Erica Rossi
 | |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 20 listopada 1955 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 178 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Erica Rossi (ur. 20 listopada 1955 w Bolzano[1]) – włoska lekkoatletka, sprinterka, dwukrotna mistrzyni igrzysk śródziemnomorskich i dwukrotna olimpijka.
Kariera sportowa
Specjalizowała się w biegu na 400 metrów. Odpadła w eliminacjach tej konkurencji oraz sztafety 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie[1] oraz w półfinale biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble[2]. Wystąpiła w zawodach pucharu świata w 1981 w Rzymie, gdzie zajęła 5. miejsce w biegu na 400 metrów i w 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów[3]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zajęła 6. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów[4]. Odpadła w ćwierćfinale biegu na 400 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[5].
Zdobyła złoty medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Cosetta Campana, Giuseppina Cirulli, Letizia Magenti i Rossi) oraz srebrny medal w biegu na 400 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1983 w Casablance[6][7]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1984 w Göteborgu zdobyła srebrny medal w biegu na 400 metrów, przegrywając jedynie z Taťáną Kocembovą z Czechosłowacji, a wyprzedzając Rosicę Stamenową z Bułgarii[8]. Zajęła 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles[1]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1985 w Pireusie zajęła 4. miejsce w biegu na 400 metrów[9]. Startując w reprezentacji Europy zajęła 3. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów w zawodach pucharu świata w 1985 w Canberze[10].
Odpadła w półfinale biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1986 w Madrycie[11]. Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i odpadła w półfinale biegu na 400 metrów[12]. Odpadła w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[13].
Ponownie zwyciężyła w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Campana, Cirulli, Nevia Pistrino i Rossi) oraz zdobyła srebrny medal w biegu na 400 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1987 w Latakii[6][7]. Odpadła w eliminacjach biegu na 800 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1988 w Budapeszcie[14].
Była mistrzynią Włoch w biegu na 400 metrów w latach 1976–1985 i 1987, w biegu na 800 metrów w 1985, w sztafecie 4 × 100 metrów w 1982 i 1984 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1980, 1983, 1984 i 1987[15] [16]. W hali była mistrzynią Włoch w biegu na 200 metrów w 1982 i 1983 oraz w biegu na 400 metrów w latach 1980, 1981, 1984–1986 i 1988[17].
Była rekordzistką Włoch w biegu na 400 metrów z czasem 52,01 s (7 września 1982 w Atenach), w sztafecie 4 × 100 metrów z czasem 43,99 s (11 września 1982 w Atenach) i pięciokrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów do wyniku 3:30,82 (11 sierpnia 1984 w Los Angeles)[18].
Przypisy
- ↑ a b c Erica Rossi, olympedia.org [dostęp 2021-11-12] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 414 [dostęp 2021-11-12] (ang.).
- ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010, IAAF, s. 62, 86 [dostęp 2021-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 566, 568 [dostęp 2021-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook, World Athletics, s. 261, 365 [dostęp 2021-11-12] (ang.).
- ↑ a b Mediterranean Games, GBRAthletics [dostęp 2021-11-12] (ang.).
- ↑ a b Podio Internazionale dal 1908 al 2008. Donne, sportolimpico.it, 1 listopada 2008 [dostęp 2021-11-12] (wł.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 424 [dostęp 2021-11-12] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 428 [dostęp 2021-11-12] (ang.).
- ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010, IAAF, s. 86–87 [dostęp 2021-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 431–432 [dostęp 2021-11-12] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 574, 577 [dostęp 2021-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook, World Athletics, s. 373 [dostęp 2021-11-12] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 440 [dostęp 2021-11-12] (ang.).
- ↑ Italian Championships, GBRAthletics [dostęp 2021-11-12] (ang.).
- ↑ Campionati "assoluti" – donne. Tutti le campionesse italiane – 1923/2020 (Aggiornamento: 1° Gennaio 2021), sportolimpico.it [dostęp 2021-11-12] (wł.).
- ↑ Italian Indoor Championships, GBRAthletics [dostęp 2021-11-12] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 230, 363 i 372. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
|
|
|
|
Flagi obok nazwisk oznaczają zwyciężczynię innej narodowości niż włoska, ponieważ mistrzostwa miały często charakter otwarty.
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
