Ernest Albrecht von Eberstein

Eberstein

Ernest Albrecht von Eberstein (ur. 6 czerwca 1605 w Gehofen, zm. 9 czerwca 1676 w Neuhaus k. Sangerhausen) – feldmarszałek w wojsku duńskim i saskim.

Był dwukrotnie żonaty, najpierw z Elizabeth Boren, a 6 maja 1638 poślubił w Neuhaus Ottilie Elisabeth von Ditfurth (1618-1675).

Graf Ernst Albrecht von Eberstein uchodził za błyskotliwego taktyka, który sztuki wojennej uczył się podczas wojny trzydziestoletniej.

Początki kariery wojskowej

Kariera Ernsta Albrechta rozpoczęła się już w wieku 11 lat, gdy towarzyszył on swemu wujowi, podpułkownikowi von Lauterbach. Początkowo jego wuj był gubernatorem Deventer w Holandii, a potem służył w Czechach. Jako sojusznik Fryderyka V, von Lauterbach brał udział w bitwie na Białej Górze, a następnie służył pod wodzą hrabiego Mansfelda.

W roku 1622 17-letni Ernst Albrecht walczył jako zwykły żołnierz w armii Tilly'ego. Później wstąpił do armii szwedzkiej, w której jako kapral walczył przeciwko Polsce przez pięć lat. W roku 1630 służył w zakresie dyplomacji księciu Wilhelmowi von Sachsen-Weimar. Potem w służbie u hrabiego Wilhelma von Hessen-Kassel doszedł do rangi majora.

Oficer w wojnie trzydziestoletniej

Podczas słynnej bitwy pod Lützen von Eberstein dowodził na prawym skrzydle armii szwedzkiej. W roku 1634 został podpułkownikiem i stanął na czele regimentu. Później von Hessen-Kassel postawił go na czele wszystkich swoich regimentów i nadał mu rangę pułkownika.

W listopadzie 1636 dowodząc 6 regimentami, w tym 4 regimentami kawalerii, dołączył pod Frankenhausen do szwedzkiego feldmarszałka Banera, pomagając mu w oblężeniu Lipska. Gdy wojska cesarskie zmusiły Banera, by wycofał się do Szczecina, von Eberstein prowadził działania osłonowe. Dzięki jego talentom odwrót udał się i armia szwedzka zdołała się uratować. W początku roku 1639 razem ze Szwedami wtargnął do Czech, a wkrótce potem wziął udział w krwawej bitwie pod Chemnitz. Kontynuując walkę w Turyngii pobił będących w służbie cesarskiej Chorwatów, których potem ścigał do Duderstadt, gdzie ci ostatecznie skapitulowali. Na rozkaz hrabiny Amalii Elżbiety dołączył do armii Hesji-Kassel. Od czerwca do września 1641 wspomagał blokadę twierdzy Wolfenbüttel.

Uzyskawszy rangę generała majora, wraz z generałem Gürbriantem wziął 4 regimenty i 1600 ludzi by wesprzeć operacje szwedzkich sił pod feldmarszałkiem Torstenssonem w roku 1642. Dnia 24 września wraz ze Szwedami przeprawili się przez Ren koło Wesel i przybyli pod Lipsk w środku listopada. Gdy okazało się, że miasto już upadło, wówczas Eberstein i Gürbriant wkroczyli do Bawarii. Pobici trzykrotnie, zostali zmuszeni do odwrotu. Na rozkaz hrabiny Amalii Elżbiety wrócili w połowie roku 1643 i po przekroczeniu Renu przystąpili do oblężenia Duren oraz zbierania kontrybucji w Akwizgranie i okolicach. Wkrótce na skutek swoich starań Ernst Albrecht uzyskał zwolnienie od służby w wojskach hrabiny.

Osiem miesięcy później wstąpił do służby w armii władcy Hesji-Darmstadt Grzegorza II jako komendant twierdzy Giefen. Dnia 7 lutego 1646 awansował na generała lejtnanta obejmując dowództwo nad wszystkimi wojskami w Giefen i okolicy. W 1648 został mianowany feldmarszałkiem lejtnantem. Po zawarciu pokoju wrócił do domu.

W służbie króla Danii

W roku 1657 król Danii Fryderyk III poprosił Albrechta Ernesta by pomógł mu w wojnie ze Szwecją. Eberstein zgodził się, a Fryderyk wyniósł go do rangi feldmarszałka i powierzył mu dowodzenie nad całą armia duńską wraz z feldmarszałkiem Hansem Schackiem. W listopadzie 1659 roku z powodzeniem przedostał się na wyspę Fionię i pobił Szwedów pod Nyborgiem.

W 1665 został kawalerem Orderu Słonia, najwyższego odznaczenia w królestwie Danii, a do tego otrzymał honorowy tytuł książęcy. Dostał także upragnione zwolnienie ze służby w armii duńskiej.

Ostatnie lata życia

Zaraz po odejściu z armii duńskiej posypały się propozycje z licznych krajów, ale Ernst Albrecht postanowił na starość wrócić do ojczyzny i dlatego przyjął propozycję służby w armii saskiej w stopniu feldmarszałka.

W czasach pokoju Ernst Albrecht spędzał większość swego czasu w swych posiadłościach, głównie w zamku Neuhaus, niedaleko Harzgerode. Tam właśnie zmarł przeżywszy 71 lat. Pochowany został w Sehofen, a grób jego został udekorowany trofeami spod Nyborga.

Bibliografia

  • Louis Ferdinand von Eberstein, Geschichte der Freiherren von Eberstein und ihrer Besitzungen, Sondershausen 1865

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ernst Albrecht von Eberstein 1605.jpg
General-Feldmarschall Ernst Albrecht von Eberstein, 1605-1676

Fought in the Thirty Years War, received Order of the Elephant from Denmark

This picture came from a book that was gifted to William Henry Baron von Eberstein in the 1880s. The book is full of pictures and some genealogical information about the von Eberstein family. It is written in the German language.

Note the 'order of the elephant' medal hanging from his neck.