Erich Honecker

Erich Honecker
Ilustracja
(c) Bundesarchiv, Bild 183-R1220-401 / NieznanyUnknown author / CC-BY-SA 3.0
Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1912
Neunkirchen

Data i miejsce śmierci

29 maja 1994
Santiago

Przewodniczący Rady Państwa NRD
Okres

od 29 września 1976
do 18 października 1989

Przynależność polityczna

Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec (SED)

Poprzednik

Willi Stoph

Następca

Egon Krenz

Sekretarz Generalny Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec
Okres

od 3 maja 1971
do 18 października 1989

Przynależność polityczna

Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec (SED)

Poprzednik

Walter Ulbricht

Następca

Egon Krenz

Przewodniczący Rady Obrony Narodowej
Okres

od 3 maja 1971
do 13 października 1989

Poprzednik

Walter Ulbricht

Następca

Egon Krenz

Przewodniczący Wolnej Młodzieży Niemieckiej
Okres

od 7 marca 1946
do 27 maja 1955

Następca

Karl Namokel

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera NRD Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Karola Marksa (NRD) Order Karola Marksa (NRD) Order Karola Marksa (NRD) Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order José Martí Wielka Wstęga Orderu Zasługi PRL Złoty Order Olimpijski
Erich Honecker i Leonid Breżniew (lata 70.)
(c) Deutsche Fotothek‎, CC BY-SA 3.0 de
Erich Honecker (1946)

Erich Ernst Paul Honecker (ur. 25 sierpnia 1912 w Neunkirchen, zm. 29 maja 1994 w Santiago) – niemiecki polityk komunistyczny i I sekretarz Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec (SED). W latach 1971–1989 przywódca Niemieckiej Republiki Demokratycznej.

Życiorys

Był synem zaangażowanego politycznie górnika[1]. Pracę rozpoczął jako dekarz[2]. W 1926 wstąpił do młodzieżowej organizacji Komunistyczny Związek Młodych Niemiec, która była przybudówką Komunistycznej Partii Niemiec (KPD)[3]. W 1929 stał się członkiem tej partii. W latach 1929–1931 przebywał w Związku Radzieckim, gdzie studiował w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej[4].

W 1935 został aresztowany za działalność opozycyjną wobec reżimu III Rzeszy, a w 1937 skazany przez nazistów na karę 10 lat ciężkiego więzienia za zdradę stanu[2]. Pod koniec II wojny światowej, w 1945 został uwolniony przez wojska radzieckie. Zamieszkał we wschodnich Niemczech[2]. Rozpoczął wtedy na nowo działalność polityczną u boku Waltera Ulbrichta. W 1946 był jednym z pierwszych członków Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności (SED) i po miażdżącym zwycięstwie tej partii w wyborach wszedł do kierownictwa w utworzonym na krótki czas parlamencie[5][6]. Po utworzeniu Niemieckiej Republiki Demokratycznej był aktywnym członkiem partii, piastował między innymi stanowisko przewodniczącego organizacji młodzieżowej Freie Deutsche Jugend (FDJ). Po okresie kandydowania od 1951, w 1958 wszedł w skład Komitetu Centralnego Socjalistycznej Partii Jedności (SED)[7].

W 1971 został przewodniczącym partii (po rezygnacji Waltera Ulbrichta), a od 1976 przewodniczącym Rady Państwa. Doprowadził do poprawy relacji z RFN i wzajemnego uznania. Wprowadził również pewne reformy liberalizujące ustrój, a w 1974 wdrożył reformę konstytucji[8]. Z racji sprawowanych funkcji był „skoszarowany” w partyjno-rządowych osiedlach kierownictwa NRD – początkowo wokół Majakowskiring w Berlinie-Pankow, następnie na Osiedlu Leśnym pod Bernau.

W 1987 roku w czasie spotkania z Helmutem Kohlem, kanclerzem Republiki Federalnej Niemiec ustalono, że wojna nigdy więcej nie może rozpocząć się na niemieckiej ziemi. W 1989 roku w związku z pogarszającymi się warunkami życia przez NRD przetoczyła się fala protestów[9]. 18 października 1989 Erich Honecker został odsunięty od władzy, a po upadku Muru Berlińskiego pozbawiony wszelkich funkcji państwowych i partyjnych[10]. Na stanowisku sekretarza partii zastąpił go Egon Krenz.

Honecker postawiony został w stan oskarżenia za nadużywanie władzy i korupcję[11]. Z powodu choroby został przyjęty do radzieckiego szpitala wojskowego w Berlinie, a potem z powodu raka wątroby przewieziony na leczenie do Związku Radzieckiego[9]. Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 roku Erich Honecker schronił się w ambasadzie Chile w Moskwie. W 1992 roku został jednak przekazany władzom zjednoczonych Niemiec[9]. Rozprawa sądowa rozpoczęła się po kilku miesiącach, jednak została zawieszona z powodu złego stanu zdrowia Ericha Honeckera. Taka decyzja sądu umożliwiła mu wyjazd do Chile, gdzie przebywała już jego żona Margot Honecker oraz córka. Honecker zmarł 29 maja 1994 roku w Santiago de Chile[9].

Przypisy

  1. David Wilsford: Political Leaders of Contemporary Western Europe. Greenwood Publishing Group, 1995, s. 195. ISBN 978-0-313-28623-0.
  2. a b c Palmer 1998 ↓, s. 184.
  3. Epstein 2003 ↓, s. 40.
  4. Epstein 2003 ↓, s. 239.
  5. Peter Przybylski: Tatort Politbüro: Die Akte Honecker. Rowohlt, 1991, s. 55–65. ISBN 978-3871340017.
  6. Ulrich Völklein: Honecker: Eine Biografie. Berlin: Aufbau-Verlag, 2003, s. 154–178. ISBN 978-3-7466-1921-7.
  7. Heinrich August Winkler, Alexander Sager: Germany: The Long Road West, Vol. 2: 1933–1990. Oxford University Press, 2007, s. 266–268. ISBN 978-0199265985.
  8. Hermman Graml Wolfgang Benz: Siglo XX. II. Europa después de la Segunda Guerra Mundial 1945–1982. Siglo XXI Editores Mexico, 1986, s. 462–463. ISBN 978-9682309441.
  9. a b c d Palmer 1998 ↓, s. 185.
  10. NRD – Niemiecka Republika Demokratyczna. rok1989.pl. [dostęp 2015-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 kwietnia 2016)].
  11. Honecker Erich, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-06-24].

Bibliografia

  • Catherine Epstein: The last revolutionaries: German communists and their century. Cambridge: Harvard University Press, 2003, s. 40. ISBN 978-0674010451.
  • Bernd Jordan, Aleksander Lenz: Księga 100 polityków stulecia, tłum. A. Sąpoliński, wyd. Interart Warszawa 1997, ISBN 83-7060-508-7.
  • Alan Palmer: Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 1998. ISBN 83-85852-28-X.

Media użyte na tej stronie

Order of Lenin Ribbon Bar.svg
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Gold.Olimpicorder1.png
Gold chain of Olimpic order
Hero of the Soviet Union medal.png
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Playia Hiron 2.png
Autor: Kei, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ribbon bar to the "Order Playa Girón" - 2nd type; and the "Order José Martí" - 1st type.
Flag of the Chairman of the State Council of East Germany.svg
Sztandar Przewodniczącego Rady Państwa Niemieckiej Republiki Demokratycznej.
Honecker 1.jpg
Erich Honecker meets Leonid Brezhnev
Sozialistische Einheitspartei Deutschlands Logo.svg
Logo of the Socialist Unity Party of Germany
Held der DDR.png
Złota Gwiazda Bohatera NRD.
Erich Honecker Signature.svg
Firma de Erich Honecker
POL Order Zaslugi PRL kl1 BAR.png
Baretka kawalera Wielkiej Wstęgi Orderu Zasługi Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
Baretki I Klasy Orderu Zasługi PRL i Orderu Orła Białego (nie przyjętego do systemu odznaczeń PRL) były niemal identyczne, ponieważ oba ordery zawieszone były na wstążkach niemal identycznej barwy.
GDR Marks-order bar.png
Orders, decorations and medals of the German Democratic Republic until 1990, here "Order-Karl-Marks", order on bar.
Bundesarchiv Bild 183-R1220-401, Erich Honecker.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-R1220-401 / NieznanyUnknown author / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
ADN-ZB / Dewag / 20.12.76

Erich Honecker Generalsekretär der ZK der SED, Vorsitzender des Staatsrates, Vorsitzender des Nationalen Verteidigungsrates der DDR. Aufnahmedatum: 9.8.1976

[Text aus B 136 Bild-018187-001:]

Erich Honecker, Generalsekretär des Zentralkomitees der Sozialistischen Einheitspartei Deutschlands und Vorsitzender des Staatsrates der Deutschen Demokratischen Republik