Ermezynda I Luksemburska

Ermezynda I Luksemburska
hrabia Luksemburga
Okres	od 1196 (od 1226 samodzielnie) do 12 lutego 1247
Dane biograficzne
Dynastia	Luksemburgowie
Data urodzenia	1186
Data śmierci	12 lutego 1247
Ojciec	Henryk IV Ślepy
Matka	Agnieszka
Mąż	Tybald
Mąż	Walram III z Limburga
Dzieci	z Walramem: Henryk V Luksemburski

Ermezynda (ur. 1186, zm. 12 lutego 1247) – hrabia Luksemburga od 1196 r. (od 1226 r. samodzielnie).

Życiorys

Była córką hrabiego Luksemburga i Namur Henryka IV Ślepego oraz Agnieszki, córki hrabiego Geldrii. Urodziła się, gdy jej ojciec miał ok. 70 lat i wobec braku dzieci wyznaczył już innego dziedzica, swego siostrzeńca Baldwina V z Hainaut. Gdy urodziła się Ermezynda, ojciec chcąc zapewnić objęcie przez nią sukcesji zaręczył ją jeszcze jako niemowlę z hrabią Szampanii Henrykiem II. Ponieważ jednak małżeństwo z powinowatym króla francuskiego spotkało się ze sprzeciwem cesarza, Henryk ponownie zaręczył córkę z dziedzicem hrabstwa Baru, Tybaldem – ich ślub nastąpił w 1189 r. W tym samym roku Baldwin z Hainaut objął hrabstwo Namur.

Po śmierci Henryka IV Ślepego w 1196 r. rządy w Luksemburgu objął w imieniu Ermezyndy jej mąż. Zmarł w 1214, a Ermezynda w ciągu kilku miesięcy poślubiła kolejnego lokalnego feudała, tym razem księcia Limburga Walrama III. Ten z kolei zmarł w 1226 r. i wówczas Ermezynda rozpoczęła samodzielne rządy w hrabstwie Luksemburga (do którego przyłączyła Arlon, należący uprzednio do jej drugiego męża).

Okres panowania Ermezyndy zaznaczył się pokojem i dobrobytem, dzięki czemu jej osoba wspominana jest w historiografii Luksemburga z uznaniem. Ermezynda pozostawiła po sobie szereg fundacji klasztornych. Wykorzystała też okazję do zwiększenia samodzielności w sprawowaniu rządów nad księstwem, jaką dawało zaangażowanie cesarza Fryderyka II w walkę z papiestwem.

Jej następcą został syn z drugiego małżeństwa, Henryk V Blondel, założyciel dynastii luksemburskiej.

Bibliografia

• Józef Łaptos: Historia Luksemburga. W: Historia małych krajów Europy: Andora, Liechtenstein, Luksemburg, Malta, Monako, San Marino. Józef Łaptos (redakcja). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2002, s. 163. ISBN 83-04-04590-7.

Linki zewnętrzne

• Ermesinde II. Gräfin von Luxemburg (1196-1246) (niem.). W: Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2015-12-14].

Władcy Luksemburga Luxembourge-Ardennes Zygfryd I (963–998) Henryk I (998–1026) Henryk II (1026–1047) Giselbert (1047–1059) Konrad I (1059–1086) Henryk III (1086–1096) Wilhelm I (1096–1130) Konrad II (1130–1136) Namur-Luxembourg Henryk IV Ślepy (1136–1196) Ermezynda I (1196–1247) Tybald, hrabia Baru (1196–1214) Walram III z Limburga (1214–1226) Limburg-Luxembourg Henryk V (1247–1281) Henryk VI (1281–1288) Henryk VII (1288–1313) Jan I (1313–1346) Karol I (1346–1353) Wacław I, od 1354 książę Luksemburga (1353–1383) Wacław II (1383–1388) Jodok z Moraw (1388–1411) Elżbieta I (1411–1443) Antoni I Brabancki (1411–1415) Jan III (1418–1425) Walezjusze Filip I Dobry (1443–1467) Karol II Śmiały (1467–1477) Maria I (1477–1482) Habsburgowie Filip II Piękny (1482–1506) Karol III (1506–1556) Filip III (1556–1598) Izabela Klara Eugenia Habsburg i Albrecht VII Habsburg (1598–1621) Filip IV (1621–1665) Karol IV (1665–1700) Burbonowie Filip V (1700–1713) Habsburgowie Karol V (1713–1740) Maria II (1740–1780) Habsburgowie lotaryńscy Józef I (1780–1790) Leopold I (1790–1792) Franciszek I (1792–1794)