Eriszum II
Eriszum II, Eriszu II – władca miasta-państwa Aszur, syn i następca Naram-Sina; w Asyryjskiej liście królów wymieniony jako 38. władca Asyrii[1]. Dokładna długość jego panowania nie jest znana, ale wiadomo, iż wynosić ona musiała od 7 do 27 lat[2]. Eriszum II rządził do 1809 r. p.n.e.[2][3], kiedy to - jak podaje Asyryjska lista królów - odsunięty został od władzy przez Szamszi-Adada I[1].
Imię
Akadyjskie imię tego władcy, brzmiące Ērišu(m)[1][4], uważane jest za nominalizację formy czasownikowej ēriš, znaczącej „on zapragnął” (ang. „he has desired”), bądź też tłumaczone jest jako „upragniony” (ang. „desired”)[5]. W transliteracji z pisma klinowego zapisywane ono było w formie me-ri-šu: [me]-ri-šu w kopii B (Khorsabad List) Asyryjskiej listy królów[1][4], me-ri-šu w kopii C (SDAS List) Asyryjskiej listy królów (przy opisie podboju Szamszi-Adada I)[1][4] i [me-r]i-šu we fragmencie wersji alternatywnej tej listy (tekst KAV 14)[4][6].
Dynastia
Eriszum II jest dziewiątym i ostatnim znanym władcą Aszur należącym do tzw. „dynastii Puzur-Aszura I”. Jego przynależność do tej dynastii potwierdza Asyryjska lista królów, gdzie przedstawiany jest on jako „Eriszum, syn Naram-Sina”[1]. Kres rządom Eriszuma II i jego dynastii położył Szamszi-Adad I, który – zgodnie z przekazem Asyryjskiej listy królów – odsunął Eriszuma II od władzy i samemu zasiadł na tronie miasta-państwa Aszur[1].
władcy z dynastii Puzur-Aszura I | pokrewieństwo | lata panowania według Veenhofa[3] | lata panowania według Barjamovica, Hertela i Larsena[2] | uwagi |
---|---|---|---|---|
Puzur-Aszur I | – | początek XX w. p.n.e. | początek XX w. p.n.e. | najprawdopodobniej założyciel dynastii |
Szalim-ahum | syn Puzur-Aszura I | początek XX w. p.n.e. | początek XX w. p.n.e. | we własnej inskrypcji nazywa siebie „synem Puzur-Aszura”[7] |
Ilu-szuma | syn Szalim-ahuma | ?-1974 p.n.e. | ?-1971 p.n.e. | we własnej inskrypcji nazywa siebie „synem Szalim-ahuma”[8] |
Eriszum I | syn Ilu-szumy | 1974-1935 p.n.e. | 1972-1933 p.n.e. | we własnych inskrypcjach nazywa siebie „synem Ilu-szumy”[9] |
Ikunum | syn Eriszuma I | 1934-1921 p.n.e. | 1932-1918 p.n.e. | we własnej inskrypcji nazywa siebie „synem Eriszuma”[10] |
Sargon I | syn Ikunuma | 1920-1881 p.n.e. | 1917-1878 p.n.e. | we własnej inskrypcji nazywa siebie „synem Ikunuma”[11] |
Puzur-Aszur II | syn Sargona I | 1880-1873 p.n.e. | 1877-1870 p.n.e. | nazywany „synem Sargona” w Asyryjskiej liście królów[1] |
Naram-Sin | syn Puzur-Aszura II | 1872-1829/1819 p.n.e. | 1869-? p.n.e. | nazywany „synem Puzur-Aszura” w Asyryjskiej liście królów[1] |
Eriszum II | syn Naram-Sina | 1828/1818-1809 p.n.e. | ?-1809 p.n.e. | nazywany „synem Naram-Sina” w Asyryjskiej liście królów[1] |
Długość i lata panowania
Długość panowania Eriszuma II podana była pierwotnie w Asyryjskiej liście królów, ale zachowane jej kopie A i B są niestety uszkodzone w tym właśnie miejscu[1]. Ustalenie przybliżonej długości panowania tego władcy stało się możliwe dzięki odnalezieniu w Kültepe (starożytne Kanesz) listy asyryjskich eponimów (tzw. lista eponimów z Kültepe, ang. Kültepe Eponym List, w skrócie KEL), co pozwoliło w dużej mierze zrekonstruować chronologię okresu staroasyryjskiego[2]. W oparciu o informacje pochodzące z listy eponimów z Kültepe (KEL) oraz kroniki eponimów z Mari (ang. Mari Eponym List, w skrócie MEL), w korelacji z informacjami pochodzącymi z Asyryjskiej listy królów Veenhof wyliczył, iż Naram-Sin i jego syn Eriszum II panować musieli łącznie przez 64 lata, od 1872 do 1809 r. p.n.e.[3] Jego zdaniem Naram-Sin panował najprawdopodobniej przez 44 (1872-1829 p.n.e.) lub 54 lata (1872-1819 p.n.e.), podczas gdy jego następca Eriszum II odpowiednio przez 20 (1828-1809 p.n.e.) lub 10 lat (1818-1809 p.n.e.)[3]. Z kolei Barjamovic, Hertel i Larsen, w swej poprawionej liście eponimów (ang. Revised Eponym List, w skrócie REL), zaproponowali 61-letni okres panowania Naram-Sina i Eriszuma II, trwający od 1869 do 1809 r. p.n.e.[2] W okresie tym urząd swój sprawować miało 61 urzędników limmu (eponimów): pierwszych 34 przyporządkowanych zostało Naram-Sinowi, natomiast ostatnich 7 Eriszumowi II[2]. Co do pozostałych 20 istnieją wątpliwości: mogli oni sprawować swój urząd bądź za panowania Naram-Sina, bądź za panowania Eriszuma II[2]. Tym samym długość panowania Naram-Sina wynosić musiała od 34 do 54 lat (34 + od 0 do 20 lat), natomiast Eriszuma II odpowiednio od 7 do 27 lat (7 + od 0 do 20 lat)[2].
Panowanie
Eriszum II pozostaje bardzo słabo poznanym władcą, gdyż jak dotychczas nie odnaleziono żadnych jego inskrypcji[12]. Większość informacji o nim pochodzi z Asyryjskiej listy królów, która przedstawia go jako 38 władcę asyryjskiego, syna i następcę Naram-Sina[1]. Wspomniany jest on również w ustępie opisującym dojście Szamszi-Adada I do władzy w Aszur:
- „[Szam]szi-Adad, syn Ila-kabkabi, udał się [do Babilo]nii (Karduniasz) [za] rządów Naram-Sina. Za eponimatu Ibni-Adada [Szamszi]-Adad [wyruszył] z Babilonii (Karduniasz). Zajął miasto Ekallatum. Przez 3 lata pozostawał w Ekallatum. Za eponimatu Atamar-Isztara Szamszi-Adad wyruszył z Ekallatum (do Aszur). Usunął z tronu Eriszuma, syna Naram-Sina. (Sam) zasiadł na tronie i panował przez 33 lata”[1].
Imię Eriszuma II wymienia też tekst KAV 14, będący fragmentem wersji alternatywnej Asyryjskiej listy królów[6]. W nim imię tego władcy zapisane jest po imieniu Naram-Sina i przed imieniem Szamszi-Adada I[6].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m A.K. Grayson, Königslisten ... , s. 105-106.
- ↑ a b c d e f g h Old Assyrian limmu lists (ang.). cdli.ox.ac.uk. [dostęp 2018-08-29].
- ↑ a b c d K.R. Veenhof, J. Eidem, Mesopotamia. The Old Assyrian ..., s. 29
- ↑ a b c d E. Frahm, Ērišu, w: Radner K. (red.), The Prosopography ... , s. 404.
- ↑ patrz tłumaczenie imienia w haśle Erišu or Erešu (person), w: Assyrian empire builders - People, gods and places (ang.). ucl.ac.uk. [dostęp 2014-10-16].
- ↑ a b c A.K. Grayson, Königslisten ... , s. 115.
- ↑ A.K. Grayson, Assyrian Rulers..., s. 14.
- ↑ A.K. Grayson, Assyrian Rulers..., s. 17.
- ↑ A.K. Grayson, Assyrian Rulers..., s. 19.
- ↑ A.K. Grayson, Assyrian Rulers..., s. 41.
- ↑ A.K. Grayson, Assyrian Rulers..., s. 46.
- ↑ K.R. Veenhof, J. Eidem, Mesopotamia. The Old Assyrian ..., s. 134.
Bibliografia
- E. Frahm, Ērišu, w: Radner K. (red.), The Prosopography of the Neo-Assyrian Empire, t. 1/II (B-G), 1999, s. 404-405.
- A.K. Grayson, Assyrian Rulers of the Third and Second Millennia BC (to 1115 BC), tom I z serii The Royal Inscriptions of Mesopotamia. Assyrian Periods (RIMA 1), University of Toronto Press 2002.
- A.K. Grayson, Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s. 86-135.
- K.R. Veenhof, J. Eidem, Mesopotamia. The Old Assyrian Period, Academic Press Fribourg 2008.
Media użyte na tej stronie
Stier in Fassade m, Tür k, Nr. 1 Palast Sargon II in Dur Scharrukin – Zeichnung Flandin Pl 45