Ernest Łuniński

Ernest Arnold Łuniński

Włodzimierz Koszyc

Data i miejsce urodzenia	1868 Kraków
Data i miejsce śmierci	10 listopada 1931 Warszawa

Grób Ernesta Łunińskiego na cmentarzu Powązkowskim

Ernest Arnold Łuniński, właśc. Ernest Arnold Deiches, pseud. Włodzimierz Koszyc (ur. 1868, zm. 10 listopada 1931 w Warszawie^[1]) – polski historyk i publicysta żydowskiego pochodzenia, doktor prawa.

Skończył kilka wydziałów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przeszedł na katolicyzm.

Minister wyznań i oświaty reskryptem z 19 czerwca 1905 zamianował zastępcę nauczyciela C. K. II szkoły realnej we Lwowie dra Ernesta Łunińskiego rzeczywistym nauczycielem w C. K. Gimnazjum w Buczaczu^[2]. Reskryptem z 19 marca 1908 C. K. Rada Szkolna Krajowa przydzieliła nauczyciela C. K. Gimnazjum w Buczaczu, dra prawa Ernesta Łunińskiego do C. K. II Gimnazjum w Stanisławowie z wykładowym językiem polskim^[3].

W latach 1915–1917 działacz polityczno-publicystyczny propagujący sprawę polską. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wykładał historię na Wydziale Publicystyki i Dziennikarstwa przy Szkole Nauk Politycznych w Warszawie.

Autor takich publikacji jak: Sprawa Żydowska w czasie Sejmu Wielkiego^[4], Berek Joselewicz (Lwów 1908)^[5], Napoleon (Legiony i Księstwo Warszawskie) (Warszawa 1911)^[6] i inne.

Zmarł 10 listopada 1931. 12 listopada 1931 został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[7] (kwatera 11-4-29)^[8].

Przypisy

Bibliografia

• Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 69.
• Marian Przedpełski, Izaak Cylkow z Bieżunia na tle swojej epoki, Bieżuńskie Zeszyty Historyczne nr 9, Bieżuń 1996, s. 12, ISSN 1231-0212.

Linki zewnętrzne

• Utwory Ernesta Łunińskiego w serwisie Polona.pl