Ermanno Olmi
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 lipca 1931 Bergamo |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 maja 2018 Asiago |
| Zawód | reżyser scenarzysta producent |
| Współmałżonek | Loredana Detto (od 28.02.1963 do 07.05.2018; jego śmierć) – 3 dzieci |
| Lata aktywności | 1953–2017 |
| Odznaczenia | |
    | |
Ermanno Olmi (ur. 24 lipca 1931 w Bergamo, zm. 5 maja 2018 w Asiago[1][2]) – włoski reżyser, scenarzysta, operator, montażysta i producent filmowy. Laureat wielu nagród filmowych, m.in. Złotej Palmy na 31. MFF w Cannes za film Drzewo na saboty (1978) oraz Złotego Lwa na 45. MFF w Wenecji za film Legenda o świętym pijaku (1988).
Życiorys
Przyszedł na świat w Bergamo, skąd jego rodzina przeprowadziła się wkrótce do Treviglio. Obydwie miejscowości znajdują się na północy Włoch, w regionie Lombardia, w którym Olmi nakręcił większość swoich filmów. Wychował się w tradycyjnej rodzinie katolickiej (ojciec zginął w czasie II wojny światowej) i stąd jego filmy nasycone są duchem chrześcijaństwa.
Swoją żonę Loredanę Detto poznał na planie jednego ze swoich pierwszych filmów, Posada (1961). Detto zagrała w nim główną rolę Antonietty Masetti. Para doczekała się trojga dzieci i jest razem już od ponad 50 lat.
Styl filmowy
Jego styl filmowy wywodzi się z tradycji włoskiego neorealizmu, a właściwie z niejakiej opozycji w stosunku do niego, gdyż Olmi obsadzał w swych filmach amatorów w naturalnych wnętrzach i plenerach, a nie aktorów profesjonalnych, jak zwykle robili to neorealiści. Charakterystyczne dla twórczości Olmiego są długie, powolne ujęcia. Jego filmy przeważnie mają także zacięcie społeczne – reżyser był zawsze wrażliwy na krzywdę ludzką. Głęboka wiara i nauka Kościoła katolickiego również odcisnęły trwały wpływ na jego twórczość.
Filmografia
reżyser
- 1959: Czas się zatrzymał (Il tempo si è fermato)
- 1961: Posada (Il posto)
- 1963: Narzeczeni (I fidanzati)
- 1965: I przyszedł człowiek (E venne un uomo)
- 1967: Racconti di giovani amori
- 1968: Fatalny dzień (Un certo giorno)
- 1970: Zbieracze (I recuperanti) – telewizyjny
- 1971: Latem (Durante l’estate)
- 1974: La circostanza
- 1978: Drzewo na saboty (L’albero degli zoccoli)
- 1983: Camminacammina
- 1987: Niech żyje czcigodna pani! (Lunga vita alla signora!)
- 1988: Legenda o świętym pijaku (La leggenda del santo bevitore)
- 1993: Tajemnica starego lasu (Il segreto del bosco vecchio)
- 1994: Genezis – od stworzenia do potopu (Genesi: La creazione e il diluvio)
- 2001: Rzemiosło wojenne (Il mestiere delle armi)
- 2003: Śpiewając za parawanami (Cantando dietro i paraventi)
- 2005: Bilety (Tickets) – nowela
- 2007: Sto gwoździ (Centochiodi)
- 2009: Matka Ziemia (Terra madre) – dokumentalny
- 2011: Wioska z kartonu (Il villaggio di cartone)
- 2014: I znów zazielenią się łąki (Torneranno i prati)
- 2017: Vedete, sono uno i voi
Odznaczenia
- Order Zasługi Republiki Włoskiej:
- Medaglia d’oro ai benemeriti della cultura e dell’arte (Złoty Medal Zasługi dla Kultury i Sztuki) – 2004[6]
Nagrody
- Nagroda na MFF w Wenecji Nagroda Włoskich Krytyków Filmowych: 1961: Posada
- David di Donatello Najlepszy reżyser: 1962: Posada
- Nagroda Katolickiego Biura Filmowego Nagroda Katolickiego Biura Filmowego (OCIC) za Najlepszy film: 1963: Narzeczeni
- Nagroda na MFF w San Sebastián Wyróżnienie Specjalne: 1974: La circostanza
- Nagroda BAFTA Nagroda im. Roberta Flaherty’ego za Najlepszy film dokumentalny: 1978: Drzewo na saboty
- Cezar Najlepszy film zagraniczny: 1979: Drzewo na saboty
- Nagroda na MFF w Cannes Złota Palma: 1978: Drzewo na saboty
- Nagroda BAFTA Nagroda im. Roberta Flaherty’ego za Najlepszy film dokumentalny: 1978: Drzewo na saboty
- Nagroda na MFF w Wenecji Srebrny Lew za Najlepszy scenariusz: 1987: Niech żyje czcigodna pani!
- Międzynarodowa Federacja Krytyków Filmowych Nagroda Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI): 1987: Niech żyje czcigodna pani!
- Nagroda na MFF w Wenecji Złoty Lew: 1988: Legenda o świętym pijaku
- David di Donatello Najlepszy reżyser: 1989: Legenda o świętym pijaku
- David di Donatello Najlepszy film: Najlepszy reżyser: Najlepszy scenariusz: 2002: Rzemiosło wojenne
Przypisy
- ↑ Roberto Nepoti: È morto Ermanno Olmi, addio al visionario, imprevedibile regista del nostro cinema (wł.). repubblica.it, 2018-05-07. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-07)].
- ↑ John Francis Lane: Ermanno Olmi obituary (ang.). theguardian.com, 2018-05-07. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-07)].
- ↑ Olmi Sig. Ermanno – Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). [dostęp 2018-05-09].
- ↑ Olmi Sig. Ermanno – Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it. [dostęp 2018-05-09].
- ↑ Olmi Sig. Ermanno – Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it. [dostęp 2018-05-09].
- ↑ Olmi Ermanno – Medaglia d’oro ai benemeriti della cultura e dell’arte (wł.). quirinale.it. [dostęp 2018-05-09].
Linki zewnętrzne
- Ermanno Olmi w bazie Filmweb
- Ermanno Olmi w bazie IMDb (ang.)
- Ermanno Olmi w bazie Notable Names Database (ang.)
| 1959-70 | |
|---|---|
| 1971-90 |
|
| 1991-2017 |
- ISNI: 0000 0001 1455 9110
- VIAF: 118415314, 9391159248410304870004, 1103159248568404870004
- LCCN: n79112311
- GND: 119070383
- BnF: 12146901q
- SUDOC: 02995312X
- SBN: IT\ICCU\CFIV\049024
- NLA: 36508959
- NKC: mzk2005286861
- BNE: XX1262137
- NTA: 070843368
- BIBSYS: 90407637
- CiNii: DA14493110
- Open Library: OL980226A
- PLWABN: 9810662927905606
- NUKAT: n2016160669
- J9U: 987007449554805171
- NSK: 000297054
- BLBNB: 001040460
- KRNLK: KAC201220947
- WorldCat: lccn-n79112311
Media użyte na tej stronie
nastrino della medaglia di Commendatore dell'ordine al merito della Repubblica Italiana
Baretka: Order Zasługi Republiki Włoskiej – Kawaler Krzyża Wielkiego (od 2001).
Nastrino della medaglia ai benemeriti della cultura e dell'arte (tricolore con bordi viola)
Baretka: Order Zasługi Republiki Włoskiej – Wielki Oficer (od 2001).