Erich Mielke

Erich Mielke
Ilustracja
(c) Bundesarchiv, Bild 183-R0522-177 / CC-BY-SA 3.0

Erich Fritz Emil Mielke
Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1907
Berlin

Data i miejsce śmierci

21 maja 2000
Berlin

Minister Bezpieczeństwa Państwowego NRD
Okres

od 11 grudnia 1957
do 18 listopada 1989

Poprzednik

Ernst Wollweber

Następca

Wolfgang Schwanitz

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera NRD Złota Gwiazda Bohatera NRD Złota Gwiazda Bohatera Pracy (NRD) Złota Gwiazda Bohatera Pracy (NRD) Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Karola Marksa (NRD) Order Karola Marksa (NRD) Order Karola Marksa (NRD) Order Karola Marksa (NRD) Order Karola Marksa (NRD) Złoty Order Zasługi dla Ojczyzny (NRD) Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
List gończy za podejrzanymi o zabicie dwóch policjantów dnia 9 sierpnia 1931. Mielke pierwszy z prawej u góry, na dole pierwszy z lewej przyszły przywódca NRD Walter Ulbricht

Erich Fritz Emil Mielke (ur. 28 grudnia 1907 w Berlinie, zm. 21 maja 2000 tamże) – niemiecki polityk i funkcjonariusz komunistyczny. Członek Komunistycznej Partii Niemiec od 1925. W latach 1957–1989 był ministrem bezpieczeństwa NRD i stał na czele wschodnioniemieckiej służby bezpieczeństwa Stasi.

Życiorys

Urodził się w rodzinie robotniczej leśnika i szwaczki. Po ukończeniu szkoły podstawowej i gimnazjum podjął pracę handlowego ekspedytora. Jednocześnie był redaktorem komunistycznej gazety Die Rote Fahne. Od 1921 działał w komunistycznej organizacji młodzieżowej, a od 1925 – w Komunistycznej Partii Niemiec.

W 1930 został po raz pierwszy aresztowany za udział w nielegalnej manifestacji. W 1931 w czasie demonstracji w Berlinie brał udział w zabójstwie dwóch policjantów – uciekając przed aresztowaniem wyjechał najpierw do Belgii, a stamtąd w 1932 do Moskwy, gdzie studiował w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej w Moskwie.

Od września 1936 do marca 1939 brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii. Po jej zakończeniu ukrywał się na terenie Francji.

W 1943 został przymusowo wcielony do Organizacji Todt. Po zajęciu Berlina przez wojska radzieckie w 1945 podjął służbę jako inspektor policyjny, rozpoczynając karierę polityczno-wywiadowczą. Jeden z głównych twórców oraz wieloletni (1957–1989) szef służby bezpieczeństwa w NRD – Stasi. Pod jego rządami aparat bezpieczeństwa stale się rozrastał, stopniowo obejmując swą kontrolą wszystkie dziedziny życia społecznego[1]. Inwigilacji poddany został cały naród, nie wyłączając członków rządzącej partii, a nawet osób zajmujących czołowe funkcje w państwie. W tym celu utworzono specjalne tajne archiwum, któremu nadano kryptonim „Czerwony goździk”. „Towarzysze, my musimy wszystko wiedzieć” („Genossen, wir müssen alles wissen”) – była to maksyma szefa służby bezpieczeństwa[2]. Z racji sprawowanych funkcji był „skoszarowany” w partyjno-rządowych osiedlach kierownictwa NRD – początkowo wokół Majakowskiring w Berlinie-Pankow, następnie na Osiedlu Leśnym pod Bernau.

7 listopada 1989, wraz z podaniem do dymisji całego rządu przez premiera Willy’ego Stopha, ustąpił z urzędu. 3 grudnia 1989 wykluczony z Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec (SED)[3]. 7 grudnia 1989 został tymczasowo aresztowany pod zarzutem m.in. działania sprzecznego z konstytucją. Później dołączono kolejne zarzuty – przestępstw przeciwko ludzkości oraz pogwałcenia prawa (Rechtsbeugung).

W 1993 skazany na karę 6 lat więzienia – nie za represje, którym poddawał własny naród, ale za zabójstwo dwóch policjantów z czasów Republiki Weimarskiej. Wyszedł na wolność po odbyciu dwóch trzecich kary[4][5].

Pochowany na Cmentarzu Centralnym Friedrichsfelde w Berlinie.

Odznaczenia (wybór)

Przypisy

  1. Życie na podsłuchu. Materiały opracowane przez Instytut pamięci narodowej. [dostęp 2015-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)].
  2. Matthias Schlegel: Die brisanten Akten über die Spitzengenossen. [dostęp 2015-01-16]. (niem.).
  3. Praca zbiorowa: Deutsche Geschichte in Schlaglichtern. Mannnheim: Brockhaus, 2004, s. 441–443. ISBN 3-7653-0322-4.
  4. Mielke skazany za morderstwo sprzed 62 lat. [dostęp 2015-01-16].
  5. Niemcy: szef Stasi Erich Mielke zbierał „haki” na partyjnych kolegów. [dostęp 2015-01-16].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Order of Lenin Ribbon Bar.svg
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Held der Arbeit.png
Złota Gwiazda Bohatera Pracy (NRD)
Bundesarchiv Bild 183-R0522-177, Erich Mielke.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-R0522-177 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Erich Mielke

ADN-ZB / DEWAG 29.6.1981 Mielke, Erich Mitglied des Politbüros des ZK der SED, Minister für Staatssicherheit der DDR, Armeegeneral. Aufn.: 22.5.1976

[Porträt Erich Mielke]

Abgebildete Personen:

  • Mielke, Erich: Minister für Staatssicherheit, Armeegeneral, Politbüro des Zentralkomitees (ZK) der SED, DDR (GND 118977490)
SU Order of the Red Banner ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Золотая Звезда Героя Советского Союза.svg
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Rotmord - Fahndungsplakat der Berliner Polizei (1933).jpg
"Red Murderers!" - Wanted Poster published by the Berlin Police in September of 1933 announcing that warrants of arrest have been issued for ten people for the killing of two Police Officers in 1931. Pictures of the alleged perpetrators and displayed on the poster. Among them are the former Communist Reichstag Deputies Hans Kippenberger and Walter Ulbrich as well as Erich Mielke, who later became the head of the Ministerium für Staatssicherheit, the East German secret service.
POL Order Wojny Ojczyźnianej 1kl BAR.svg
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Patriotic Order of Merit GDR ribbon bar gold.png
Złoty Order "Za Zasługi dla Narodu i Ojczyzny" (NRD)
Held der DDR.png
Złota Gwiazda Bohatera NRD.
GDR Marks-order bar.png
Orders, decorations and medals of the German Democratic Republic until 1990, here "Order-Karl-Marks", order on bar.