Erik Lundin

Erik Lundin

Państwo	Szwecja
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1904 Sztokholm
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 1988 Sztokholm
Tytuł szachowy	arcymistrz (1983)
Szwedzcy arcymistrzowie szachowi

Erik Lundin (ur. 2 lipca 1904 w Sztokholmie, zm. 5 grudnia 1988 tamże) – szwedzki szachista, arcymistrz od 1983 roku.

Kariera szachowa

Należy do grona najwybitniejszych szwedzkich szachistów. Pomiędzy 1930, a 1960 dziewięciokrotnie reprezentował swój kraj na szachowych olimpiadach, zdobywając 4 medale: 2 drużynowe (srebrny – 1935 i brązowy – 1933) oraz 2 indywidualne (złoty – 1933, za uzyskany wynik na III szachownicy i brązowy – 1939, na szachownicy II). Łącznie rozegrał 143 olimpijskie partie, w których zdobył 88½ pkt^[1]. Siedmiokrotnie zdobył tytuł indywidualnego mistrza Szwecji, w latach 1941, 1942, 1945, 1946, 1960, 1961 i 1964^[2]. W 1948 roku wziął udział w pierwszym turnieju międzystrefowym rozegranym w Saltsjöbaden, zajął w nim jednak ostatnie XX miejsce^[3].

Z powodzeniem wystąpił w wielu międzynarodowych turniejach, m.in.:

• 1928 – Oslo (I miejsce), Sztokholm (II-II m. wraz z Richardem Rétim),
• 1929 – Göteborg, (mistrzostwa krajów nordyckich, II m.), Västerås (III m.),
• 1931 – Göteborg (I-III m. wraz z Salomonem Flohrem i Gösta Stoltzem),
• 1932 – Karlskrona (I-II m. wraz z Gideonem Ståhlbergiem),
• 1934 – Sztokholm (I m.), Kopenhaga (mistrzostwa krajów nordyckich, II m. za Aronem Nimzowitschem),
• 1935 – Örebro (II m. za Aleksandrem Alechinem)
• 1936 – Margate (IV m.), Ostenda (I m.), Helsinki (mistrzostwa krajów nordyckich, I m.)
• 1937 – Kopenhaga (mistrzostwa krajów nordyckich, I m.)
• 1938 – Kalmar (I m.), Örebro (mistrzostwa krajów nordyckich, II-III m. wraz z Henrikiem Carlssonem),
• 1939 – Oslo (mistrzostwa krajów nordyckich, I-II m. wraz z Gideonem Ståhlbergiem),
• 1941 – Monachium (II-III m. wraz z Aleksandrem Alechinem)
• 1942 – Sztokholm (III-IV m.)
• 1948 – Bad Gastein (I m.)
• 1951 – Wiedeń (II m. za Mosze Czerniakiem),
• 1952 – Zurych (I m.)

W 1933 r. pokonał 3½–2½ Rudolfa Spielmanna w meczu rozegranym w Sztokholmie. W 1950 r. otrzymał tytuł mistrza międzynarodowego, natomiast w 1983 r. Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu, za wcześniejsze osiągnięcia, honorowy tytuł arcymistrza.

Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w grudniu 1946 r., zajmował wówczas 18. miejsce na świecie^[4].

Przypisy

Bibliografia

• W. Litmanowicz, J.Giżycki, Szachy od A do Z, tom I, Warszawa 1986, str. 542
• ChessBase Megabase 2008
• Erik Lundin till minne. schack.se. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-20)]. (szw.)

Linki zewnętrzne

• Erik Lundin – wybrane partie szachowe (ang.)