Erich Hoepner

Erich Hoepner

(c) Bundesarchiv, Bild 146-1971-068-10 / CC-BY-SA 3.0
generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	14 września 1886 Frankfurt nad Odrą
Data i miejsce śmierci	8 sierpnia 1944 Berlin
Przebieg służby
Lata służby	1902–1944
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Wehrmacht
Stanowiska	dowódca: 4 Armia Pancerna
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa Kampania wrześniowa Kampania francuska Operacja Barbarossa
Odznaczenia

Erich Hoepner (ur. 14 września 1886 we Frankfurcie nad Odrą, zm. 8 sierpnia 1944 w Berlinie) – niemiecki dowódca wojskowy z czasów II wojny światowej w stopniu generała pułkownika.

Urodził się w domu przy ulicy Halbe Stadt 24 we Frankfurcie nad Odrą, jako syn oficera sanitarnego Kurta Hoepnera i jego żony Elisabeth z domu Kienast^[1]. Służbę w armii rozpoczął w 1905^[2].

Walczył w I wojnie światowej, potem służył w Reichswehrze, awansując na generała kawalerii. Po dojściu do władzy przez Adolfa Hitlera stał się jednym z głównych, obok Guderiana i Rommla, entuzjastów broni pancernej i propagatorów strategii wojny błyskawicznej.

W 1938 roku stanął na czele XVI Korpusu, w skład którego wchodziły dwie dywizje pancerne. Za dowodzenie tym korpusem w wojnie przeciwko Polsce otrzymał Krzyż Rycerski. Uczestniczył następnie w kampanii przeciw Francji w 1940 roku i ataku na ZSRR, gdzie najpierw dowodził grupą pancerną, a następnie 4 Armią Pancerną. Po zignorowaniu rozkazu Hitlera zakazującego odwrotu spod Moskwy w styczniu 1942 roku został pozbawiony dowództwa i usunięty z Wehrmachtu. Przyłączył się do opozycji antyhitlerowskiej i był przewidywany przez spiskowców na naczelnego dowódcę sił lądowych. Po nieudanym zamachu na Hitlera 20 lipca 1944 roku został aresztowany, skazany na karę śmierci i powieszony^[2].

Po wojnie uznany został w Niemczech za bojownika ruchu oporu (jego imieniem nazwano nawet szkołę w Berlinie), co spowodowało protesty, gdyż przed konfliktem z Hitlerem dał się poznać jako bezwzględny dowódca, ponoszący odpowiedzialność za zbrodnie wojenne popełniane przez jego żołnierzy.

Odznaczenia

• Krzyż Żelazny
  • II klasa
  • I klasa
• Order Hohenzollernów
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (27 października 1939)
• Szpanga Krzyża Żelaznego II Klasy^[3]
• Szpanga Krzyża Żelaznego I Klasy^[3]
• Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie^[3]

Przypisy

Literatura

• Mitteilungen, Historischer Verein zu Frankfurt (Oder) e. V., 1. Heft 1992
• Jürgen Schmädicke u. Peter Steinbach, Der Widerstand gegen den Nationalsozialismus; München 1986
• Heinrich Bücheler, Generaloberst Erich Hoepner und die Militäropposition gegen Hitler; in: Gedenkstätte Deutscher Widerstand Berlin (Hg.), Beiträge zum Widerstand 1933-1945 9
• Heinrich Bacheletem, Hoepner. Ein deutsches Soldatenschicksal des zwanzigsten Jahrhunderts; Herford 1980 u. Berlin 1983 (ISBN 3-8132-0118-X)
• Walter Chales de Beaulieu, Generaloberst Erich Hoepner; 1969 (ISBN B0000BQCTE)
• Geralf Gemser: Darf eine Schule diesen Namen tragen? Zur Vorbildwirkung des Wehrmachtsgenerals Erich Hoepner, Tectum, Marburg 2005, ISBN 978-3-8288-8927-9.
• Samuel W. Mitcham Jr. i Gene Mueller: Generaloberst Erich Hoepner; in: Gerd R. Ueberschär (Hrsg.): Hitlers militärische Elite. Vom Kriegsbeginn bis zum Weltkriegsende Bd. 2, Primus Verlag, Darmstadt 1998, ISBN 3-89678-089-1, ISBN 3-534-12678-5 (Wissenschaftliche Buchgesellschaft), Seite 93-99