca-1921.html FOTW
.svg)
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Flaga Finlandii
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
The Canadian Red Ensign, the national flag of Canada from 1957 to 1965. (see: the Canadian Red Ensign on the Register of Arms, Flags and Badges)
↑ Civil flag or Landesfarben of the Habsburg monarchy (1700-1806)
↑ Merchant ensign of the Habsburg monarchy (from 1730 to 1750)
↑ Flag of the Austrian Empire (1804-1867)↑ Civil flag used in Cisleithania part of Austria-Hungary
(1867-1918)House colours of the House of Habsburg
.svg)
Flag of Hungary from 6 November 1915 to 29 November 1918 and from August 1919 until mid/late 1946.
.svg)
.svg)
Flaga z emblematem ISU dla sportowców ekipy Wspólnoty Niepodległych Państw w 1992.
.svg)
Flaga ekipy Rosyjskiej Federacji Łyżwiarstwa Figurowego (FSR) na MŚ w Sztokholmie (Szwecja) 2021.
Autor: Luu, Licencja: CC BY-SA 4.0
Церемония награждения победителей и призёров в парном катанию в финале Гран-при по фигурному катанию 2015-2016. Слева направо: Мэган Дюамель и Эрик Рэдфорд (Канада) - 2е место, Ксения Столбова и Фёдор Климов (Россия) - 1е место, Юко Кавагути и Александр Смирнов (Россия) - 3е место.
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Меган Дюамель и Эрик Рэдфорд на церемонии награждения Олимпийских игр 2018 в Пхёнчхане
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Pair Skatimg podium at the 2015 World Championships. From left: Sui Wenjing / Han Cong (2nd), Meagan Duhamel / Guilaume Cizeron (1st), Pang Qing / Tong Jian (3rd).
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC BY 3.0
Gala exhibition at the 2018 Winter Olympics
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC-BY-SA-3.0
The pairs podium at the 2011 Four Continents Championships. From left: Meagan Duhamel / Eric Radford (2nd), Pang Qing / Tong Jian (1st), Paige Lawrence / Rudi Swiegers (3rd)
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Команда Канады на командном чемпионате мира по фигурному катанию 2012. Слева направо: Скотт Моир, Тесса Вертью, Кевин Рейнольдс, Патрик Чан, Синтия Фанёф, Амели Лакост, Эрик Рэдфорд, Мэган Дюамель.
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC BY 3.0
M. Duhamel and E. Radford at the 2018 Winter Olympics
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Pair Skatimg podium at the 2016 World Championships. From left: Sui Wenjing / Han Cong (2nd), Meagan Duhamel / Guilaume Cizeron (1st), Aliona Savchenko / Bruno Massot (3rd).
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC BY 3.0
M. Duhamel and E. Radford at the 2018 Winter Olympics
Autor: Luu, Licencja: CC BY-SA 3.0
Мэган Дюамель и Эрик Рэдфорд на 2011 Trophée Eric Bompard