Erna Rosenstein

Erna Rosenstein

Data i miejsce urodzenia	17 maja 1913 Lwów
Data i miejsce śmierci	10 listopada 2004 Warszawa
Narodowość	Polka
Język	Polski
Dziedzina sztuki	malarstwo, poezja
Epoka	Surrealizm
Nagrody
Nagroda im. Jana Cybisa (1996)
Strona internetowa

Erna Rosenstein, Wieczność rodzi chwilę, 1982, kolekcja Zachęty

Erna Rosenstein, Zmierzch obrazu, 1978, kolekcja Zachęty

Erna Rosenstein (ur. 17 maja 1913 we Lwowie, zm. 10 listopada 2004 w Warszawie) – polska malarka surrealistyczna i poetka żydowskiego pochodzenia. Siostra Paula Rosenstein-Rodana.

Życiorys

W latach 1932–1934 Erna Rosenstein studiowała w Wiener Frauenakademie, a następnie w latach 1934–1936 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Weissa. W latach studiów nawiązała kontakty ze studencką Grupą Krakowską, w tym z malarzem i grafikiem Jonaszem Sternem.

W 1937 odbyła krótką podróż do Paryża, gdzie w 1938 miała okazję poznać malarstwo surrealistyczne.

Czas wojny spędziła z rodzicami we Lwowie. W 1942 udało jej się uciec z tamtejszego getta. Po wyjeździe ze Lwowa, ukrywała się pod przybranymi nazwiskami najpierw w Warszawie, a po 1944 – w Częstochowie. Po wojnie stała się częścią krakowskiej awangardy. Współtworzyła odradzającą się Grupę Krakowską, m.in. wraz z Tadeuszem Kantorem, Marią Jaremą, Jonaszem Sternem. W 1949 wyszła za mąż za Artura Sandauera, zamieszkała w Warszawie, gdzie w 1950 urodził się ich syn Adam Sandauer, działacz społeczny i polityczny.

Nagrobek Erny Rosenstein i Artura Sandauera na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, 30 lipca 2006

Należała do szeregu organizacji komunistycznych:

• Międzynarodowa Organizacja Pomocy Rewolucjonistom (1930–1947)
• Wiener Jungarbaiter Verband (1933–1934)
• Komunistyczny Związek Młodzieży Polski (1935–1938)
• Polska Partia Robotnicza (1945–1948)
• Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (od 1948)^[1].

Do 1954, ze względu na obowiązujący w Polsce socrealizm, Rosenstein nie mogła wystawiać swoich prac. Jej malarstwo pełne jest obrazów getta, pozostając oparte na podświadomości, narracji, romantyzmie.

Od 1972 Rosenstein zaczęła wydawać tomiki poezji oraz miniatury dramatyczne.

Była laureatką Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida (1976) i Nagrody im. Jana Cybisa (1996^[2]). Pochowana na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C39-10-5)^[3].

Twórczość malarska

Malarstwo Erny Rosenstein wykazuje wiele cech wspólnych z poetyką surrealizmu.

Takie jej obrazy, jak Rzeźba w morzu (1954) i Krajobraz (1957) wykazują pewne pokrewieństwo ze sztuką Joana Miró i André Massona natomiast obrazy Spokojny świat (1855) i Pomniki (1955) przypominają nastrój obrazów Yves’a Tanguyego. Do założeń surrealizmu nawiązują też inne jej obrazy, jak Droga (1954), związana z poetyką marzenia sennego czy jeden z ostatnich, na pół abstrakcyjny Rozchylone nabrzmiałe (1970)^[4].

Twórczość poetycka

• Ślad (Czytelnik 1972)
• Spoza granic mowy (Czytelnik 1976)
• Wszystkie ścieżki: (wiersze wybrane) (Wydawnictwo Literackie 1979, ISBN 83-08-00156-4)
• Czas (Państwowy Instytut Wydawniczy 1998, ISBN 83-06-01212-7)
• Płynie rzeka (Chojnice, Muzeum Historyczno-Etnograficzne 1998, ISBN 83-906163-2-7)
• Rzeczy, ślady, papiery z szafy (dramat; Galeria 86, Łódź 2002)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Biografia Erny Rosenstein (ang.)
• Erna Rosenstein
• Die polnische Lyrikerin und Künstlerin Erna Rosenstein (1913 – 2004). usakowska-wolff.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-06)].
• dwutygodnik.com
• Autoryzowane wspomnienia Erny Rosenstein, spisane przez Zenonę Macużankę
• Dzieła Erny Rosenstein w zasobach Muzeum Sztuki w Łodzi