Erich Kühnhackl

Erich Kühnhackl
Ilustracja
Erich Kühnhackl jako trener Straubing Tigers (2006)
Data i miejsce urodzenia

17 października 1950
Citice, Czechosłowacja

Obywatelstwo

Niemcy

Wzrost

196 cm

Pozycja

napastnik (center)

Uchwyt

lewy

Kariera juniorska
LataKlub
do 1968Baník Sokolov
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1968–1976EV Landshut265(231)
1976–1979Kölner EC138(158)
1979–1985EV Landshut282(284)
1985–1987EHC Olten52(28)
1967–1989EV Landshut71(41)
W sumie:808(742)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1969–1985 RFN211(134)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1989–1990EV Landshut (asystent)
1989–1992RFN/Niemcy (asystent)
1990RFN (Igrzyska dobrej woli)
1990–1992EV Landshut
1992–1997Niemcy U-20
1996–1997Niemcy (asystent)
1997-1998EC Bad Nauheim
1997–1998Niemcy U-18
1999-2002Erding Jets
2002-2006Eisbären Regensburg
2006-2007Straubing Tigers
2009-2010Frankfurt Lions (dyrektor)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Igrzyska olimpijskie
brązInnsbruck 1976hokej na lodzie
Odznaczenia
Srebrny Liść Laurowy (RFN)

Erich Kühnhackl (ur. 17 października 1950 w Citicach) – niemiecki hokeista czechosłowackiego pochodzenia grający na pozycji napastnika (centra), reprezentant kraju, olimpijczyk, trener, działacz hokejowy.

Jeden z najlepszych hokeistów w historii niemieckiego hokeja na lodzie. Reprezentował barwy: Baníka Sokolov, trzykrotnie EV Landshut (dwukrotny mistrz Niemiec, zdobywca Pucharu Niemiec), Kölner EC (dwukrotny mistrz Niemiec) oraz EHC Olten. Z reprezentacją RFN trzykrotnie uczestniczył w zimowych igrzyskach olimpijskich (1972, 1976brązowy medal, 1984) oraz 10-krotnie uczestniczył w mistrzostwach świata.

Erich Kühnhackl w trakcie kariery sportowej zyskał pseudonim Szafa na Łyżwy (Kleiderschrank auf Kufen), który nawiązuje do jego potężnego wyglądu. W Finlandii znany jest jako Iso-Eerikki (Wielki Eric).

Był także nagradzany indywidualnie: 7-krotny zdobywca Pucharu Gustava Jaenecke – dla najlepszego punktującego w Bundeslidze, dwukrotny zdobywca Trofeum Fritza Poitscha – dla najlepszego strzelca w Bundeslidze, czterokrotny zdobywca Trofeum Xavera Unsinna – dla najlepszego asystenta w Bundeslidze, najlepszy punktujący mistrzostw świata 1978, Hokeista Roku w Bundeslidze, 7-krotnie wybierany do Drużyny Gwiazd Bundesligi, członek Galerii Sławy IIHF (1997) – jako jeden z trzynastu niemieckich hokeistów, Niemiecki Hokeista Stulecia (2000)[1], członek Galerii Sław Niemieckiego Sportu (2016), Nagroda Sportowa Bawarii za całokształt kariery (2016), członek Galerii Sławy Niemieckiego Hokeja na Lodzie[2]. Ma także w reprezentacji Niemiec zastrzeżony numer (numer 14). Odznaczony Srebrnym Liściem Laurowym (1976).

Jako trener trenował: EV Landshut, reprezentację Niemiec na Igrzyskach dobrej woli 1990, reprezentację Niemiec U-20, EC Bad Nauheim, reprezentację Niemiec U-18, Erding Jets, Eisbären Regensburg, Straubing Tigers, a także był asystentem trenera w EV Landshut, dwukrotnie w reprezentacji RFN/Niemiec.

Jako działacz był wiceprezesem DEB (Niemiecki Związek Hokeja na Lodzie) oraz dyrektorem sportowym ds. młodzieży we Frankfurcie Lions.

Kariera

Erich Kühnhackl (w środku) w barwach Kölner EC, 1977 rok.
Erich Kühnhackl (z prawej) w barwach EV Landshut w sezonie 1988/1989.

Erich Kühnhackl urodził się w Czechosłowacji jako syn Niemców sudeckich[3][4]. Wyemigrował wraz z rodziną do RFN po interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w 1968 roku tzw. Operacji „Dunaj”[5][3].

Jeszcze w Czechosłowacji rozpoczął karierę sportową w juniorach Baníku Sokolov, jednak profesjonalną karierę sportową rozpoczął już po emigracji do RFN, po podpisaniu kontraktu z EV Landshut, w którym grał w trzech okresach (1968–1976, 1979–1985, 1987–1989) i odnosił największe sukcesy w karierze sportowej: trzykrotne mistrzostwo Niemiec (1970, 1983), trzykrotne wicemistrzostwo Niemiec (1974, 1976, 1984), 3. miejsce w Bundeslidze w sezonie 1972/1973, Puchar Niemiec w hokeju na lodzie 1969 po wygranej rywalizacji w finale 7:6 (2:1, 5:5) z SC Riessersee[6], a także 4-krotny zdobywca Pucharu Gustava Jaenecke (1974, 1980, 1983, 1984), 2-krotny zdobywca Trofeum Fritza Poitscha (1974, 1980), 3-krotny zdobywca Trofeum Xavera Unsinna (1974, 1983, 1984), Hokeista Roku w Bundeslidze (1976), 4-krotnie wybrany do Drużyny Gwiazd Bundesligi (1980, 1982, 1983, 1984).

W latach 1976–1979 reprezentował barwy Kölner EC, z którym zdobył 2-krotne mistrzostwo Niemiec (1977, 1979) oraz zajął 3. miejsce w Bundeslidze w sezonie 1977/1978, a także 3-krotny zdobywca Pucharu Gustava Jaenecke (1977, 1978, 1979), 3-krotnie wybrany do Drużyny Gwiazd Bundesligi (1977, 1978, 1979).

W 1985 roku wyjechał do Szwajcarii, gdzie w latach 1985–1987 reprezentował barwy występującego w rozgrywkach Nationalligi A EHC Olten, z którym zajmował miejsca na końcu tabeli ligowej: w sezonie 1985/1986 zajął przedostatnie – 9. miejsce, a po zajęciu ostatniego – 10. miejsca w sezonie 1986/1987, powodującego spadek do Nationalligi B, po czym wrócił do EV Landshut już jako kapitan klubu, w którym po sezonie 1988/1989 zakończył karierę sportową.

Łącznie w Bundeslidze, w fazie zasadniczej rozegrał 751 meczów, w których zdobył 1353 punkty (691 goli, 662 asysty) oraz spędził 1030 minuty na ławce kar, natomiast w fazie play-off rozegrał 37 meczów, w których zdobył 55 punktów (23 gole, 32 asysty) oraz spędził 24 minuty na ławce kar, w Nationallidze A, w fazie zasadniczej rozegrał 50 meczów, w których zdobył 59 punktów (28 goli, 31 asyst) oraz spędził 126 minut na ławce kar.

Kariera reprezentacyjna

Erich Kühnhackl w latach 1969–1985 w reprezentacji RFN rozegrał 211 meczów, w których zdobył 224 punkty (134 gole, 90 asyst) oraz spędził 284 minuty na ławce kar, a od 1982 roku był kapitanem Noszących Orła. Trzykrotnie uczestniczył w zimowych igrzyskach olimpijskich (1968, 1972, 1976). Na turnieju olimpijskim 1976 w Innsbrucku z reprezentacją RFN pod wodzą selekcjonera Xavera Unsinna zdobył pierwszy od 44 lat medal olimpijskibrązowy medal[7]. W październiku tego samego roku za ten sukces wraz z innymi wraz z kolegami z reprezentacji RFN otrzymał z rąk ówczesnego kanclerza Niemiec, Helmuta Schmidta Srebrny Liść Laurowy[8].

Ponadto 10-krotnie uczestniczył w mistrzostwach świata (1973 – spadek do Grupy B, 1974, 1975 – awans do Grupy A, 1976, 1977, 1978, 1981, 1982, 1983, 1985). Na mistrzostwach świata 1978 w Czechosłowacji rozegrał 5 meczów, w których zdobył 15 punktów (8 goli, 7 asyst) oraz spędził 6 minut na ławce kar, dzięki czemu został najlepszym punktującym turnieju, będąc pierwszym niemieckim zawodnikiem, który został nagrodzony takim wyróżnieniem w historii tego turnieju.

Ponadto dwukrotnie uczestniczył w Turnieju Izwiestii (1982, 1984).

Kariera trenerska

Erich Kühnhackl po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1989–1990 był asystentem trenera w EV Landshut, po czym w grudniu 1990 roku został głównym trenerem klubu w którym był do końca sezonu 1991/1992. W międzyczasie był asystentem selekcjonera reprezentacji RFN/Niemiec, a także prowadził reprezentację RFN podczas turnieju igrzysk dobrej woli 1990 w Stanach Zjednoczonych. Następnie w 1992–1997 prowadził reprezentację Niemiec U-20, oraz w latach 1996–1997 był asystentem trenera George’a Kingstona w seniorskiej reprezentacji Niemiec.

Następnie w sezonie 1997/1998 trenował występującego z rozgrywkach 1. Eishockey-Ligi EC Bad Nauheim, w którym po przegranej rywalizacji 2:0 (5:2, 6:5 p.d.) w finale fazy play-off z EHC Neuwied zdobył wicemistrzostwo 1. Eishockey-Ligi. W międzyczasie trenował również reprezentację Niemiec U-18, z którą na mistrzostwach Europy U-18 1998 w Niemczech – ostatniej edycji turnieju, wygrał Grupę B.

Następnymi klubami w karierze trenerskiej Kühnhackla były: Erding Jets (1999-2002 – awans do 2. Bundesligi w sezonie 1999/2000), Eisbären Regensburg (2002-2006) oraz Straubing Tigers (2006-2007), w którym został zastąpiony przez Boba Manno.

Statystyki

Klubowe

SezonDrużynaLigaSezon zasadniczyFaza Play-off
MGAPktMinMGAPktMin
1968/1969 EV Landshut1.GBun146282
1969/1970 EV Landshut1.GBun3521143514
1970/1971 EV Landshut1.GBun3516122818
1971/1972 EV Landshut1.GBun3524194336
1972/1973 EV Landshut1.GBun4038306843
1973/1974 EV Landshut1.GBun3650267640
1974/1975 EV Landshut1.GBun3547206790
1975/1976 EV Landshut1.GBun3529275673
1976/1977 Kölner EC1.GBun4047267379
1977/1978 Kölner EC1.GBun4652439543
1978/1979 EV Landshut1.GBun52595811799
1979/1980 EV Landshut1.GBun48837215567
1980/1981 EV Landshut1.GBun444046867454264
1981/1982 EV Landshut1.GBun38416110234869154
1982/1983 EV Landshut1.GBun36324880701077140
1983/1984 EV Landshut1.GBun433552877510411150
1984/1985 EV Landshut1.GBun3630396959423516
1985/1986Szwajcaria EHC OltenNDA3522234588
1986/1987Szwajcaria EHC OltenNDA15681438
1987/1988 EV Landshut1.GBun3520294947
1988/1989 EV Landshut1.GBun3621385967
1.GBun Ogółem751691662135310303723325524
NDA Ogółem50283159126

Reprezentacyjne

RokDrużynaTurniejMiejsceMGAPktMin
1972 RFNIO752460
1973 RFN61061710
1974 RFNMŚ-BBronze medal icon.svg795142
1975 RFNMŚ-BSilver medal icon.svg7641011
1976 RFNKw. IO11010
1976 RFNIOBronze medal icon.svg5551010
1976 RFN61071818
1977 RFN710551024
1978 RFN51087156
1981 RFN7833612
1982 RFN673588
1982 RFNTI5420214
1983 RFN510561128
1984 RFNIO56871512
1984 RFNTI541016
1985 RFN71034720
Ogółem1147458132181

Sukcesy

Zawodnicze

EV Landshut
Kölner EC
  • Mistrzostwo Niemiec: 1977, 1979
  • 3. miejsce w Bundeslidze: 1978
Reprezentacja RFN

Trenerskie

EC Bad Nauheim
  • Wicemistrzostwo 1. Eishockey-Ligi: 1998
Reprezentacja Niemiec U-20
Erding Jets

Indywidualne

  • Puchar Gustava Jaenecke: 1974, 1977, 1978, 1979, 1980, 1983, 1984
  • Trofeum Fritza Poitscha: 1974, 1980
  • Trofeum Xavera Unsinna: 1974, 1978, 1983, 1984
  • Najlepszy punktujący mistrzostw świata: 1978 (15 punktów)
  • Hokeista Roku w Bundeslidze: 1976
  • Drużyna Gwiazd Bundesligi: 1977, 1978, 1979, 1980, 1982, 1983, 1984
  • Członek Galerii Sław IIHF: 1997
  • Niemiecki Hokeista Stulecia: 2000
  • Członek Galerii Sław Niemieckiego Sportu: 2016
  • Nagroda Sportowa Bawarii za całokształt kariery: 2016
  • Członek Galerii Sław Niemieckiego Hokeja na Lodzie
  • Zastrzeżony numer w reprezentacji Niemiec: numer 14

Odznaczenia

Rekordy

  • Najlepszy punktujący reprezentacji RFN (224 punkty)
  • 2. najlepszy strzelec reprezentacji RFN (134 gole)
  • 2. najlepszy asystent reprezentacji RFN (90 asyst)
  • Najskuteczniejszy punktujący w Bundeslidze (1408 punktów w 788 meczach)
  • Najskuteczniejszy strzelec w Bundeslidze (714 goli w 788 meczach)
  • Najwięcej goli w jednym sezonie Bundesligi (1979/1980 – 83 gole)

Kariera działacza

Erich Kühnhackl w okresie od 16 października 2008 roku do 5 maja 2014 roku był wiceprezesem DEB[9][10], a także w sezonie 2009/2010 był dyrektorem sportowym ds. młodzieży w klubie Deutsche Eishockey LigaFrankfurcie Lions[11][12][13][14].

Pozostała działalność

  • Założył fundację wspierającą hokejowe drużyny młodzieżowe.
  • W 2014 roku bez powodzenia startował w wyborach samorządowych do rady miasta Landshut z 43. pozycji z ramienia CSU, zajmując 13. miejsce (2,41% – 5308 głosy). Do 12. miejsca, gwarantującego dostanie się do rady miasta Landshut (zajął je Philipp Wetzstein), zabrakło 140 głosów (0,6%)[15].

Życie prywatne

Erich Kühnhackl jest żonaty, ma trójkę dzieci: w tym hokeistów – córkę Kirstin (ur. 1979) i syna Toma (ur. 1992). Mieszka w Landshut.

Przypisy

  1. Son of German hockey legend Kuhnhackl hopes to play for Spitfires. canada.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-08)]. [data dostępu: 2010-05-31] (ang.)
  2. Hall of Fame Deutschland (niem.)
  3. a b Erich Kühnhackl w bazie Internationalhockeylegends.blogspot.com (ang.)
  4. Strona fundacji Ericha Kühnhackla. erich-kuehnhackl-stiftung.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-08)]. (niem.)
  5. Erich Kühnhackl: Ein Kleiderschrank wird 65 [data dostępu: 2015-10-17] (niem.)
  6. Championnat d’Allemagne 1968/69 – Coupe (fr.)
  7. Erich Kühnhackl. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. w bazie Sport-Reference.com (ang.)
  8. Stadt Landshut, Sportchronik 1974-76
  9. Änderungen beim DEB – Reindl und Kühnhackl hören auf [data dostępu: 2014-05-05] (niem.)
  10. Freising, Johann Kirchberger. Eisige Zeiten. „Süddeutsche Zeitung”. ISSN 0174-4917. [dostęp 2015-10-05]. (niem.). 
  11. Kühnhackl neuer Sportdirektor bei Frankfurt Lions [data dostępu: 2009-06-08] (niem.)
  12. German legend Kühnhackl takes on new challenge [data dostępu: 2009-10-06] (ang.)
  13. Kühnhackl bei Frankfurt Lions entlassen [data dostępu: 2010-06-05] (niem.)
  14. Kühnhackl feiert 60. Geburtstag [data dostępu: 2010-10-17] (niem.)
  15. Vorläufiges Ergebnis zur Stadtratswahl 2014 am 16.03.2014 (niem.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ice hockey pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
Bronze medal icon.svg
An icon that represents a bronze medal
Silver medal icon.svg
An icon that represents a silver medal
Erich Kuehnhackl.jpg
Autor: , Licencja: CC BY 2.0
Erich Kühnhackl
EVL Erich Kuehnhackl 001.jpg
Autor: Auge=mit, Licencja: CC BY-SA 4.0
Erich Kühnhackl, Center EV Landshut, Bild aus Saison 1988/89 während eines Heimspiel gegen DEG (Düsseldorf). - Abfotografiert vom eigenen Original-Papierabzug.
Erich Kühnhackl.jpg
Autor: Monster4711, Licencja: CC0
German hockey play Erich Kühnhackl, 1977
Silbernes Lorbeerblatt ribbon.png
Autor: ChryZ MUC, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bandschnalle des Silbernen Lorbeerblattes