Eric Roberts

Eric Roberts

Imię i nazwisko	Eric Anthony Roberts
Data i miejsce urodzenia	18 kwietnia 1956 Biloxi
Zawód	aktor, producent filmowy
Współmałżonek	Eliza Garrett (od 1992)
Lata aktywności	od 1974

Eric Anthony Roberts^[1][2] (ur. 18 kwietnia 1956 w Biloxi) – amerykański aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, także producent filmowy.

Nominowany do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę w filmie Uciekający pociąg (Runaway Train, 1985).

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Biloxi^[3] w stanie Missisipi jako najstarsze dziecko i jedyny syn Betty Lou Motes (z domu Bredemus) i Waltera Grady’ego Robertsa^[4], wykładowców amatorskiej sztuki teatralnej w Actors and Writers Workshop w Atlancie. Jego rodzina była pochodzenia angielskiego, niemieckiego, szwedzkiego, irlandzkiego, szkockiego i walijskiego^[5]. Ma dwie młodsze siostry rodzone – Lisę (ur. 1965) i Julię (ur. 1967) − i jedną siostrę przyrodnią, Nancy Motes (ur. 1976), z drugiego małżeństwa jego matki. Dorastał w Atlancie w stanie Georgia. Miał zaledwie cztery lata, gdy wystąpił jako niemy klaun. W 1972 jego rodzice rozwiedli się. W wieku siedmiu lat pojawił się w lokalnej telewizji, a rok później występował na scenie teatrów objazdowych^[6]. Od szesnastego roku życia był wychowywany tylko pod opieką ojca. Po ukończeniu szkoły średniej Grady High School w Atlancie, w latach 1973-1974 studiował w Królewskiej Akademii Sztuki Dramatycznej w Londynie i w latach 1974-1975 w Amerykańskiej Akademii Sztuk Dramatycznych w Nowym Jorku^[7].

Kariera

W 1976 zadebiutował w profesjonalnym nowojorskim teatrze Public Theatre w przedstawieniu Rebeliantka (Rebel Women), a następnie trafił na mały ekran w operze mydlanej NBC Inny świat (Another World, 1977) w roli Teda Bancrofta^[8].

W 1977, po śmierci swojego chorującego na raka ojca, uzależnił się od narkotyków, kokainy, alkoholu i kobiet. Natychmiast po debiutanckiej kinowej roli zbuntowanego przeciw zwyczajom wnuka cygańskiego króla w dramacie Król Cyganów (King of the Gypsies, 1978) został doceniony przez krytyków, otrzymując nominację do Złotego Globu. Zwrócił na siebie uwagę w roli marynarza zadurzonego w dużo starszej od siebie operatorce telefonicznej (Sissy Spacek) w dramacie Przybłęda (Raggedy Man, 1981) oraz jako dziennikarz cierpiący na depresję spowodowaną przez swojego wydawcę w telewizyjnej adaptacji powieści Nathanaela Westa Miss samotnych serc (Miss Lonelyhearts, 1981)^[9].

W czerwcu 1981 przeżył poważny wypadek samochodowy, znalazł się w stanie trzydniowej śpiączki, w wypadku doznał licznych złamań, paraliżu, obrażeń twarzy i poważnego urazu mózgu. Po dwóch latach powrócił triumfalnie na ekran w nominowanej do nagrody Złotego Globu i uhonorowanej nagrodą krytyków w Bostonie kreacji zaślepionego własną ambicją agresywnego menadżera, przyjaciela i męża fotomodelki w dramacie biograficznym Boba Fosse Star 80 (1983). Drugoplanowa rola więźnia uciekającego z zakładu karnego na Alasce w dramacie sensacyjno-przygodowym Andrieja Konczałowskiego Uciekający pociąg (Runaway Train, 1985) przyniosła mu nominację do nagrody Oscara i Złotego Globu^[10].

Od 2 maja do 26 sierpnia 1988 występował na Broadwayu w roli szalonego i nieobliczalnego outsidera Pale’a w przedstawieniu Lanforda Wilsona Spal to (Burn This)^[11], odniósł sukces sceniczny i otrzymał nagrodę Theatre World. Jednak ponownie uzależnił się od kokainy, marihuany, stosował przemoc w domu i zaczął się jąkać^[12]. Przyjmował bezkrytycznie wszystkie role, często w filmach klasy „B” lub produkcjach mało wyszukanych. Jego życie osobiste uległo przemianie po narodzinach córki Emmy i wsparciu miłością żony Elizy.

Zdobył uznanie także wśród telewidzów. W telewizyjnym dramacie psychologicznym Fox Uratowany przez światło (Saved by the Light, 1995) w reż. Lewisa Teague’a wystąpił jako Dannion Brinkley, weteran wojny wietnamskiej, pracujący jako dostawca w sklepie rodziców, były tyran, który zmienia swoje życie po doświadczeniu śmierci^[13]. W serialu CBS Falcone (2000) zagrał gangstera. Za drugoplanową postać Willa Butlera w sitcomie ABC Mniej niż doskonały (Less Than Perfect, 2002–2005) odebrał nagrodę Złotej Satelity. Został wymieniony w głosowaniu jako potencjalny nominowany do Złotej Maliny w kategorii najgorszy aktor drugoplanowy za rolę antagonisty Victora Donovana, organizatora turnieju, który przejął kontrolę nad DOATEC po śmierci ojca Heleny (Sarah Carter) w filmie akcji Coreya Yuena DOA: Żywy lub martwy (DOA: Dead or Alive, 2006), jednak nie otrzymał nominacji^[14]. W dramacie sensacyjno−kryminalnym Dziewczyny na sprzedaż (Skin Traffik, 2015) został obsadzony jako czarny charakter władca wykonawczy^[15] u boku Mickeya Rourke’a, Gary’ego Danielsa i Dominique Swain^[16]

Wystąpił w teledyskach do piosenek: „Mr. Brightside” (2004) i „Miss Atomic Bomb” (2012) zespołu The Killers, „We Belong Together” (2005) i „It’s Like That” (2005) Mariah Carey, „Smack That” (2006) Akona i Eminema, „Hey You” (2007) grupy gODHEAD oraz „Bitch better have my money” (2015) Rihanny.

Życie prywatne

W latach 1980–1985 spotykał się ze starszą o dziewiętnaście lat aktorką Sandy Dennis^[17]. W latach 1988–1991 był związany z Kelly Cunningham, z którą ma córkę Emmę (ur. 10 lutego 1991). 16 sierpnia 1992 poślubił Elizę Garrett. Jest ojczymem piosenkarza i autora tekstów Keatona Simonsa.

Filmografia

seriale TV

Przypisy

Bibliografia

• Eric Roberts w bazie IMDb (ang.)
• Eric Roberts w bazie Filmweb
• Eric Roberts w bazie Notable Names Database (ang.)