Erifyle

Erifyle
Ἐριφύλη
Ilustracja
Polinik przekupujący Erifyle naszyjnikiem Harmonii, malowidło w stylu czerwonofigurowym na ojnochoe, ok. 450–440 p.n.e., zbiory Luwru
Występowanie

mitologia grecka

Rodzina
Ojciec

Talaos

Mąż

Amfiaraos

Rodzeństwo

Adrastos

Dzieci

Amfilochos, Alkmeon

Erifyle, Eryfila (gr. Ἐριφύλη) – postać w mitologii greckiej, związana z podaniem o wyprawie Siedmiu przeciw Tebom.

Była córką Talaosa[1][2] i siostrą króla Argos Adrastosa[1][2][3]. Wydana została za mąż za wieszczka Amfiaraosa[1][3]. Ponieważ Adrastos często kłócił się ze szwagrem, obaj zobowiązali się, że w sytuacjach wątpliwych będą odwoływać się o rozstrzygnięcie do Erifyle[1][3]. Po objęciu tronu Teb przez Polinika, Erifyle została przekupiona przez jego rywala Eteoklesa szatą i naszyjnikiem należącym do Harmonii, namawiając męża, by wziął udział w wyprawie Siedmiu wodzów[1][2][3]. Po śmierci Amfiaraosa, przekupiona tym razem przez Tersandrosa, namówiła do udziału w wyprawie Epigonów swoich synów, Amfilochosa i Alkmeona[1][3]. Po powrocie z wyprawy synowie zabili przekupną matkę, składając odebrany jej naszyjnik Harmonii w świątyni Apollona w Delfach[1][3].

Jej imię stało się w tradycji antycznej symbolem przekupstwa i chciwości[2][3].

Drzewo genealogiczne Erifyle[4][5]

Polybos
 
 
Lysimache lub Lysianassa
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Talaos
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
MekisteusPartenopajosAdrastosAristomachosPronaksErifyle

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 88. ISBN 978-83-04-04673-3.
  2. ↑ a b c d Vojtech Zamarovský: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 136–137. ISBN 83-7183-239-7.
  3. ↑ a b c d e f g Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 2001, s. 91–92. ISBN 83-7132-526-6.
  4. ↑ Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 295. ISBN 978-83-04-04673-3.
  5. ↑ Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. tabl 1. ISBN 978-83-04-04673-3.

Media użyte na tej stronie