Erich Abraham

Erich Abraham
generał piechoty generał piechoty
Data i miejsce urodzenia

27 marca 1895
Marienburg

Data i miejsce śmierci

7 marca 1971
Wiesbaden

Przebieg służby
Lata służby

1914–1920; 1935–1945

Siły zbrojne

Kaiserstandarte.svg Armia Cesarstwa Niemieckiego
War Ensign of Germany (1921–1933).svg Reichswehra
Balkenkreuz.svg Wehrmacht

Stanowiska

dowódca 76 Dywizji Piechoty, LXIII Korpusu Armijnego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Srebrna odznaka szturmowa piechoty (III Rzesza) Komandor Orderu Korony Rumunii (1932-1947)

Erich Abraham (ur. 27 marca 1895 w Marienburgu, zm. 7 marca 1971 w Wiesbaden) – niemiecki wojskowy, generał piechoty, kawaler Krzyża Rycerskiego z liśćmi dębu.

Życiorys

Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się na ochotnika do wojska i rozpoczął służbę w 152 pułku piechoty. Początkowo jako szeregowy a następnie jako podoficer. W 1915 roku został awansowany do stopnia sierżantem, kandydata na oficera. W tym też roku został przeniesiony do 341 pułku piechoty, gdzie został dowódcą plutonu, później zastępcą dowódcy kompanii. W 1916 roku został zastępcą adiutanta 1 batalionu, następnie na pełnił tę funkcję w 3 batalionie i ostatecznie został jego adiutantem. W 1917 roku został oficerem dyżurnym w kwaterze głównej 341 pułku piechoty, a w 1918 roku został przeniesiony do sztabu 86 Dywizji Piechoty na stanowiska oficera służbowego i na tym stanowisku pozostał do końca wojny.

Po zakończeniu wojny w grudniu 1918 roku wstąpił do Freikorpsu – Freiwilligen-Detachment Drews i wraz z nim w dniu 1 marca 1920 roku został włączony do Reichswehry, lecz w związku ze zmniejszeniem liczebności Reichswehry w maju 1920 roku został zwolniony do rezerwy.

Po zwolnieniu z wojska wstąpił do policji porządkowej w Szczecinie, następnie po ukończeniu szkół policyjnych awansowała, zajmując różne stanowiska w policji porządkowej i w 1934 roku został naczelnikiem Departamentu IIa w Komendzie Policji Porządkowej Brandenburgii.

W dniu 15 września 1935 roku wstąpił do Wehrmachtu, przy czym zachował stopień policyjny. Początkowo został dowódcą kompanii w 18 pułku piechoty, a 6 października 1936 roku został dowódcą kompanii w 105 pułku piechoty, 27 lutego 1937 roku został dowódcą 1 batalionu tego pułku, funkcję tę pełnił do wybuchu II wojny światowej.

Po wybuchu wojny jego batalion został przeniesiony na zachód Niemiec i nie brał udziału w walkach w Polsce. 21 listopada 1939 roku został dowódcą 2 batalionu 266 pułku piechoty, a 29 marca 1940 roku został dowódcą 230 pułku piechoty. Dowodząc tym pułkiem wziął udział w kompanii francuskiej w 1940 roku.

Na wiosnę 1941 roku pułk został przerzucony na Bałkany i wziął udział w ataku na ZSRR na południowej flance frontu. W dniu 31 marca 1942 przekazał dowództwo pułku i przeniesiony został do rezerwy dowództwa, ale już 6 czerwca 1942 roku został ponownie jego dowódcą i na tym stanowisku był grudnia 1942, przy czym pułk ten wyróżnił się w walkach o Stalingrad.

Przeniesiony został wtedy do rezerwy dowództwa, a styczniu 1943 roku został komendantem II szkoły oficerskiej piechoty w Wiener Neustadt, odbył także kurs dowódców dywizji w Berlinie. Po ukończeniu kursu w dniu 1 kwietnia 1943 został dowódcą 76 Dywizji Piechoty. Dowodząc ta dywizja walczył na froncie wschodnim, a dywizja wyróżniła się w walkach na przyczółku nad rzeką Latka na północny zachód od Odessy i umożliwiła wycofanie się wojsk niemieckich z południowej Ukrainy. W sierpniu 1944 roku pełnił obowiązki dowódcy rumuńskiego IV Korpusu Armijnego, a następnie dowodził grupą korpuśną Abraham.

W okresie od 24 sierpnia do 30 września 1944 roku odbył kurs dowódców korpusów w Berlinie, po czym powrócił na front wschodni, gdzie dowodził 76 Dywizją Piechoty i grupy korpuśnej Abraham, która składała się z 76 Dywizji Piechoty i węgierskiej 2 Zapasowej Dywizji Piechoty, którą dowodził do października 1944 roku. Następnie przeniesiony został do rezerwy dowództwa.

W grudniu 1944 roku został pełniącym obowiązki dowódcy, a następnie dowódcą LXIII Korpusu Armijnego, który zajmował pozycja obronne w Zagłębiu Ruhry. Korpusem tym dowodził do końca wojny. W dniu 8 maja 1945 roku dostał się do niewoli amerykańskiej, z której został zwolniony 17 sierpnia 1947 roku.

Po wyjściu z obozu zamieszkał w Wiesbaden, gdzie zmarł.

Awanse

  • ppor. rez. (Leutnant der Reserve) (11.07.1915)
  • ppor. policji (Leutnant der Sicherheits-Polizei) (21.05.1920)
  • por. policji (Oberleutnant der Sicherheits-Polizei) (14.06.1920)
  • kpt. policji (Hauptmann der Sicherheits-Polizei) (09.04.1925)
  • mjr policji (Major der Sicherheits-Polizei) (20.04.1934)
  • mjr (Major) (15.10.1935)
  • ppłk (Oberstleutnant) (30.09.1938)
  • płk (Oberst) (14.08.1941)
  • gen. mjr (Generalmajor) (15.05.1943)
  • gen. por. (Generalleutnant) (20.03.1944)
  • gen. piechoty (General der Infanterie) (26.02.1945)

Odznaczenia

Bibliografia

  • Константин Залесский: Железный крест. Самая известнаязный военная награда Второй мировой войны. Яуза-Пресс, 2007. ISBN 978-5-903339-37-2. (ros.).
  • Abraham, Erich. Lexikon-der-wehrmacht. [dostęp 2019-02-21]. (niem.).

Media użyte na tej stronie

War Ensign of Germany (1921–1933).svg
War flag of Weimar Republic with iron cross (1921–1933).
ROM Order of the Crown of Romania 1932 Comm BAR.svg
Baretka: Order Korony Rumunii (model 1932) – Komandor – Królestwo Rumunii.
DEU EK 2Kl 1939Clasp BAR.svg
Baretka: Krzyż Żelazny II Klasy (1914) z okuciem ponownego nadania 1939 (III Rzesza).
Flag of Weimar Republic (war).svg
War flag of Weimar Republic with iron cross (1921–1933).
Kaiserstandarte.svg

Standarte seiner Majestät des Deutschen Kaisers
„Die Standarte, 4 m im Quadrat, besteht aus goldgelber Seide und zeigt das eiserne Kreuz, belegt mit dem kleineren Wappen Sr. Majestät. In den Winkeln des Kreuzes erscheinen je eine Kaiserkrone und drei rotbewehrte, schwarze Adler. Auf dem Kreuz steht "GO TT MIT UNS 18 70". Sobald Se. Majestät sich an Bord eines Schiffes begibt, wird die Kaiserstandarte am Topp des Grossmastes gehisst und alle anderen Kommando- und Unterscheidungszeichen gestrichen“.(Ströhl: Deutsche Wappenrolle, S. 80)
DEU ISA Silber BAR.png
Baretka umowna: Szturmowa Odznaka Piechoty w Srebrze (Infanterie-Sturmabzeichen in Silber) – III Rzesza.
DEU EK 1Kl 1939Clasp BAR.svg
Baretka: Krzyż Żelazny I Klasy (1914) z okuciem ponownego nadania 1939 (III Rzesza).
DEU Ostmedaille BAR.svg
Baretka: Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/42 – III Rzesza.
WMacht H OF8 GenWaGtg h 1935-1945.svg
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY 3.0
Rank insignia of the German Wehrmacht, here “General of the branch” – Army, shoulder strap until 1945.
Balkenkreuz.svg
Insignia of the German Armed Forces in WWII.
DEU DK Gold BAR.png
Autor: Mboro, Licencja: CC BY 3.0
Umowna baretka: Krzyż Niemiecki w Złocie (III Rzesza).
DEU EK Ritter oak BAR.svg
Baretka: Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (III Rzesza).