Ernest Borgnine
Ernest Borgnine (1962) | |
Imię i nazwisko | Ermes Effron Borgnino |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 24 stycznia 1917 |
Data i miejsce śmierci | 8 lipca 2012 |
Zawód | |
Współmałżonek | Rhoda Kemins |
Lata aktywności | 1947–2012 |
Odznaczenia | |
Ernest „Ernie” Borgnine, właśc. Ermes Effron Borgnino[1] (ur. 24 stycznia 1917 w Hamden, zm. 8 lipca 2012 w Los Angeles) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny. Laureat Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za rolę w melodramacie Delberta Manna Marty (1955)[2].
Życiorys
Wczesne lata
Urodził się w Hamden w stanie Connecticut w rodzinie włoskich imigrantów[3]. Jego matka Anna (z domu Boselli; 1894 - ok. 1949)[4] pochodziła z Carpi, niedaleko Modeny, a jego ojciec Camillo Borgnino (1891–1975)[5] pochodził z Ottiglio niedaleko Alessandrii. Rodzice Borgnine rozstali się, gdy miał dwa lata, a następnie mieszkał z matką we Włoszech przez około cztery i pół roku. W 1923 jego rodzice pogodzili się, nazwisko rodziny zostało zmienione z Borgnino na Borgnine, a jego ojciec zmienił imię na Charles. Borgnine miał młodszą siostrę, Evelyn Borgnine Velardi (1925–2013). Rodzina osiedliła się w New Haven w Connecticut, gdzie Borgnine ukończył James Hillhouse High School[6]. Dorastając, uprawiał sport. Był weteranem II wojny światowej – do US Navy wstąpił w 1935, tuż po ukończeniu szkoły średniej. W marynarce służył do 1945[7].
Kariera
Studiował aktorstwo w Randall School of Drama w Hartford, a następnie związał się z Barter Theatre w Abingdon w Wirginii[8]. W 1947 otrzymał swoją pierwszą rolę w spektaklu State of the Union[9]. Jego następną rolą była rola dżentelmena w przedstawieniu Tennessee Williamsa Szklana menażeria. W 1949 wyjechał do Nowego Jorku, gdzie zadebiutował na Broadwayu w roli pielęgniarza w sztuce Mary Chase Harvey[9], a w 1952 wystąpił jako Nelson w komedii fantasy Mrs. McThing[10] z Helen Hayes.
W Hollywood pojawił się w 1951. Pierwszą ważną rolę zagrał w filmie Stąd do wieczności (1953) w reżyserii Freda Zinnemanna. Choć grywał przeważnie role drugoplanowe, to pozostaje jednym z najpopularniejszych i najbardziej rozpoznawalnych aktorów amerykańskich. Stworzył szereg pamiętnych kreacji, m.in. w tak głośnych filmach jak Czarny dzień w Black Rock (1955), Parszywa dwunastka (1967), Dzika banda (1969), Tragedia „Posejdona” (1972) czy Ucieczka z Nowego Jorku (1981).
Do ostatnich chwil życia aktywnie pracował, pojawiając się na ekranie, głównie w produkcjach telewizyjnych.
Aktor zmarł w szpitalu w Los Angeles, mając 95 lat. Bezpośrednią przyczyną zgonu była niewydolność nerek[11].
Życie prywatne
Był pięciokrotnie żonaty:
- Rhoda Kemins (od 1949 do 1958, rozwód) – córka Gina (ur. 1952)
- Katy Jurado (od 1959 do 1963, rozwód)
- Ethel Merman (1964 – małż. trwało 32 dni, rozwód)
- Donna Rancourt (od 1965 do 1972, rozwód) – 3 dzieci: syn Christopher (ur. 1969) oraz córki: Sharon (ur. 1965) i Diana (ur. 1970)
- Tova Traesnaes (ur. 1941, byli małżeństwem od 24 lutego 1973)
Filmografia
- Stąd do wieczności (1953) jako sierż. James R. „Fatso” Judson
- Demetriusz i gladiatorzy (1954) jako Strabo
- Johnny Guitar (1954) jako Bart Lonergan
- Łowca nagród (1954) jako Bill Rachin
- Vera Cruz (1954) jako Donnegan
- Czarny dzień w Black Rock (1955) jako Coley Trimble
- Marty (1955) jako Marty Pilletti
- Krwawa sobota (1955) jako Stadt
- Taryfa ulgowa (1955) jako Morgan
- Kosztowny związek (1956) jako Tom Hurley
- Ranczo w dolinie (1956) jako Shep Horgan
- Złoczyńcy (1958) jako John McBain
- Wikingowie (1958) jako Ragnar
- Torpeda poszła! (1958) jako kom. por. Archer „Archie” Sloan
- Sąd ostateczny (1961) jako złodziej
- Barabasz (1961) jako Lucius
- Doborowa jednostka (1964) jako kom. por. Quinton McHale
- Start Feniksa (1965) jako Trucker Cobb
- Parszywa dwunastka (1967) jako gen. Warden
- Legenda Lylah Clare (1968) jako Barney Sheean
- Podział (1968) jako Bert Clinger
- Stacja arktyczna Zebra (1968) jako Boris Vaslov
- Dzika banda (1969) jako Dutch Engstrom
- Hannie Caulder (1971) jako Emmett Clemens
- Mściciele (1971) jako Hoop
- Tragedia „Posejdona” (1972) jako Mike Rogo
- Władca północy (1973) jako Shack
- Domek na prerii (1974) jako Jonathan
- Diabelski deszcz (1975) jako Jonathan Corbis
- Pigalak (1975) jako Santuro
- Jezus z Nazretu (1977) jako Centurion
- Książę i żebrak (1977) jako John Canty
- Konwój (1978) jako szeryf Lyle Wallace
- Czarna dziura (1979) jako Harry Booth
- Na Zachodzie bez zmian (1979) jako Stanislaus Katczinsky
- Gdy czas ucieka (1980) jako Tom Conti
- Atomowy glina (1980) jako sierż. Willy Dunlop
- Ryzykowna gra (1981) jako Clint
- Śmiertelne błogosławieństwo (1981) jako Isaiah Schmidt
- Ucieczka z Nowego Jorku (1981) jako Cabbie, taksówkarz
- Obława (1984) jako Robeson
- Kryptonim: Dzikie Gęsi (1984) jako Fletcher
- Airwolf (1984-87; serial TV) jako Dominic Santini
- Alicja w Krainie Czarów (1985) jako Lew
- Parszywa dwunastka 2 (1985) jako gen. Worden
- Parszywa dwunastka 3: Zabójcza misja (1987) jako gen. Worden
- Parszywa dwunastka 4 (1988) jako gen. Worden
- Laserowa misja (1989) jako prof. Braun
- Płonący brzeg (1991; serial TV) jako Ernie
- Laserowa misja 2 (1993) jako Hans Kroger
- Wszystkie psy idą do nieba 2 (1996) – Grymas (głos)
- Doborowa jednostka (1997) jako kom. por. Quinton McHale
- Gattaca – szok przyszłości (1997) jako Caesar
- Mel (1998) jako dziadek Bill
- Mali żołnierze (1998) – Kip Killigan (głos)
- Bejsbolo-kosz (1998) jako Ted Denslow
- Blueberry (2004) jako Rolling Star
- A Grandpa for Christmas (2007) jako Bert O’Riley
- Dzikie łowy (2008) jako Milas
- Zabójcza rozgrywka (2008) jako Thurmond Prescott
- Studia życzeń (2009) jako „Big” Jim, właściciel gospody
- Red (2010) jako Henry
- Jesienna pełnia (2010) jako Frank
- Człowiek, który uścisnął dłoń Vicente Fernandeza (2012) jako Rex Page
Nagrody
- Nagroda Akademii Filmowej Najlepszy aktor pierwszoplanowy: 1956 Marty
- Złoty Glob Najlepszy aktor w filmie dramatycznym: 1956 Marty
- Nagroda BAFTA Najlepszy aktor: 1956 Marty
Przypisy
- ↑ Personalidade: Ernest Borgnine (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-18]. (port.).
- ↑ Ernest Borgnine Awards. AllMovie. [dostęp 2021-05-22]. (ang.).
- ↑ Sandra Brennan: Ernest Borgnine Biography. AllMovie. [dostęp 2021-05-23]. (ang.).
- ↑ Contessa Anna-Maria de Boselli. Geni. [dostęp 2019-07-18]. (ang.).
- ↑ Charles Borgnine. Geni. [dostęp 2019-07-18]. (ang.).
- ↑ Ernest Borgnine Biography. Film Reference. [dostęp 2021-05-23]. (ang.).
- ↑ Ernest Borgnine, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2021-05-23] (ang.).
- ↑ Ernest Borgnine Biography (1917-2012). Cowboys and Indians. [dostęp 2019-07-18]. (ang.).
- ↑ a b Ernest Borgnine Biography. TV.com. [dostęp 2021-05-18]. (ang.).
- ↑ Ernest Borgnine. Internet Broadway Database. [dostęp 2021-05-18]. (ang.).
- ↑ Anita Gates: Ernest Borgnine, Tough but Tender Actor, Is Dead at 95. „The New York Times”, 2012-07-08. [dostęp 2012-07-08]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Ernest Borgnine w bazie IMDb (ang.)
- Ernest Borgnine w bazie Filmweb
- Ernest Borgnine w bazie Notable Names Database (ang.)
- ISNI: 0000 0001 1576 5725
- VIAF: 84969006
- LCCN: n85085825
- GND: 137200242
- LIBRIS: x8txc7fxv0slw30k
- BnF: 138916957
- SUDOC: 073310271
- SBN: RAVV089107
- NLA: 35224391
- NKC: ola2002153869
- BNE: XX1108699
- NTA: 073121517
- BIBSYS: 1093428
- CiNii: DA13469154
- PLWABN: 9810545162505606
- NUKAT: n2008075946
- J9U: 987007325127605171
- CONOR: 58575971
- KRNLK: KAC2020K9684
- LIH: LNB:CI3P;=xs
- WorldCat: lccn-n85085825
Media użyte na tej stronie
Autor: User:Bryan Derksen, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Stylized silhouette of the Golden Globe award, for use as an icon.
Ribbon for the Asiatic-Pacific Campaign Medal awarded by the United States Department of Defense.
Ernest Borgnine & Betsy Blair in Marty - trailer (cropped screenshot)
Katy Jurado & Ernest Borgnine in The Badlanders (1958)
Ribbon for the Navy Good Conduct Medal awarded by the United States Department of the Navy. The shade of red is Pantone 209 C, referred to as rally red.
Ribbon for the American Defense Service Medal awarded by the United States Department of Defense.
Ernest Borgnine's signature
Ribbon for the American Campaign Medal awarded by the United States Department of Defense.
Publicity photo of Ernest Borgnine as Commander McHale from the television program McHale's Navy.
Photo of Ernest Borgnine receiving academy award for Marty from Grace Kelly
Ribbon for the World War II Victory Medal awarded by the United States Department of Defense.