Ericsson

Ten artykuł należy dopracować: → treść artykułu należy opracować w taki sposób, aby nie była polonocentryczna, Należy napisać historię i działalność całej firmy, a nie tylko historię działalności w Polsce. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ericsson AB

Siedziba Ericsson AB w Sztokholmie
Państwo	Szwecja
Siedziba	Kista, Sztokholm
Data założenia	1876
Forma prawna	spółka akcyjna
Giełda	NASDAQ: ERIC
Położenie na mapie regionu Sztokholm Siedziba Ericsson AB
Położenie na mapie Szwecji Siedziba Ericsson AB
59°24′17,2000″N 17°57′19,8000″E/59,404778 17,955500
Strona internetowa

Ericsson AB – szwedzkie przedsiębiorstwo o zasięgu globalnym, założone w 1876 roku w Sztokholmie przez Larsa Magnusa Ericssona. Ericsson jest dostawcą usług i infrastruktury dla operatorów telekomunikacyjnych. W skład produktów przedsiębiorstwa wchodzą: infrastruktura sieci stałych i mobilnych, internet szerokopasmowy oraz rozwiązania multimedialne. Firma Ericsson działa w 175 krajach. W 2008 roku ponad 75 000 pracowników wygenerowało dochód wysokości 32,2 miliarda USD (209 miliardów SEK). Firma jest obecna na giełdach OMX Nordic Exchange Stockholm i NASDAQ. Ericsson zarządza sieciami, które służą 195 milionom użytkowników. Ericsson posiada ok. 37 000 patentów^[1]. Ericsson posiada w Polsce biura w między innymi w Warszawie, Gdańsku i Poznaniu oraz dwa centra badawczo-rozwojowe w Łodzi i Krakowie, zatrudnia około 2300 inżynierów^[2].

W Polsce pierwsza centrala tego producenta została uruchomiona w Warszawie w 1904 roku.

Historia

Zdjęcie grupowe pracowników obsługi technicznej centrali telefonicznej, ok. 1900 roku (fot. Ericsson)

Produkty firmy Ericsson były dostępne w Polsce już w 1901 roku^[3].

Stare zdjęcia Warszawy, wykonane przez pracowników firmy Ericsson, były inspiracją dla wnętrz restauracji „Kom” Katarzyny Figury^[3].

Kalendarium obecności w Polsce

Jeden z pierwszych, drewniany telefon Ericsson, wyprodukowany przez Ericsson Telephone Co. Ltd., z Nottingham, w Anglii. Obecnie w kolekcji Muzeum Nauki w Birmingham.

• 1904 Uruchomienie pierwszej centrali firmy Ericsson przy ulicy Zielnej w Warszawie.
• 1918 Po zakończeniu I wojny światowej, Towarzystwo Akcyjne Telefonów Cedergrena odzyskuje kontrolę nad warszawską siecią telefoniczną. Firmy SAT i LM Ericsson łączą się; powstaje Almanna Telefon AB LM Ericsson i przejmuje prawa do spółki Telefon AB Cedergren. Odtąd spółka „Cedergren” utożsamiana jest z firmą Ericsson
• 1922 Ericsson, wraz z rządem polskim, został współzałożycielem Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej (PAST).
• 1924 Ericsson stworzył Polską Akcyjną Spółkę Elektryczną (PASE). Z początku zajmowała się ona odsprzedażą sprzętu telefonicznego, a od 1928 r. także jego produkcją na terenie Polski. Pierwszy warsztat teletechniczny otwarto w Warszawie przy ul. Mokotowskiej 60. Aby podołać wzmożonemu popytowi, w 1932 r. PASE otwarło produkcję w fabryce w Wełnowcu (Katowice). Ericsson produkował także artykuły elektrotechniczne, urządzenia elektryczne oraz kontrolne, m.in. używane w sygnalizacji kolejowej.
• 1938 Ostatnia przedwojenna inwestycja w Polsce – uruchomienie fabryki w Radomiu.
• 1944 Powstanie warszawskie. Powstańcy zdobyli gmach PASTy. 20 sierpnia 1944 stało się symbolem sukcesu powstańczego.
• 1946 Okres powojenny wiązał się z ograniczeniem obecności firmy Ericsson w Polsce. Nacjonalizacja PAST i fabryki w Radomiu. Mimo to Ericsson wciąż był w Polsce obecny.
• 1948 Otwarcie Biura Informacji Technicznej Ericsson w Warszawie.
• 1950-1960 Ericsson dostarczył urządzenia telekomunikacyjne do central w Krakowie i Łodzi.
• 1971 Podpisanie umowy licencyjnej na nowy system sygnalizacji kolejowej.
• 1992 W nowych warunkach demokratycznej Polski i gospodarki rynkowej powstała spółka Schrack Ericsson.
• 1994 Powstała spółka joint-venture Ericsson Unimor (radiolinie dla wojska i zasilacze dla telekomunikacji). Ericsson podpisał z PTK Centertel umowę i zbudował sieć NMT (jako jeden z dwóch dostawców): pierwszą sieć telefonii komórkowej w Polsce (zrealizowaną przez Schrak-Ericsson Sp. z o.o.).
• 1995 Rejestracja Ericsson Sp. z o.o., będącej w 100% własnością Telefonaktiebolaget LM Ericsson.
• 1996 Podpisanie kontraktu na budowę sieci komórkowej GSM dla Polskiej Telefonii Cyfrowej.
• 1999 Ericsson podpisał kontrakt na rozbudowę sieci telefonii komórkowej Era GSM. Wraz z Netia Telecom rozpoczął realizację ogólnopolskiej wielousługowej sieci IP, a firmie Internet Data Systems dostarczył serwery dostępowe typu Tigris.
• 2000 Ericsson wybrany został przez PTK Centertel na dostawcę infrastruktury GSM. Rozwijał współpracę z polskimi firmami w zakresie rozwoju dostarczania i obsługi szybkich sieci teleinformatycznych, sieci transmisji danych, rozwiązań głosowych na platformach tradycyjnych i konwergentnych oraz kompletnych rozwiązań z zakresu CTI.
• 2002 Firmy Ericsson i Polkomtel S.A. operator sieci Plus podpisały umowę na dostawę, instalację, uruchomienie oraz serwisowanie sprzętu telekomunikacyjnego.
• 2003 Ericsson podpisał z firmą Netia umowę na rozbudowę sieci IP oraz wdraża w TPSA system nadzoru wydarzeń kryzysowych w sieci POLPAK-T.
• 2004 Podpisanie umowy z Polską Telefonią Cyfrową na dostarczenie usługi streaming, dzięki zastosowaniu nowej technologii EDGE.
• 2004 Ericsson podpisał z firmą Polkomtel S.A. umowę na dostarczenie infrastruktury 2G/3G (GSM, UMTS).
• 2005 Ericsson podpisał z Polską Telefonią Cyfrową kontrakt na dostawę systemu 3G.
• 2006 Ericsson podpisał umowę z Netią na usługi z zakresu Managed Services: utrzymanie i zarządzanie siecią.
• 2006 Ericsson podpisał umowę z Polkomtelem na usługi z zakresu managed services: turnkey.
• 2007 Ericsson dostarczył HSDPA firmie PTC.
• 2007 Ericsson dostarczył system IMT Telekomunikacji Polskiej.
• 2007 Ericsson dostarczył operatorowi P4 rozwiązanie do badania jakości i wydajności sieci 3G.
• 2007 Ericsson dostarczył HSPA operatorom Polkomtel i PTC.
• 2008 Ericsson wdrożył Mobile Softswitch (Centrala Operatorska) dla firmy PTC.
• 2008 Ericsson otworzył Global Service Delivery Center w Polsce.
• 2010 Przedłużenie umowy Managed Services z firmą Netia.
• 2010 Ericsson zmodernizował sieć 3G w Warszawie dla firmy PTC.
• 2011 Ericsson zamknął Global Service Delivery Center w Polsce i przeniósł go do Indii.
• 2010 Ericsson podpisał kontrakt na wdrożenie platform IMS w Polkomtel.
• 2011 Ericsson zmodernizował sieć transmisyjną dla technologii IP dla firmy PTC.
• 2012 Ericsson podpisał kontrakt z Polkomtelem i Aero2 na rozbudowę zasięgu sieci WCDMA i LTE.
• 2012 Rozszerzenie umowy Managed Services z firmą Netia
• 2014 Testy usługi LTE Broadcast dla Polkomtela w trakcie Mistrzostw Świata w piłce siatkowej mężczyzn.
• 2015 Transformacja OSS dla Orange Polska.
• 2015 Wdrożenie platformy usługowej wraz z infrastrukturą WiFi na stadionie Legii Warszawa
• 2016 Przejęcie udziałów i działalności firmy Ericpol w Polsce i na Ukrainie.
• 2016 Ericsson podpisał umowę z UPC Polska na serwis i utrzymanie sieci operatora telewizji kablowej.

Historyczne siedziby

Budynek PAST – Budynek centrali telefonicznej przy ul. Zielnej 37 i 39 (fot. Ericsson)

Wnętrza centrali telefonicznej przy Zielnej projektu Ragnara Östberga (fot. Ericsson)

Siedziba firmy Ericsson w Warszawie przy ulicy Konstruktorskiej 12

Pierwsza centrala firmy Ericsson została uruchomiona w 1904 roku przy ulicy Zielnej w Warszawie. Na decyzję dotyczącą zbudowania siedziby wpłynęło pozwolenie na przebudowę sieci telefonów Bella na system stacji centralnej, które H.T. Cedergren uzyskał w 1902 roku. Budowę rozpoczęto w 1903 roku, ukończono zaś jesienią następnego roku. 16 listopada 1904 r. uroczyście otwarto tę placówkę. Za projekt budynku odpowiadał jeden z profesorów Politechniki Sztokholmskiej – Izaak Gustaw Clason. W Warszawie nad budową czuwał stołeczny architekt Bronisław Brochwicz-Rogóyski.

Znaczny wzrost liczby telefonów skłonił właścicieli firmy do rozbudowy siedziby, która miała miejsce w latach 1908–1910. Nowy budynek zbudowano nieopodal, na specjalnie zakupionej w tym celu parceli przy Zielnej 39. PAST-a uznawana jest za pierwszy warszawski wieżowiec. Podobnie jak w przypadku poprzedniej budowli, korzystano z usług sprawdzonych architektów – budynek zaprojektował Clason, a na miejscu Brochwicz-Rogóyski czuwał nad realizacją projektu.

PAST-a, podczas II wojny światowej, pełniła ważną funkcję strategiczną. Z ostatniego piętra wieżowca widać było całe centrum Warszawy. W 1944 wciąż znajdował się w czołówce wysokościowców – był drugim co do wielkości budynkiem w Śródmieściu. Dodatkowo była to międzynarodowa centrala telefoniczna. Dlatego też Niemcy zamienili to miejsce w prawdziwą twierdzę. Na początku powstania warszawskiego budynek jeszcze umocniono.

Pierwsze dwa ataki powstańców skończyły się niepowodzeniem. Dopiero trzecia próba szturmu okazała się skuteczna. Powstańcy musieli zdobywać każdą kondygnację po kolei. Bitwa o PAST-ę zakończyła się 21 sierpnia 1944 roku. Podczas ataku zginęło 36 Niemców, 115 trafiło do niewoli. Zdobycie PASTY-y uznaje się za jeden z największych powstańczych sukcesów.

Pracownica Biura Numerów w centrali przy Zielnej w Warszawie, zdjęcie z 1908 roku (fot. Ericsson)

Telefonistki

Główna sala centrali telefonicznej przy ulicy Zielnej 37. Warszawa, ok. 1908 roku (fot. Ericsson)

Ericsson był jedną z pierwszych firm w Polsce, która zatrudniała kobiety^[3]. Posada telefonistki zapewniała godziwe zarobki i stanowiła awans społeczny dla kobiet. Zwłaszcza że do tej pory, szczególnie te niezamożne, mogły się ubiegać co najwyżej o posadę guwernantki. Firma prowadziła ostrą selekcję. Szukano kobiet znających język rosyjski, niezamężnych i bezdzietnych. Potencjalna telefonistka musiała dostarczyć listy referencyjne. Dane z 1906 roku mówią o 171 zatrudnionych telefonistkach. Kobiety pracowały siedem godzin: po pierwszych trzech godzinach pracy następowała trzygodzinna przerwa.

W budynku znajdowało się specjalne pomieszczenie do spędzania czasu wolnego tzw. „Klub Panien telefonistek”. Znajdowała się tam kuchnia, bufet, sala jadalna i sala gościnna. Wewnątrz stało też pianino. Do dyspozycji telefonistek pozostawała również szatnia z numerowanymi szafkami zamykanymi na klucz oraz sypialnia.

5% miesięcznych dochodów telefonistki odkładano w tzw. Kasie Przezorności. Po odejściu z pracy były one wypłacane w formie emerytury. Kobiety miały swojego przedstawiciela w zarządzie – była nim ich aktualna kierowniczka.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Ericsson AB (ang.)
• Lokalna strona internetowa firmy Ericsson w Polsce