Erich Rudorffer

Erich Rudorffer

224 zwycięstwa
(c) Bundesarchiv, Bild 183-2007-1218-501 / CC-BY-SA 3.0 Maj. Erich Rudorffer, grudzień 1944
Major
Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1917 Zwochau, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	8 kwietnia 2016 Bad Schwartau, Niemcy
Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Siły zbrojne	Luftwaffe
Jednostki	JG 2, JG 54, JG 7
Stanowiska	dowódca II./JG 54
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	pilot cywilny
Odznaczenia

Erich Rudorffer (ur. 1 listopada 1917 w Zwochau w Cesarstwie Niemieckim, zm. 8 kwietnia 2016 w Bad Schwartau^[1]) – niemiecki as myśliwski z okresu II wojny światowej, major. Znajduje się na siódmym miejscu listy pilotów z największą liczbą zestrzeleń. Rudorffer zgłosił łącznie 224 zestrzelenia^[2], walcząc na wszystkich głównych niemieckich teatrach wojennych, w tym w Europie (m.in. Polska), na Morzu Śródziemnym i Froncie Wschodnim. Podczas wojny uczestniczył w ponad 1000 misjach bojowych, stoczył ponad 300 walk powietrznych, był zestrzeliwany przez artylerię przeciwlotniczą i myśliwce wroga 16 razy^[3], musiał skakać na spadochronie 9 razy. Wśród jego 224 zestrzeleń znajduje się 58 samolotów szturmowych Ił-2. Po tym jak w październiku 2009 zmarł Günther Rall, Rudorffer stał się pierwszym spośród żyjących asów myśliwskich pod kątem liczby potwierdzonych zestrzeleń.

Odznaczenia

• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami
  • Krzyż Rycerski – 1 maja 1941
  • Liście Dębu (nr 447) – 11 kwietnia 1944
  • Miecze (nr 126) – 26 stycznia 1945
• Krzyż Niemiecki w Złocie – 9 grudnia 1941
• Krzyż Żelazny I Klasy
• Krzyż Żelazny II Klasy
• Czarna Odznaka za Rany
• Złota odznaka pilota frontowego Luftwaffe z liczbą "1000"
• Odznaka pilota-obserwatora Luftwaffe
• Puchar Honorowy Luftwaffe – 20 października 1940
• Wymieniony raz we wspomnieniach imiennych Wehrmachtbericht – 30 października 1944
• Order Krzyża Wolności II Klasy – Finlandia

Zobacz też

• lista niemieckich asów myśliwskich z okresu II wojny światowej latających na samolotach odrzutowych

Przypisy

Bibliografia

• Berger, Florian (1999). Mit Eichenlaub und Schwertern. Die höchstdekorierten Soldaten des Zweiten Weltkrieges. Selbstverlag Florian Berger.
• Fellgiebel, Walther-Peer (2000). Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939-1945. Podzun-Pallas. ISBN 3-7909-0284-5.
• Musciano, Walter A (1995). Die berühmten Me 109 und ihre Piloten. Weltbild Verlag GmbH.
• Obermaier, Ernst (1989). Die Ritterkreuzträger der Luftwaffe Jagdflieger 1939 - 1945 (w języku niemieckim). Mainz, Germany: Verlag Dieter Hoffmann. ISBN 3-87341-065-6.
• Patzwall, Klaus D. and Scherzer, Veit (2001). Das Deutsche Kreuz 1941 - 1945 Geschichte und Inhaber Band II. Norderstedt, Germany: Verlag Klaus D. Patzwall. ISBN 3-931533-45-X.
• Schaulen, Fritjof (2005). Eichenlaubträger 1940 - 1945 Zeitgeschichte in Farbe III Radusch - Zwernemann (w języku niemieckim). Selent, Germany: Pour le Mérite. ISBN 3-932381-22-X.
• Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives (w języku niemieckim). Jena, Germany: Scherzers Miltaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2.
• Sprick, Mike (1996). Luftwaffe Fighter Aces: The Jagdflieger and their combat tactics and techniques. Ivy Books, 1996.
• Williamson, Gordon (2006). Knight's Cross, Oak-Leaves and Swords Recipients 1941-45. Osprey Publishing Ltd. ISBN 1-84176-643-7.

Linki zewnętrzne

• Jagdgeschwader 54. [dostęp 2010-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 marca 2010)].
• Aces of the Luftwaffe: Erich Rudorffer (lista zwycięstw).. [dostęp 2010-01-16]. (ang.).
• Erich Rudorffer (sylwetka).. das-ritterkreuz.de. [dostęp 2010-10-18]. (niem.).