Erik Johan Stagnelius

Erik Johan Stagnelius

Data i miejsce urodzenia	14 października 1793 Gärdslösa, Olandia
Data i miejsce śmierci	3 kwietnia 1823 Sztokholm
Narodowość	szwedzka
Język	szwedzki
Alma Mater	Uniwersytet w Uppsali
Dziedzina sztuki	poezja
Epoka	romantyzm

Erik Johan Stagnelius (ur. 14 października 1793 w miejscowości Gärdslösa na Olandii, zm. 3 kwietnia 1823 w Sztokholmie) – szwedzki poeta i dramaturg.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość spędził głównie na Olandii. Był uczony przez prywatnych nauczycieli i dokształcał się sam dzięki bibliotece swojego ojca, który był duchownym. Później studiował na Uniwersytecie w Uppsali, po ukończeniu którego został urzędnikiem cywilnym w Sztokholmie. Zarówno jego dzieła, jak i życie, odzwierciedlały konflikt między silnymi impulsami erotycznymi a radykalnie ascetycznym stanowiskiem religijnym. Walka między ideałem duchowym a zmysłowością była naczelnym motywem jego poezji. Nie był związany z ruchem romantycznym, za życia był mało znanym twórcą. W 1821 wydał zbiór wierszy Liljor i Saron (Lilie w Saronie). Za życia opublikował też poemat epicki Wladimir den store (Włodzimierz Wielki, 1817) i dramaty Martyrerna (1821, Męczennicy) i Backanterna (Bachantki, 1822). Pośmiertnie w latach 1824–1826 zostały wydane jego Samlade skrifter (Pisma zebrane), dzięki którym uznano go za jednego z najwybitniejszych szwedzkich romantyków.

Bibliografia

• Stagnelius Erik Johan, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-08-04] .